Καρκατζέλια και βερβελούδες!...

Ή κατουρλήδες, σκαντζάρια, τζόγιες, τσιλικρωτά, σταχτοπάτηδες, κολοβελόνηδες, καψιούρηδες - ή ακόμα και ντιντήδες! Είναι αυτοί που όλο το χρόνο ζούν κάτω από τη γη προσπαθώντας να κόψουν το δέντρο της γης -αυτό που στηρίζει τον κόσμο- και ξεπροβάλλον, κατά την παράδοσή μας, τα Χριστούγεννα για να φέρουν αναστάτωση στους νοικοκυραίους, να πειράξουν τους σοβαρούς, να δουλέψουν τους πειθαρχημένους, να ανακατέψουν τους τακτοποιημένους.
Τώρα, ο καθένας μας, ανάλογα με τις εμπειρίες του και τον τρόπο σκέψης, θα μπορούσε να συμπεριλάβει στους καλικαντζαραίους την Άνγκελα (παρ' όλο το αποπροσανατολιστικό της όνομα), τους κερδοσκόπους, τον Μαζί-τα-Φάγαμε (ως Νο2 αρχηγό Μανδρακούκο), τον Κουρασμένο, τον "Δρακουμέλ", τους μπαχαλάκηδες, τον Φαήλο (λόγω επικαιρότητας), τους ραδιοαρβυλιώτες, τη συντακτική ομάδα του fimotro - ή ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, αρκεί να έχει προσπαθήσει σοβαρά να φέρει τα πάνω-κάτω. Δεν ξέρω αν τα Φώτα ο τουρλόπαπας θα τους διώξει με την αγιαστούρα του - σημασία έχει ότι χωρίς αυτούς η ζωή θα ήταν περισσότερο βαρετή και λιγότερο ενδιαφέρουσα.
Έτσι λοιπόν, με μια μικρή αναφορά στα φανταστικά ή μη αυτά πλάσματα, είπαμε να αποχαιρετήσουμε τον γέρο χρόνο - και ελπίζουμε ότι κάποτε θα θυμόμαστε όλα αυτά που συνέβησαν φέτος και θα γελάμε (κατά τη ρήση του Αρκά).
Να ευχηθούμε Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα παραμονή (οσίας Μελάνης, μην ξεχνιόμαστε), στους Βασίληδες και Βασιλικές αύριο ανήμερα στη μνήμη του ορίτζιναλ Άγιου Βασίλη (και όχι του Santa Claus που χωνεύει πίνοντας κόκα-κόλα), να βάλουμε μια αγριοκρεμμύδα στην πόρτα και να σπάσουμε ένα ρόδι για γούρι με την έλευση του νέου έτους και.... του χρόνου εδώ είμαστε πάλι!
Καλή Χρονιά!

Χριστουγεννιάτικη ιστορία!

Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης και ελπίδας. Γιορτή που αποκτά ακόμα μεγαλύτερο νόημα τη φετινή χρονιά, αφού το ταρακούνημα της οικονομικής κρίσης -όπως το ταρακούνημα των πολυελαίων στις εκκλησίες σήμερα, για τη γέννηση του Θεανθρώπου- συντελεί σε μια επαναξιολόγηση κάποιων πραγμάτων που είχαμε για δεδομένα στην επίπλαστη ευημερία μας.
Πριν λίγες ώρες ψηφίστηκε ένας πολεμικός (κατοχικός) προϋπολογισμός. Αλλά μην ξεχνάμε ότι στους πολέμους ενεργοποιούνται όλα εκείνα τα αντανακλαστικά και τα θετικά του λαού μας (π.χ. αλληλεγγύη, φιλότιμο, αγωνιστικότητα, αντίσταση). Εύχομαι και ελπίζω να μεταμορφώσουμε τους τρεις κακούς δανειστές μας σε τρεις μάγους με δώρα που θα προσκυνήσουν ένα νέο κοινωνικό, πολιτισμικό και οικονομικό θαύμα στη χώρα μας. Δεν ξέρω αν τελικά αυτό θα γίνει ομαλά ή με αγώνες και επανάσταση. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι, αντίθετα με ό,τι νομίζουμε, δεν χρειάζονται πολλά πράγματα από τον καθένα μας, ιδίως αν ήταν πιθανό να μας επισκεφθούν τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων και να μας απαλλάξουν από όλα εκείνα που μας οδήγησαν στο μη παραπέρα, όπως τελικά απάλλαξαν από την κακομοιριά του και τη μιζέρια του τον Σκρουτζ, στη Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων του παρελθόντος μάς θυμίζει πώς περιμέναμε ανυπόμονα τα Χριστούγεννα για να πούμε τα καλάντα, να στολίσουμε το δέντρο, να φάμε λιχουδιές, να σταματήσουν τα σχολεία και να περάσουμε δύο εβδομάδες ξενοιασιάς και παιχνιδιού.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων του παρόντος μάς δείχνει ότι κακώς γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε ότι δεν μας φτάνουν τα χρήματα και ότι ήλθε η καταστροφή, αφού πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι σε μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς, με πολύ μεγαλύτερα προβλήματα οικονομικά και υγείας, ενώ κάποιοι από αυτούς, παραδόξως, είναι τελικά περισσότερο ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, αφού εκτιμούν περισσότερο τις μικρές χαρές της ζωής.
Και το πνεύμα των Χριστουγέννων του μέλλοντος μάς δείχνει πού θα καταντήσουμε αν συνεχίσουμε να ζούμε λες και δεν υπάρχουν άλλοι γύρω μας ή λες και δεν υπάρχει μέλλον: Όταν φοροδιαφεύγουμε, αδιάφορο άλλος λίγο ή πολύ, αφού τελικά τα κορόιδα που πληρώνουν φόρους πληρώνουν εν ονόματι όλων. Όταν κλείνουμε τα χρήματα στις θυρίδες ή τα πάμε στο εξωτερικό, οδηγώντας τις τράπεζες σε κλείσιμο της στρόφιγγας χρηματοδότησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Όταν ενισχύουμε την παραοικονομία και τις μεγάλες πολυεθνικές, ενώ τα συνοικιακά μαγαζιά του γείτονα βάζουν λουκέτο. Όταν με μέσο καταλαμβάνουμε μια θέση εργασίας εις βάρος ενός περισσότερο άξιου και με περισσότερη ανάγκη συνανθρώπου. Όταν απολαμβάνουμε απαράδεκτα προνόμια και επιδόματα, τη στιγμή που περικόπτονται οι συντάξεις των συνταξιούχων, που όλοι έχουμε στην οικογένειά μας...
Με τις ευχές μου, λοιπόν, για ένα καλύτερο αύριο, και με ειδικές ευχές στο αγαπημένο μας fimotro να ελέγχει και να τσιγκλάει τους πάντες χωρίς διακρίσεις και χωρίς εξαρτήσεις, φτάνοντας ακόμα και το Νο1 του alexa!
Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές!

Τα οικονομικά της ευτυχίας

Δεν ξέρω αν τα 1.000 ευρώ μηνιαίως επαρκούν για να είναι κάποιος ευτυχισμένος - ελπίζω μόνο ότι ο Ρίτσαρντ Λέιαρντ, ο καθηγητής των οικονομικών της ευτυχίας, να μην είναι πολύ δυστυχισμένος, αφού φαντάζομαι ότι έχει πολύ μεγαλύτερο εισόδημα από 15.000 δολάρια ετησίως.
Εξαρτάται γενικά από το αν έχει κανείς παιδιά, πόσα και σε τι ηλικία, αν ζει σε δικό του σπίτι, με ενοίκιο ή αν πληρώνει στεγαστικό δάνειο, αν συντηρεί αυτοκίνητο και σκύλο, αν χρωστάει σε κάρτες, αν ζει σε πόλη ή χωριό, αν έχει φίλους, αν έχει την υγειά του (ψυχική και σωματική) κ.λπ. Θυμάμαι τον παππού μου που με μια πενιχρή σύνταξη κατάφερνε να συνεισφέρει στον οικογενειακό προϋπολογισμό και να βάζει και στην άκρη (χωρίς να παραπονιέται). Άλλοι πάλι, με μεγάλα εισοδήματα, συνέχεια γκρινιάζουν ότι δεν τους φτάνουν και δεν τα βγάζουν πέρα. Πράγμα πολύ προκλητικό, εάν το ακούσει κάποιος που έχασε πρόσφατα τη δουλειά του - γι' αυτό και οι εκρήξεις κοινωνικής οργής που βιώνουμε τελευταία όλο και περισσότερο.
Η λιτότητα, όπως όλα τα άσχημα, έχει, βέβαια, και θετικές παρενέργειες, με κυριότερη τη σταδιακή απομόνωση των αετονύχηδων, των αεριτζήδων και των κάθε λογής απατεωνίσκων που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το άλλο είναι ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να έρχονται και πάλι κοντά, να στηρίζουν όσο μπορούν κάποιο φίλο ή συγγενή που έμεινε άνεργος, οι οικογένειες να ξανασμίγουν στις μεγάλες γιορτές, τα δώρα να είναι λιτά αλλά με πολλή αγάπη, οι φίλοι να ξαναμαζεύονται στα σπίτια και να συζητούν με πάθος επί παντός επιστητού, να ζουν και να τρέφονται πιο υγιεινά, όπως διδάσκει η λιτή μεσογειακή διατροφή κ.ά. Οι Έλληνες, έχοντας περάσει πολέμους και κατοχή, με λυμένα ή μη τα κατοχικά σύνδρομα, προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, αλλά συνεχίζουν να διασκεδάζουν, έστω βγαίνοντας λιγότερο, αν και πολύ περισσότερο από τους σφιχτούς Γερμανούς και λοιπούς κεντροευρωπαίους, των οποίων η διασκέδαση είναι να βγαίνουν δύο φορές τη βδομάδα και να πίνουν μέχρι αηδίας (για να ξεχάσουν τι;).
Ναι, με αυτή την έννοια, αν μετρήσουμε την εγχώρια ευτυχία, ακόμα και στην εποχή του μνημονίου, είμαστε σε ικανοποιητικό επίπεδο, όσο και αν προσπαθούν, σκόπιμα ή από βλακώδη άγνοια, οι "δάνειες" δυνάμεις να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό, να κλονίσουν την εμπιστοσύνη μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και γενικώς να μειώσουν τα ψυχικά αποθέματα ευτυχίας μας. Κι αυτό φαίνεται, π.χ. από το πώς γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα εδώ και πώς στις αγέλαστες, πλεονασματικές, πολιτείες του Βορρά

Size does matter!

'Οχι, σήμερα δεν θα πούμε για την επιμήκυνση του χρέους (αυτή εξάλλου είναι χρονική, την άλλη την πετυχαίνουμε από μόνοι μας), αφού όπως φαίνεται κλείδωσε και μένει να καθοριστούν το ποσό και το επιτόκιο (λεπτομέρειες δηλαδή...)
Ούτε θα πούμε για τις αλλαγές τύπου King Kong στα εργασιακά. Αν πολλοί εξεπλάγησαν αρχικά για τη μετακίνηση της πρώην υπουργού Οικονομίας στο Εργασίας, τώρα καταλαβαίνουν πόση δόση τιμωρίας είχε η κίνηση αυτή...
Ούτε όμως και για το μέγεθος του ελλείμματος, που ανακοινώθηκε χθες στα 18,6 δισ.ευρώ (δηλ. χοντρικά 1,7 δισ.μηνιαίως), δηλ. στο -27,4% έναντι ετήσιου στόχου για -33,25%. Πόσο ακόμα άλλωστε θα αυξηθεί τον Δεκέμβριο με τα κουτσουρεμένα δώρα και το γιορτινό φοροσαφάρι;
Επίσης δεν αναφερόμαστε προς το παρόν και στο αιώνιο θέμα συζήτησης των γυναικών, αν και ο χιονιάς και το κρύο, πάντα είναι καιρός για δύο, ιδίως με ακριβό πετρέλαιο (ε, ρε γλέντια από 15/10/2011).
Αλλά θα πούμε για το νέο τρόπο φορολόγησης των τσιγάρων. Βλέπετε, τα χρήματα των φορολογούμενων πιάνουν τόπο, αφού ο πιο αποτελεσματικός τρόπος φορολόγησης του καπνού επιτέλους βρέθηκε! Μη νομίζετε ότι έγινε κάποια βαθυστόχαστη ανάλυση προσφοράς και ζήτησης για την εύρεση του επιπέδου κατανάλωσης όπου μεγιστοποιούνται οι εισπράξεις από τη φορολογία... Η νέα φορολόγηση που ανακάλυψαν οι φωστήρες του Υπ.Οικ για να δικαιολογήσουν τις νέες αυξήσεις είναι ανάλογα με το μήκος. Μέχρι 8 εκ. θεωρείται ένα τσιγάρο, από 8-11 εκ. είναι 2 τσιγάρα και από 11 εκ. και πάνω είναι τρία τσιγάρα! Όπως καταλαβαίνετε το στριφτό θα πάει σύννεφο! Αν και νομίζω όμως ότι θα έπρεπε να προβλεφθεί φορολόγηση ανάλογα και με το πλάτος του τσιγάρου, αφού δεν είναι σωστό τα λεπτεπίλεπτα τσιγάρα να φορολογούνται λιγότερο από τους μπάφους!
Μετά τις εξελίξεις αυτές στο μέτωπο των εσόδων και στον πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής, οι κάθε λογής καλικάντζαροι μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς, αφού φαίνεται ότι θα τη σκαπουλάρουν και φέτος (λόγω μεγέθους). Και φυσικά, περιμένουμε και τις νέες μεγάλες ιδέες στον τομέα της ανάπτυξης - μετά από 12 μήνες έχουμε και μεγάλες προσδοκίες!

Ο κουρέας της Σεβίλης...!

Αν νομίζει κανείς ότι το μπαρμπέρικο που έχει ανοίξει η τρόικα στη χώρα μας προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και ότι λειτουργεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φίγκαρο, πλανάται πλάνην οικτρά! Δυστυχώς, το μπαρμπέρικο είναι της Σχολής Νίτζα - κούρεμα με τρεις κίνησεις (μία οριζοντίως και δύο καθέτως) .... και όποιον πάρει ο Χάρος.
Αναφέρομαι στα κάθε λογής κουρέματα που ξεκίνησαν εδώ και μερικούς μήνες, από αυτά των ελληνικών ομολόγων που έκανε η ΕΚΤ εδώ και καιρό, μέχρι το κούρεμα των επιδομάτων στο δημόσιο και των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Μας βρήκαν τέιντυ-μπόιδες και μας κουρεύουν κανονικότατα, με την ψιλή για διαπόμπευση. Δυστυχώς όμως το κούρεμα είναι μονόπλευρο, από την πλευρά του εισοδήματος... Απορώ με ποιον τρόπο θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα χρέη τους προς τις Τράπεζες ιδιώτες και επιχειρήσεις - χρέη που προήλθαν από ανεξέλεγκτο δανεισμό τα προηγούμενα χρόνια. Και ειδικά αναφέρομαι στα στεγαστικά δάνεια, τα περισσότερα ενυπόθηκα στο ίδιο το ακίνητο, που τα περισσότερα θα μείνουν στα μισά της διαδρομής, λόγω των εισοδηματικών κουρεμάτων - για να μην πω για την ανεργία, την πτώση του τζίρου στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις κ.λπ.
Μήπως η Πολιτεία θα πρέπει να βρει τρόπο να κουρέψει τα κάθε λογής χρέη; Μήπως έρχεται μια ακόμα τραπεζική φούσκα, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας πληρωμής των δόσεων; 12% κούρεμα στον ιδιωτικό τομέα, για ένα ζευγάρι μπορεί να αντιστοιχεί σε μισή δόση στεγαστικού δανείου... Αφού, λοιπόν, πέφτει ψαλίδα στα πάντα, ήρθε νομίζω η ώρα να αρχίσει να ψαλιδίζεται και το δημόσιο χρέος.

Ο Τζακ και η φασολιά!...

Φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι. Όχι, δεν πρόκειται για τα 5 μαγικά φασόλια που αγοράσαμε πουλώντας την "αγελάδα"!... Είναι που η τρισκατάρατη περαίωση έκανε κάποιους να βάλουν το χέρι στην τσέπη, κι ας βρίσκονται εκεί κάθε λογής καβουρομάνες!
Ο πολυπόθητος (αναθεωρημένος) στόχος των εσόδων γίνεται πλέον εφικτός μέχρι τέλος του έτους (5 δισ. το Νοέμβριο - απομένουν μόνο 6 δισ.), ο οποίος αν συνδυαστεί με άλλα χαρμόσυνα μηνύματα από τη μείωση (εξορθολογισμό θα 'λεγα) των δαπανών (όπως τα δεκάδες εκατομμύρια από την ηλεκτρονική συνταγογράφηση μόνο στον ΟΑΕΕ) θα κάνει να φυσήξει το πρώτο αεράκι αισιοδοξίας σε ένα μήνα από σήμερα. Όχι γιατί ο Άγιος Βασίλης θα βοηθήσει στην επιμήκυνση ή την αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά γιατί, ανεξάρτητα από το τι θα κάνουν οι αγορές, φαίνεται ότι θα έχουμε τον πρώτο προϋπολογισμό (του 2010) υλοποιημένο κοντά στις προβλέψεις, έπειτα από πολλά χρόνια. Εάν η επικείμενη επιμήκυνση συνδυαστεί και με μειωμένο επιτόκιο, τόσο το καλύτερο.
Μαγικές, λοιπόν, λύσεις, φασόλια και ουράνιοι θησαυροί δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως επίγειοι θησαυροί, που μπορούν να μας σώσουν, με σκληρή δουλειά και θυσίες, από την πιθανή χρεωκοπία: Το Σ/Κ ήμουν στο Γράμμο, σε ένα απομακρυσμένο χωριό του Ν.Καστοριάς, το οποίο έπειτα από χρόνια εγκατάλειψης, σιγά-σιγά, αρχίζει να αναπτύσσεται ξανά. Εκεί η ζωή κυλά αργά, μακριά από spreads και ΔΝΤ, με τους πόρους που παρέχει η φύση, κυρίως η κτηνοτροφία και η (μη επιδοτούμενη) εκμετάλλευση των ιδιαίτερα παραγωγικών δασών.
Προσεγγίζοντας το χωριό μέσω του δασικού δρόμου βλέπει κανείς εκατοντάδες κορμούς μαυρόπευκων στις άκρες του δρόμου, οι οποίοι έχουν υλοτομηθεί έπειτα από έγκριση του τοπικού Δασαρχείου. Μεγάλο μέρος των εσόδων γεμίζει τα Κρατικά Ταμεία, καθώς και της Κοινότητας όπου ανήκει το δάσος, παρέχοντας ταυτόχρονα απασχόληση σε υλοτόμους. Ξέρω, τα χρήματα είναι ψίχουλα, αλλά είπαμε, φασούλι το φασούλι, γεμίζει ο κρατικός κορβανάς. Στα αλπικά βοσκοτόπια του χωριού βόσκουν δεκάδες αγελάδες ελευθέρας βοσκής, δημιουργώντας εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους. Και στο χωριό, ανάμεσα στα λιγοστά καλαίσθητα πέτρινα κτίρια, διακρίνει κανείς τον ξενώνα Grammos Lodge (www.grammos.com/portal), ο οποίος κτίστηκε με μεράκι, σκληρή δουλειά και προσωπική εργασία ενός νέου ανθρώπου, με τοπικά υλικά, χωρίς επενδυτικούς νόμους, χρηματοδοτήσεις και Leader, με μικρά αλλά σταθερά βήματα κάθε χρόνο. Με τιμές απαράδεκτα χαμηλές και φιλικές, συστήνουμε ανεπιφύλακτα μια απόδραση από την καθημερινότητα και το άγχος του Μνημονίου, της τρόικας, των ελλειμμάτων, του χρέους και των spreads!