Το σχέδιο εξαφάνισης των μικροεπαγγελματιών...

Αν και γενικά δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας και μεγαλεπήβολα σχέδια επικράτησης του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών - όχι γι’ άλλο λόγο, αλλά επειδή θεωρώ ότι οι κυβερνώντες είναι μάλλον ανίκανοι για τα εύκολα, πόσο μάλλον για τα δύσκολα - τα σημερινά δημοσιεύματα περί φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και επιτηδευματιών με συντελεστή 35% από το 1ο ευρώ (δηλ. είτε βγάζει κανείς 1000 ευρώ, είτε 1 εκατ. ευρώ θα φορολογείται το ίδιο, που είναι κατάφωρα αντισυνταγματικό, αφού οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους), αποδεικνύουν το αντίθετο, λαμβάνοντας υπόψιν και τη δεξιά (τρικομματική) διακυβέρνηση. Ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι δύο τινά θα συμβούν, εάν ευοδώσει το σενάριο αυτό:
α) όσοι δεν κόβουν αποδείξεις (π.χ. επαγγελματίες με ιδιωτική πελατεία και ιδίως όπου εμπλέκονται μικροποσά, αλλά και στα τεχνικά και ιατρικά επαγγέλματα), θα κόβουν ακόμα λιγότερες
β) όσοι βγάζουν μετά δυσκολίας 8000 - 15000 ευρώ θα κάνουν διακοπή εργασιών και είτε θα προστεθούν στους καταλόγους ανέργων, είτε θα πάνε π.χ. στη Βουλγαρία να ανοίξουν μια επιχείρηση / εταιρεία και να κάνουν δουλειές στην Ελλάδα
Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση, χαράς ευαγγέλια για τις μεγάλες επιχειρήσεις και εταιρείες, οι οποίες θα μπορούν ανενόχλητες να αλωνίζουν στην αγορά, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τον υποτιθέμενο υγιή ανταγωνισμό.
Αλλά ας δούμε πού βασίστηκε το σατανικό αυτό σχέδιο να εξαφανιστεί η μικρο-επιχειρηματικότητα, που είναι (ακόμα τουλάχιστον) η ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας. Την περασμένη Κυριακή σε κυριακάτικη εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας και μεγάλου μεγέθους, δημοσιεύθηκαν ανεπίσημα στοιχεία του Υπ. Οικ. από τη μέχρι τώρα εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων (εισοδήματα 2011). Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά (που διοχετεύθηκαν εντέχνως από το Υπ.Οικ.), οι μισθωτοί και συνταξιούχοι δήλωσαν εισοδήματα 70 δισ. ευρώ (65 δισ. από μισθωτές υπηρεσίες και 5 δισ. από άλλες πηγές), ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες μόνο 3,5 δισ.ευρώ. Και επίσης, από τα 11 δισ. ευρώ φόρο που αντιστοιχεί στα εισοδήματα αυτά, τα 8 δισ. ευρώ θα τα πληρώσουν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι.
Όμως εδώ, ανακύπτουν τα παρακάτω εύλογα ερωτήματα:

1. Τα υπόλοιπα 3 δισ. ευρώ φόρων ποιοι τα πληρώνουν, εάν οι ελ.επαγγελματίες δηλώνουν μόνο 3,5 δισ. ευρώ; Και πόσο φόρο θα πληρώσουν αυτοί για τα 3,5 δισ. ευρώ;
2. Σε τι ύψος ανέρχονται τα συνολικά δηλωθέντα εισοδήματα των φυσικών προσώπων για το 2011, και πόσο διαφοροποιείται αυτό από προηγούμενες χρονιές; 
3. Πόσοι είναι οι μισθωτοί/συνταξιούχοι, πόσοι οι ελ.επαγγελματίες και πώς ορίζει το Υπ.Οικ. όσους έχουν εισοδήματα από διαφορετικές πηγές;

Απαντάμε λοιπόν με επίσημα (δημοσιευμένα) στοιχεία:

1. Με τη μέχρι σήμερα εκκαθάριση 5,2 εκατ. δηλώσεων, έχουν δηλωθεί εισοδήματα 89,7 δισ. ευρώ (στοιχεία 1ης έως 10ης εκκαθάρισης, που δημοσιεύθηκε εδώ στις 13/9). Οπότε είναι προφανές ότι οι μη μισθωτοί/συνταξιούχοι έχουν δηλώσει 20 δισ.ευρώ, όσα περίπου και στο Οικ.Έτος 2010 (χρήση 2009) για το οποίο υπάρχουν επίσης δημοσιευμένα στοιχεία. Οπότε, προκύπτει ένα κενό 16,5 δισ. ευρώ που δεν είναι ούτε μισθωτοί/συνταξιούχοι, ούτε ελ.επαγγελματίες (πιθανόν εμποροβιοτέχνες και επιτηδευματίες)
2. Ο αριθμός των μισθωτών/συνταξιούχων το 2009 ήταν 3,624 εκατ., οι έμποροι/βιοτέχνες 680 χιλιάδες και οι ελ.επαγ/τίες 345 χιλιάδες, ενώ 1 εκατ. ακόμα χαρακτηρίζονται ως αγρότες και εισοδηματίες. Το ρεπορτάζ πάσχει εμφανώς και εδώ, αφού κάνει λόγο για 4,8 εκατ. μισθωτούς και συνταξιούχους, σε σύνολο 5,2 εκατ. δηλώσεων!
3. Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι φαίνεται να δηλώνουν 11 δισ. ευρώ λιγότερα από δύο χρόνια πριν (81 δισ.ευρώ το 2009), αναμενόμενο από τις περικοπές των μισθών και συντάξεων (μείωση 13,5%)
4. Αντίθετα, οι μη μισθωτοί/συνταξιούχοι, δηλώσανε όσα περίπου με δύο χρόνια πριν (19 δισ. ευρώ το 2009 και 20 δισ. ευρώ το 2011), παρά την επίδραση της ύφεσης, που σωρευτικά στη διετία ξεπέρασε το 10%.

Από τα παραπάνω προκύπτει το πόσο παραπλανητικό και προπαγανδιστικό ήταν το εν λόγω «αποκαλυπτικό» ρεπορτάζ, στα στοιχεία του οποίου μάλιστα βασίζονται τα νέα μέτρα φορολόγησης με συντελεστή 35% των ελ.επαγγελματιών και σε συνδυασμό με προκαταβολή του 60% του φόρου της επόμενης χρονιάς (!). Και φυσικά, τα λεγόμενα και ... τουρκοκάναλα (τα βραδινά δελτία) προς χάριν και της ακροαματικότητας που φέρνει ο ντόρος που γίνεται κάθε φορά, με τον καταγγελτικό λόγο των παρουσιαστών για τους φοροδιαφυγάδες ελ. επαγγελματίες, σιγοντάρισαν τα παραπάνω ευρήματα.
Δεν λέμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα φοροδιαφυγής σε ορισμένες ομάδες επαγγελματιών υψηλού κινδύνου, καθώς επίσης και σε εταιρίες (νομικά πρόσωπα) με τα λογιστικά μαγειρέμετα, αλλά και σε μισθωτούς με μαύρα εισοδήματα, σε συνταξιούχους που «ξεχνούν» να κάνουν δήλωση κ.λπ. Αλλά τα μέτρα που επινόησε το οικονομικό επιτελείο φαίνεται πως εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες, αν σκεφτεί κανείς ότι θα περιλαμβάνουν και μείωση του ανώτατου συντελεστή από 45% (των εισοδημάτων από 100.000 ευρώ και πάνω) σε 30%. Χωρίς άνοιγμα λογαριασμών και διασταυρώσεις στοιχείων από τράπεζες (καταθέσεις και δάνεια) με δηλωθέντα εισοδήματα, η φοροδιαφυγή δεν πρόκειται να περιοριστεί. Φαίνεται όμως ότι το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών και οι διασταυρώσεις που γίνονται έχουν ενοχλήσει πολλούς και έτσι ανέλαβαν δράση...
Είναι ωραία και στο ... Σαντάνσκι!

Ξαναπληρώνοντας τις δημόσιες υποδομές...

Όχι, δεν θα γράψω για ακόμα μια φορά για το θέμα των διοδίων, που για να πάει κανείς από Θεσσαλονίκη - Βόλο (χωρίς να βγει στους παράδρομους) πληρώνει 11,90 ευρώ, για να διασχίσει μόνο τα 2/3 της διαδρομής ως αυτοκινητόδρομο, αφού τα υπόλοιπα είναι σε φάση κατασκευής (θεωρητικά, αφού ως γνωστόν εδώ και καιρό τα μεγάλα έργα έχουν περίπου παγώσει. Προφανώς τα πληρώνουμε για τα παιδιά μας). Και για να μην είμαι άδικος, θα πρέπει από την άλλη να αναφέρω ότι, αντίθετα, στο τμήμα της Εγνατίας από Θεσ/νίκη προς Ιωάννινα, το αντίστοιχο κόστος είναι σημαντικά μικρότερο για να διασχίσει κανείς στο σύνολο της μεγαλύτερης, συγκριτικά, διαδρομής ένα υπερσύγχρονο αυτοκινητόδρομο, με δεκάδες σήραγγες και κοιλαδογέφυρες.
Αλλά θα γράψω για τις ακόλουθες υπερτιμημένες υπηρεσίες δημοσίου ενδιαφέροντος, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν τόσο τους περίφημους κατώτατους μισθούς, όσο και τις πραγματικές αποδοχές στον ιδιωτικό, αλλά και το δημόσιο τομέα - και ιδίως των νέων.
α) Κολυμβητήριο στο Ποσειδώνιο Θεσσαλονίκης: ξαφνικά, από 2 ευρώ/ώρα η είσοδος για το κοινό, διπλασιάστηκε στα 4 ευρώ (ήτοι: 1435 παλιές καλές δραχμούλες). Που σημαίνει ότι αν κάποιος σκέφτεται να κολυμπά 2 φορές την εβδομάδα, θα χρειαστεί 32 ευρώ
β) Γήπεδα τέννις Ποσειδωνίου και Δήμου Θεσσαλονίκης στην παραλία: Και εδώ στα μεν πρώτα η τιμή διπλασιάστηκε εν μία νυκτί (από 2 ευρώ/ώρα και άτομο στα 4 ευρώ ή 8 ευρώ/ώρα και γήπεδο, εφόσον παίξουν δύο άτομα, φυσικά - δηλ. 2870 δρχ το γήπεδο!). Στα δεύτερα, από δωρεάν που ήταν πρόπερσι, για λίγο έγινε 2 ευρώ και εδώ και κάμποσο καιρό απαιτούνται... 5 ευρώ/άτομο και ώρα. Την πρώτη φορά που κάναμε το λάθος να παίξουμε τετράδα, μας ζητήθηκε να πληρώσουμε... 20 ευρώ για μία ώρα!!! Εννοείται ότι δεν ξαναπαίξαμε ούτε στα πρώτα, ούτε στα δεύτερα, αφού στα ιδιωτικά γήπεδα πληρώνει κανείς φθηνότερα (5 ευρώ καθημερινές και 7 ευρώ τα Σαβ/κα το γήπεδο).
γ) Τηλεφωνικά ραντεβού ΕΟΠΥΥ: το υπ.Υγείας ζηλεύοντας τη δόξα (και την πρακτική) των ροζ γραμμών, καθιέρωσε χρέωση (χονδρικά) ενός ευρώ ανά τηλεφώνημα, λες και το ένα ευρώ για τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας είναι ευτελές ποσόν. Θα μου πείτε βέβαια, τα δίνεις στον ΕΟΠΥΥ, και τα γλυτώνεις από το να ξοδευτούν στ' αλήθεια στις ροζ γραμμές και τον τζόγο! Και αποθαρρύνεται, επίσης, και η άσκοπη επιβάρυνση των ιατρών του ΕΟΠΥΥ με άσκοπες επισκέψεις και εξετάσεις - ιδίως όταν ξέρεις μετά ότι θα πρέπει να πληρώσεις και τα φάρμακα από την τσέπη σου!
δ) Εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς: Λίγο πριν η δραχμούλα μας μεταμορφωθεί από κάμπια σε πεταλούδα (δηλ. σε ευρώ), στη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη πλήρωνες εισιτήριο 60 δραχμές (45 οι φοιτητές). Τώρα το ολόκληρο εισιτήριο έχει 80 λεπτά (272 δρχ) και μέσα στο λεωφορείο 90 λεπτά (τα μηχανήματα φυσικά δεν δίνουν ρέστα), και ας έχουν γυρίσει οι αποδοχές στην εποχή που το εισιτήριο είχε 60 δραχμές... Για την Αθήνα και τις άλλες επαρχιακές πόλεις, θαρρώ ότι δίνεις το κατιτίς παραπάνω (αν και η καλή μας τρόικα, θέλει να τα αυξήσει και αυτά, λες και όσοι χρησιμοποιούν λεωφορεία έχουν απεριόριστα χρήματα και δεν θα τα κόψουν από κάπου αλλού).
Αλλά τι γκρινιάζω - τόσους ποδηλατόδρομους έχει αυτή η πόλη (Θεσ/νίκη), για όσους κακοπροαίρετους βρίσκουν τις υπηρεσίες αυτές ακριβές. Προς το παρόν η χρήση των ποδηλατόδρομων είναι δωρεάν, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αν ποτέ ξανα-ανοίξει η νέα παραλία, που είναι κλειστή εδώ και 2 χρόνια λόγω έργων (και ο ποδηλατόδρομος πάει πακέτο με το πεζοδρόμιο, με αποτέλεσμα τις συχνές αψιμαχίες πεζών και ποδηλατών), για την είσοδο σε αυτούς θα πληρώνουμε ένα συμβολικό ποσό, τύπου διοδίων (όχι πάνω από 4 ευρώ, σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις....)

Εταιρείες (καλλιτεχνών) vs φυσικά πρόσωπα

Αφορμή για τις σκέψεις που ακολουθούν αποτέλεσε η πρόσφατη δημοσιοποίηση στοιχείων σχετικά με την "προκλητική φοροδιαφυγή" καλλιτεχνών -κυρίως γνωστών ονομάτων τραγουδιστών-, οι οποίοι δήλωναν εισοδήματα πείνας τα προηγούμενα χρόνια. Ορισμένοι από αυτούς αντέδρασαν με δελτία τύπου δικαιολογούμενοι ότι τα εν λόγω στοιχεία αφορούσαν αμοιβές και εισοδήματά τους ως φυσικά πρόσωπα, και ότι τα κυρίως εισοδήματά τους από την καλλιτεχνική τους δραστηριότητα έχουν ήδη δηλωθεί και φορολογηθεί στις εταιρείες, στις οποίες συμμετέχουν οι εν λόγω καλλιτέχνες, όπως προβλέπει και επιτρέπει η σχετική νομοθεσία. Όπως είναι φυσικό, στο εν λόγω δημοσίευμα της εφημερίδας ευρείας κυκλοφορίας, χλευάστηκε η εν λόγω πρακτική, καταλήγοντας στο περίφημο "νόμιμο και (μη) ηθικό", που πρωτο-λανσαρίστηκε στη χώρα μας από τον τότε Υπουργό (Δημοσίας Τάξης, θαρρώ) κ. Βουλγαράκη (ο έχων εταιρεία διαχείρισης ακινήτων).
Θα μου πείτε, λοιπόν, καλά, εσύ γιατί υποστηρίζεις τους παχυλά αμοιβόμενους, συχνά με χρήματα προερχόμενα από τη νύχτα, καλλιτέχνες και την εν λόγω πρακτική, όταν μισθωτοί και συνταξιούχοι (και ελεύθεροι επαγγελματίες) φορολογούνται με βάση την κλίμακα (μέχρι 45%), ενώ οι εταιρείες με χαμηλότερο συντελεστή (20 ή 25%); Όταν εταιρείες και επιχειρηματίες και ελ.επαγ/τίες φουσκώνουν τα έξοδά τους για να παρουσιάσουν μικρότερα φορολογητέα κέρδη - ή ακόμα και ζημίες, όταν ο μισθωτός και συνταξιούχος δεν μπορεί να εκπέσει τίποτε από το φορολογητέο του εισόδημα; Σημειωτέον, βέβαια, ότι για τα χαμηλά εισοδήματα (μέχρι 20.000 ευρώ περίπου) είναι προτιμότερη η φορολόγηση ως φυσικό πρόσωπο, αφού ο μεσοσταθμικός συντελεστής είναι χαμηλότερος εκείνου των εταιρειών.
Αλλά το ερώτημα δεν είναι ποιος υποστηρίζει ποιον, ούτε αν η παραπάνω πρακτική είναι εκτός από νόμιμη και ηθική, αλλά κατά πόσο το φορολογικό μας σύστημα επιθυμεί να ευνοήσει την επιχειρηματικότητα παρέχοντας φορολογικά κίνητρα (π.χ. ευνοϊκότερο καθεστώς φορολόγησης), ή να ευνοήσει το κράτος-γονιό που θα δώσει δουλειά στους πολίτες-παιδιά του, με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους που έχουν επινοηθεί κατά καιρούς (αορίστου χρόνοι, σταζιέρ, ΚΟΧ, Σύμβαση μίσθωσης έργου κ.λπ). Έχουμε γράψει εδώ και πολύ καιρό, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός πρότεινε στο Ζάππειο Ι τη φορολόγηση με 15% των επιχειρήσεων (ως μέτρο που θα φέρει την ανάπτυξη), ότι αυτό χωρεί μεγάλη κουβέντα και είναι, προφανώς, αβέβαιο αν θα φέρει επενδύσεις ή θέσεις εργασίας, ή αν οι ευνοούμενοι επιχειρηματίες θα πάρουν τα υπερκέρδη και θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια (ή θα πτωχεύσουν την εταιρεία τους)...
Για να μην μακρηγορούμε, λοιπόν, προτείνουμε το εξής: Δεδομένου ότι το κυριότερο -ίσως- πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα είναι η (ολοένα αυξανόμενη) ανεργία, να θεσπιστεί σύστημα φορολόγησης για τις εταιρείες, με συντελεστές οι οποίοι θα ξεκινούν από 30% (από το πρώτο ευρώ) και θα πέφτουν στο 10%, ανάλογα με τον κύκλο εργασιών και τον αριθμό των εργαζομένων (με εξαρτημένη σχέση εργασίας πλήρους απασχόλησης). Αυτό, θαρρώ, θα είναι ένα ισχυρό κίνητρο κατά της μαύρης εργασίας, της απασχόλησης νέων με μπλοκάκια, αλλά και υπέρ της υγιούς επιχειρηματικότητας, πιθανότατα αποδεκτό και από την τρόικα (αν και αμφιβάλλω πλέον για τα αγνά κίνητρα της τρόικας, αφού νομίζω ότι ήρθε η ώρα να γίνει κάποια θεαματική κίνηση σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου ή Ευρ.Δικαστηρίου, σχετικά με τις διαφαινόμενες προθέσεις τους να φέρουν τη χώρα στα πρόθυρα κοινωνικής εξέγερσης).