Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Περί (μη) παραγραφής αδικημάτων υπουργών...

Με την ευκαιρία των 5 προτεινόμενων τροποποιήσεων στο Νόμο Περί Ευθύνης Υπουργών, ερχόμαστε να καταθέσουμε μία ακόμα πρόταση, δεδομένου ότι η ανατροπή των δεσμευτικών προθεσμιών του άρθρου 86 του Συντάγματος απαιτεί τη χρονοβόρα διαδικασία της σχετικής αναθεώρησης (η επόμενη Βουλή είναι αναθεωρητική και η μεθεπόμενη ψηφίζει, δηλ. αλλαγές από το 2018 και μετά, αν δεν γίνουν πρόωρες). Σύμφωνα με την παρ.3 του άρθρου 86, όπως ισχύει σήμερα, "Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο Ι αρμοδιότητά της [σ.σ. άσκηση δίωξης κατά υπουργών] μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος". Προτείνουμε, λοιπόν, όπως ερμηνευθεί ότι ως βουλευτική περίοδος της διάταξης αυτής νοείται η κατά το άρθρο 53 βουλευτική περίοδος των 4 ετών, αφού ο συντακτικός νομοθέτης προφανώς είχε κατά νου την κανονική βουλευτική περίοδο των 4 ετών. Εξάλλου, η διενέργεια πρόωρων εκλογών επιτρέπεται από το Σύνταγμα μόνο κατ' εξαίρεση (επίκληση εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας - άρθρο 42, παρ.1).
Με τον τρόπο αυτό η προκήρυξη πρόωρων εκλογών δεν θα αποτελεί όχημα (μεταξύ άλλων) παραγραφής των πιθανολογούμενων αδικημάτων υπουργών της ίδιας Κυβέρνησης που προκηρύσσει της πρόωρες, αλλά αντιθέτως τρόπος για να ανασταλεί η παραγραφή! Η ασφαλιστική δικλείδα αυτή έχει νόημα γιατί όλες οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών αξιολογούν την υποτιθέμενη κατ' εξαίρεση δυνατότητα για πρόωρες σταθμίζοντας το timing και τις πιθανότητες επανεκλογής. Όσο, λοιπόν, η Βουλή διαλύεται πρόωρα (με την κατάχρηση της συνταγματικής πρόβλεψης - αφού ακόμα και η ισχύς της λίστας αντί του σταυρού προτίμησης έφτασε να προβάλεται ως λόγος για πρόωρες εκλογές), τόσο θα μετατίθεται και η παραγραφή των ευθυνών των υπουργών. Είναι θέμα ερμηνείας του ισχύοντος Συντάγματος.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Κάτι κουρασμένα παλικάρια!...

Και ενώ εδώ εμείς στην Ελλάδα ασχολούμαστε με το έπος της Γκλετσιάδας (μολονότι υποστηρίζω ένα ορθολογικό σύστημα διοδίων - πώς λεν τα Παόκια να πληρώνουμε μόνο στα Μάλγαρα, γιατί είναι κρατικά - κάπως έτσι), με την παράξενη κουστωδία στην παραλία της Σαλονίκης, δίπλα στον Μεγαλέξανδρο, με την Εντολή-Προέδρου επαναφορά της καπνοαπαγόρευσης (αλήθεια, μήπως ο πρόεδρος έχει ψιλο-χαθεί τελευταία; μπας κι ετοιμάζεται στ' αλήθεια για τον ΟΗΕ;), με τις (περίεργες) υποβαθμίσεις της Φιτς κράτους και τραπεζών, με τις βεβιασμένες κινήσεις της Αντιτρομοκρατικής, που μπουζουριάζει όποιον μοιάζει με τρομοκράτη και έχει συνωνυμία ή συγγένεια με μέλη οργανώσεων, με την αυξομείωση των σπρεντ, αναλόγως της επιμήκυνσης του χρέους και της μεγέθυνσης του Ταμείου Διάσωσης,  με το όριο αρτιότητας στις περιοχές Natura της Υπουργού Μητέρας Τερέζας και με το τείχος/φράχτη/ κοτετσόσυρμα στον Έβρο ..... στη γειτονική μας χώρα ασχολούνται με το δεσμό του Καβαλιέρε (74): Φραντζέσκα (24), Γκραζιάνα (24), Νικόλ (25) ή Ρομπέρτα (26) είναι η εκλεκτή του - ή όλες μαζί;
Μην έχετε αμφιβολία ότι, αντίθετα με τον Λαμπρούκο που δεν ήθελε να του μαραθεί ο μίσχος (η Νόρα Βαλσάμη), ο βαψομαλλιάς Ιταλός γερο-μπισμπίκης χούφτωσε - χούφτωσε, όπως έκανε παλαιότερα και ο αείμνηστος Ανδρέας (και όπως πάνω-κάτω κάνει η τρόικα και οι ντόπιοι υποτακτικοί της, για να τα πούμε λίγο συριζάτα), σύμφωνα και με τις γλαφυρές περιγραφές του Αντιπροέδρου στο πρόσφατο βιβλίο του. Έτρεχε ο έρμος να τον ξυπνήσει μην αργήσουν στο ραντεβού με τη Θάτσερ, κι αυτός ήταν στον όροφο των αεροσυνοδών! (ο Αντρέας προφανώς δεν είχε ανάγκη από συμβουλές "ειδικών απαυτολόγων").
Και όταν ο αρχηγός ενός κράτους περνάει καλά, το ηθικό όλου του λαού είναι ανεβασμένο, τα σπρεντ πεσμένα και η οικονομία δουλεύει ρολόι. Όταν ο αρχηγός θαλασσοπνίγεται στον Τιτανικό, όλα τα κουρασμένα παλικάρια του μαλώνουν συνέχεια σαν τις κακές πεθερές!
(Για τη φώτο διαλέξαμε τελικά την Γκραζιάνα, ως ελάχιστη συμβολή στην ανάκαμψη του ΑΕΠ).

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Τι χρείαν έχομεν... ευρω-ομολόγων;

Διαλέξαμε τη σημαδιακή σημερινή ημερομηνία (11-1-11) για την πρώτη ανάρτηση της χρονιάς (Καλή Χρονιά με υγεία κυρίως, γιατί μπήκαν διόδια και στα νοσοκομεία θαρρώ).
Σήμερα, δεν θα πούμε για τους κοπρίτες που υπονόμευσαν την ανταγωνιστικότητα της χώρας (ο Κοπρίτης έχει άλλωστε μπαμπάκο τον καραγκιόζη).
Ούτε για τον πετυχημένο αποπληθωρισμό της τρόικας, που κατάφερε να φτάσει ο ΔΤΚ τον Δεκέμβριο στο 5,2%, σε συγκρίση με τον ήδη ακριβό περσινό Δεκέμβριο (2,9% - συνολικά 8,1% σε δυο χρονιές με παγωμένους και μειωμένους μισθούς, συντάξεις και πεσμένους τζίρους).
Ούτε για τον ανασχηματισμό της αντιπολίτευσης, που ξεπέρασε μακράν τον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό σε πολυκοσμία, αναπληρωτές και ... συμμετοχικότητα! Αν φωνάξεις "τομεάρχης" σίγουρα κάποιος θα γυρίσει το κεφάλι του.
...Ικανοί τομεάρχες, άνθρωποι της αγοράς, που δικαιολογημένα γκρινιάζουν για την υστέρηση στα δημόσια έσοδα, αφού οι ομοϊδεάτες τους έπιαναν με παταγώδη επιτυχία όλους τους δημοσιονομικούς στόχους τα περασμένα χρόνια!
Αλλά ούτε όμως και για το κίνημα (κατά) των διοδίων, το οποίο τελευταία λοιδορείται από τον Τύπο και από ανθρώπους που είτε χρησιμοποιούν το αεροπλάνο για τις μετακινήσεις τους, είτε χρεώνουν τα διόδια και τις βενζίνες σε εταιρικά έξοδα, οδοιπορικά κ.λπ, σε αντίθεση με τους κοινούς θνητούς και, κυρίως, τους Άθλιους που τους έτυχε να αναγκάζονται να διπλο-τριπλοπληρώνουν διόδια για καθημερινές μετακινήσεις, ελλείψει παράπλευρου δικτύου. Αυτοκινητόδρομοι που απορρόφησαν τη μερίδα του λέοντος από κοινοτικά και εθνικά κονδύλια (στερώντας πόρους από άλλες δραστηριότητες και υποδομές), υπερτιμολογημένοι κατά κανόνα και εν τέλει πανάκριβοι και άχρηστοι για τους πολλούς. Διόδια που σε πείσμα της πτώσης των τιμών παίρνουν και πληθωριστικές αυξήσεις! Και μόνο το γεγονός ότι η εκμετάλλευση των εθνικών οδών έχει δοθεί σε ιδιώτες αποδεικνύει ότι πρόκειται για κερδοφόρα επιχείρηση. Υπομονή, δήμαρχε Στυλίδας, ο αγώνας θα δικαιωθεί.

Θα πούμε όμως για το περίφημο ευρω-ομόλογο. Αυτό, που κάποιοι σίγουρα έστειλαν γράμμα στον Άγιο Βασίλη να τους φέρει μέσα στο 2011, μήπως και βγάλουν την τετραετία καθαρή. Αυτό που συνηχεί όμορφα με τη λέξη "βρωμόλογα" και κάνει την Μέρκελ να βγάζει φλύκταινες στο άκουσμά του (είναι ποτέ δυνατόν να δανείζεται η αρία γερμανική φυλή με το ίδιο επιτόκιο με τους παρακατιανούς;).
Πώς θα το πάρουμε; Με ωμό, μαφιόζικο εκβιασμό: κύριοι, ή εκδίδετε ευρωομόλογο ώστε όλες οι χώρες να εξυπηρετούν το δημόσιο χρέος με το ίδιο κόστος (επιτόκιο), ή μετατρέπουμε μόνοι μας τα εθνικά ομόλογα σε ευρω-ομόλογα με τη μονομερή αναδιαπραγμάτευση των επιτοκίων στο ύψος του μέσου όρου των αντίστοιχων ευρωπαϊκών επιτοκίων. Αυτή θα ήταν μια τίμια και αξιόπιστη πρόταση αναδιάρθρωση του χρέους.