Δημοσιονομικές εξελίξεις εν όψει νέων εκλογών...

Δημοσιεύθηκε σήμερα το υπ' αριθμ. 65 Δελτίο Δημοσίου Χρέους, σύμφωνα με το οποίο το Χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης ανέρχεται σε 280,3 δισ.ευρώ (στις 31/3/2012) από 368 δισ.ευρώ στο τέλος του 2011, δηλ. μείωση κατά 24%. Σε όρους ποσοστού του ΑΕΠ αυτό ανέρχεται πια στο 130% του ΑΕΠ περίπου, χωρίς όμως να υπολογίζουμε μικρές αποκλίσεις (συνήθως προς το ευνοϊκότερο) οι οποίες αφορούν στο Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης, και το οποίο υπολογίζεται κατά ESA 95. Όπως παρατηρούμε, η μείωση λόγω του PSI δεν ήταν τελικά 107 δισ. ευρώ, αφού αυτό μεταβλήθηκε κατά 88 δισ.ευρώ, που σημαίνει ότι παρατηρείται μια διαφορά της τάξεως των 20 δισ. ευρώ, η οποία κατά ένα μικρό μόνο μέρος εξηγείται από την τρέχουσα δυναμική των ελλειμμάτων. 

Σε κάθε περίπτωση, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ επανήλθε στα επίπεδα του 2009, ενώ σύμφωνα και με το επίσης άρτι δημοσιευθέν Δελτίο Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού για το πρώτο τετράμηνο του έτους, το πρωτογενές έλλειμμα είναι μόλις 1,7 δισ.ευρώ, το οποίο ισοζύγιο σε όρους Γεν.Κυβέρνησης ενδεχομένως να είναι ελαφρώς πλεονασματικό. 

Αντανακλούν, άραγε, αυτά τα στοιχεία τις εκτιμήσεις για κατάρρευση της αγοράς λόγω εκλογών, ή μήπως πρόκειται για υπερβολικές εκτιμήσεις, οι οποίες τροφοδοτούν το θανατηφόρο σπιράλ της ύφεσης και της γενικής απραγίας, εν αναμονή της ανάδειξης νέας Κυβέρνησης; Αρκούνε, άραγε, 2 μήνες προεκλογικής περιόδου για να ανατρέψουν το θετικό ξεκίνημα - θετικό, στη σκιά της εσωτερικής στάσης πληρωμών του Δημοσίου, προφανώς, αλλά και της λεγόμενης ανθρωπιστικής κρίσης, να δεχτούμε επίσης - ή μήπως ο ενθουσιασμός που θα προκύψει μετά από την υπερβολική αβεβαιότητα, εφόσον αυτή τη φορά προκύψει νέα Κυβέρνηση, δώσει μια νέα πνοή στην ψυχολογία της αγοράς; 

Αυτά είναι, θαρρώ, περισσότερο ενδιαφέροντα ερωτήματα συγκριτικά με το τετριμμένο Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο και Ευρώ, Δραχμή ή Ευρωδραχμή. Αλλά τα πιο καθοριστικά ερωτήματα για τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου είναι τα εξής: 

1. Η νέα Κυβέρνηση θα μπορέσει να δώσει ισχυρό χτύπημα κατά της φοροδιαφυγής, για να επιτρέψει και τη διόρθωση/άρση των αδικιών του Μνημονίου; 

2. Η νέα Κυβέρνηση θα μπορέσει να εμπνεύσει κάθε λογής δημιουργικές δυνάμεις να εργαστούν με ελπίδα, όραμα, αισιοδοξία, ιδίως δε εκεί όπου αναδεικνύονται τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και άρα δρούμε εκτός ανταγωνισμού; (π.χ. ιχθυοκαλλιέργειες, κτηνοτροφικά προϊόντα, ελαιόλαδο, τουριστικές υπηρεσίες, πράσινη ενέργεια κ.λπ).

Μετεκλογικά (και προεκλογικά) ντιμπέιτς!

Όπως φάνηκε τελικά, τα debates των πολιτικών αρχηγών μάς ήρθανε διά της πλαγίας οδού μέσα από τα Πρακτικά των Συσκέψεων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και μάλιστα έγιναν με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς: στην αρχή οι τρεις τους, μετά κατά μόνας, ύστερα οι 4, οι 5 και στο τέλος όλοι, πλην του ακατανόμαστου.
Θες η απουσία της κάμερας, θες ο σεβασμός προς τον ΠτΔ, θες η απουσία των προσχηματικών δημοσιογραφικών κανόνων των κανονικών debates, είδαμε από τοποθετήσεις, μέχρι κανονικό, ζωηρό διάλογο, και μάλιστα για ζητήματα που θα έπρεπε να έχουν συζητηθεί ήδη προεκλογικά (π.χ. ο χειρισμός του ομολόγου του κερδοσκοπικού hedge fund, η έκθεση στον ξένο δανεισμό, τα όρια της αναδιαπραγμάτευσης, οι πιθανές συνέπειες από τη μονομερή καταγγελία της σύμβασης κ.λπ).
Γι' αυτό προτείνω στους αναγνώστες μας, όταν τα αίματα θα ανάψουν λίγο πριν από τις ερχόμενες εκλογές, όταν θα αρχίσουν και πάλι τα προεκλογικά λογύδρια, οι υποσχέσεις, οι ανοιχτές συγκεντρώσεις, τα διλήμματα και τα συνθήματα χωρίς επιχειρήματα, να ανοίξουν στην τύχη ένα από τα αρχεία με τα Πρακτικά των πρόσφατων Συσκέψεων. Αν και πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα αξιωθούμε να καμαρώσουμε μια επική μάχη "μνημονιακών" και αντι-μνημονιακών ενώπιον δημοσιογράφων..!

Ίνα μη μιανθώσι....

Συμβούλιον έλαβον οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι για το πώς θα αποτελειώσουν με τα καμώματά τους την οικονομία και το πρόβλημά τους ήταν να μην τους μαγαρίσει ο Οξαποδώς - αδιάφορο αν τον εμπιστεύτηκαν εκόντες-ακόντες (όπως και τους άλλους, τους καλούς, εδώ που τα λέμε) 440 χιλιάδες συνάνθρωποί μας.
Κατά τ' άλλα ξεχείλισε η υποκρισία ενώπιον του ΠτΔ, ο οποίος είχε τον ατυχή ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Όταν ξεσπάνε εντελώς προσχηματικοί καβγάδες για τη νομιμοποίηση του σημειώματος Παπαδήμου (και όχι για το περιεχόμενό του) και για την αυθεντικότητα των προτάσεων Καμμένου, σε συνδυασμό με την προσπάθεια να αποποιηθούν άπαντες την ευθύνη για τις νέες εκλογές (τα έξοδα των οποίων θα πληρώσουν και πάλι τα κορόιδα, οι έλληνες φορολογούμενοι), τότε είναι φανερό πως όλα πια εξαρτώνται από τις διαθέσεις και την υπομονή των εταίρων μας (και πιστωτών μας), αφού και να θέλαμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, είναι φανερό ότι δεν θα υπήρχε η παραμικρή περίπτωση συνεννόησης.
Αλλά ας είναι - μήπως πόση καταστροφή μπορεί να φέρει μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση, όπως μας εγγυώνται από τον ΣΥΡΙΖΑ; Όπου τώρα καλοβλέπουν την προοπτική του μπόνους των 50 εδρών, το οποίο όμως μέχρι τώρα (για τους άλλους) ήταν εξόχως κατακριτέο...
Θα πρέπει, όμως, να ξέρουν οι λεβέντες μας ότι μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρίτη δεν έχει, όσο αντι-δημοκρατικό κι αν ακούγεται αυτό. Την επόμενη φορά θα πρέπει να τους μαντρώσει ο ΠτΔ μέχρι να βρούνε λύση, και μάλιστα όλους, χωρίς εξαιρέσεις, όπως κι αν αυτοαποκαλούνται ή αποκαλούνται μεταξύ τους. Μήπως έτσι δεν γίνεται και στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ, ιδίως όταν απασχολούνται με τη χώρα μας; Αν πάλι δεν επιθυμεί κανείς να κυβερνήσει στ' αλήθεια (λογικό σε κατάσταση ημι-χρεωκοπίας), ας το πει ξεκάθαρα, όπως το ΚΚΕ, ή ας μη λάβει μέρος καθόλου στις εκλογές.

Ένα υπέροχο (εκλογικό) αποτέλεσμα...!

Mόνο ανώτερη δύναμη με υψηλή αίσθηση του χιούμορ θα μπορούσε να συμβάλει για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος της μάλλον ιστορικής (θα φανεί στο μέλλον) 6ης Μαϊου. Έτσι, ο κυρίαρχος λαός μάλλον ευεργέτησε τα λεγόμενα "μνημονιακά" κόμματα, αφού τους έδωσε τέλειο άλλοθι για να αποφύγουν τη συγκρότηση μιας νέας (μνημονιακής) κυβέρνησης με ισχνή πλειοψηφία, στερώντας και την ευκαιρία σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα να στήσουν ένα πραγματικό πάρτυ στην πλάτη τους. Έπειτα, έφερε πανηγυρικά στη Βουλή τη Χρυσή Αυγή, με σταθερά μάλιστα ποσοστά πανελλαδικά, η οποία πρακτικά στερεί 21 έδρες από το σύνολο, αφού όλοι οι υπόλοιποι την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Έτσι, το Κοινοβούλιο απέκτησε ακόμα ένα ανάδελφο κόμμα μετά το ΚΚΕ, αφού όπως ορθά γράφτηκε, τους μεν δεν τους θέλει κανείς, οι δε δεν συνεργάζονται με κανέναν, και οι οποίοι στερούν 47 έδρες στο σύνολο. Στον αντίποδα, οι ψηφοφόροι επιβράβευσαν με ένα ανάλογο (αν και μικρότερο) ποσοστό τη ΔΗ.ΜΑΡ. που περιέργως την θέλουν όλοι και μιλάει (καταρχάς) με όλους και φαίνεται ότι στον πρόεδρό της θέλουν να φορτώσουν την πρωθυπουργία, κι ας ήρθε το κόμμα αυτό τελευταίο στη σειρά κατάταξης! Και έμειναν οι δύο προεκλογικοί συνομιλητές, το αταίριαστο ζευγάρι που ενώνει το αντιμνημονιακό μένος, οι εκ των νικητών των εκλογών που εκπροσωπούν το 1/3 του εκλογικού σώματος. Οι οποίοι, βέβαια, μετεκλογικά διαπίστωσαν ότι τους χωρίζουν πολύ περισσότερα. Όπως και να'χει, στα δύο αυτά κόμματα και ιδίως στον ΣΥΡΙΖΑ δόθηκε ένα ανέλπιστο δώρο, το οποίο συνδυάζει την εκρηκτική άνοδο των ποσοστών του, με την αδυναμία εκπλήρωσης του ονείρου για την αριστερή διακυβέρνηση, ακόμα κι αν έπρεπε να κατέβουν στη Βουλή 500.000 άνθρωποι.
Με το αποτέλεσμα αυτό ο κυρίαρχος λαός έδωσε λόγο, ρόλο και ευθύνη σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της Βουλής, ενώ έδωσε βάσιμες ελπίδες για το μέλλον (ή και έδειξε την οδό της συνεργασίας) σε 4 ακόμα σχηματισμούς εκτός Βουλής. Το σημαντικότερο, όμως, έδειξε ότι η κάθε ψήφος έχει ξεχωριστή δύναμη, αφού είναι σίγουρο ότι έθεσε και πολλούς ψηφοφόρους της Κυριακής προ των ευθυνών τους, με βάση και τις τρέχουσες μετεκλογικές εξελίξεις. Και ένα ακόμα αξιόλογο και πρωτόγνωρο στοιχείο ήταν ότι τα κόμματα εκτός Βουλής συγκέντρωσαν ποσοστό μεγαλύτερο από το πρώτο κόμμα, ενώ σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη αποχή φαίνεται ότι εκείνοι που εκπροσωπούνται στη Βουλή αποτελούν μόλις το 45% του εκλογικού σώματος...
Εάν τελικά οδηγηθούμε σε νέες εκλογές, ας σκεφτούμε ακόμα ένα ενδεχόμενο, που μετά βεβαιότητας θα... αποτελειώσει τους εταίρους και πιστωτές μας: Κάθε ένα κόμμα από τα 32 να πάρει ελαφρώς κάτω από το όριο του 3% και μόνο ένα από αυτά (ένα στην τύχη, ας πούμε) να πάρει ελαφρώς πάνω από 3% και κατά συνέπεια το σύνολο των εδρών! Όσον αφορά το μπόνους των 50 εδρών είναι προφανές ότι αυτή η ρύθμιση θα πρέπει να τροποποιηθεί και σε κάθε περίπτωση να εξανεμίζεται ανάλογα με το ποσοστό του πρώτου κόμματος και τη διαφορά από το δεύτερο (π.χ. να εξαλείφεται όταν το πρώτο κόμμα έχει ποσοστό <20%, αλλά να δίδεται ένα μπόνους π.χ. 20 εδρών όταν το ποσοστό είναι >40%).
Τέλος, για την περίπτωση που αποκτήσουμε Οικουμενική Κυβέρνηση Ειδικού Σκοπού (και Ειδικών Ικανοτήτων), εκτός της απλής αναλογικής που λογικά θα ζητηθεί, έχω μερικές ακόμα σχετικές προτάσεις: Να μειωθεί άμεσα ο αριθμός των βουλευτών σε 200, να καθιερωθεί ότι σε κάθε επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση ή σε περίπτωση πρόωρων εκλογών η κρατική επιχορήγηση των κομμάτων θα περικόπτεται κατά 50% και να καθιερωθεί ως υποχρεωτική (με λογικές συνέπειες) η συμμετοχή των ψηφοφόρων, για να μην πηγαίνουν τα ολοένα και πιο λιγοστά χρήματα των ελλήνων φορολογούμενων πέρα για πέρα χαμένα...