Ίνα μη μιανθώσι....

Συμβούλιον έλαβον οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι για το πώς θα αποτελειώσουν με τα καμώματά τους την οικονομία και το πρόβλημά τους ήταν να μην τους μαγαρίσει ο Οξαποδώς - αδιάφορο αν τον εμπιστεύτηκαν εκόντες-ακόντες (όπως και τους άλλους, τους καλούς, εδώ που τα λέμε) 440 χιλιάδες συνάνθρωποί μας.
Κατά τ' άλλα ξεχείλισε η υποκρισία ενώπιον του ΠτΔ, ο οποίος είχε τον ατυχή ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Όταν ξεσπάνε εντελώς προσχηματικοί καβγάδες για τη νομιμοποίηση του σημειώματος Παπαδήμου (και όχι για το περιεχόμενό του) και για την αυθεντικότητα των προτάσεων Καμμένου, σε συνδυασμό με την προσπάθεια να αποποιηθούν άπαντες την ευθύνη για τις νέες εκλογές (τα έξοδα των οποίων θα πληρώσουν και πάλι τα κορόιδα, οι έλληνες φορολογούμενοι), τότε είναι φανερό πως όλα πια εξαρτώνται από τις διαθέσεις και την υπομονή των εταίρων μας (και πιστωτών μας), αφού και να θέλαμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, είναι φανερό ότι δεν θα υπήρχε η παραμικρή περίπτωση συνεννόησης.
Αλλά ας είναι - μήπως πόση καταστροφή μπορεί να φέρει μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση, όπως μας εγγυώνται από τον ΣΥΡΙΖΑ; Όπου τώρα καλοβλέπουν την προοπτική του μπόνους των 50 εδρών, το οποίο όμως μέχρι τώρα (για τους άλλους) ήταν εξόχως κατακριτέο...
Θα πρέπει, όμως, να ξέρουν οι λεβέντες μας ότι μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρίτη δεν έχει, όσο αντι-δημοκρατικό κι αν ακούγεται αυτό. Την επόμενη φορά θα πρέπει να τους μαντρώσει ο ΠτΔ μέχρι να βρούνε λύση, και μάλιστα όλους, χωρίς εξαιρέσεις, όπως κι αν αυτοαποκαλούνται ή αποκαλούνται μεταξύ τους. Μήπως έτσι δεν γίνεται και στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ, ιδίως όταν απασχολούνται με τη χώρα μας; Αν πάλι δεν επιθυμεί κανείς να κυβερνήσει στ' αλήθεια (λογικό σε κατάσταση ημι-χρεωκοπίας), ας το πει ξεκάθαρα, όπως το ΚΚΕ, ή ας μη λάβει μέρος καθόλου στις εκλογές.