Οι Επτά Αρετές των υποψηφίων

Μετά τα 5 "Π" για την Αθήνα, τα Επτά Ψέματα του ΠΑΣΟΚ, τις Επτά Αλήθειες και τα Επτά Θαύματα της ΝΔ (όπως λ.χ. ο τετραγωνισμός του ...κυκλικού ελλείμματος), βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσω τα Επτά "Α", δηλ. τις Επτά Αρετές των υποψηφίων στις επερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου. Ομολογώ ότι αρχικά σκόπευα να αναφέρω μόνο τα 5 "Α", αλλά ο συνειρμός ενός πολιτικού με την πεντάλφα, και δη με τη λεγόμενη και "βασιλική πεντάλφα" (δηλ. τη γνωστή μούντζα), προκάλεσε την αύξηση των αρετών σε επτά (η ιεράρχηση προσωπική):
1. Ανιδιοτέλεια, 2. Αποτελεσματικότητα, 3. Αξιοπιστία, 4. Αποφασιστικότητα, 5. Αμεροληψία, 6. Αμεσότητα, 7. Αφοσίωση
Σημειώνουμε ότι Επτά Αρετές συναντάμε και στον κώδικα Μπουσίντο (βλ. εικόνα), δηλ. στον κώδικα συμπεριφοράς των πολεμιστών σαμουράι, οι οποίες είναι κάπως διαφοροποιημένες.
Τόσο στις περιπτώσεις με πολλές υποψηφιότητες (όπως η Αττική), όσο και στα ντέρμπι (π.χ. Δήμος Θεσσαλονίκης), αλλά ακόμα κι εκεί που το αποτέλεσμα φαίνεται προδιαγεγραμμένο (Αθήνα?), θα ήταν χρήσιμο, ως ενσυνείδητοι πολίτες, να κάνουμε ένα πινακάκι αξιολόγησης των σημαντικότερων υποψηφίων, προκειμένου να περιορίσουμε φαινόμενα πικρής μετάνοιας για τις επιλογές μας, στο μέσο της θητείας των νέων τοπικών και περιφερειακών αρχόντων μας. Εάν δεν έχουμε πληροφορίες για τα πρόσωπα των υποψηφίων, μπορούμε να εφαρμόσουμε το πινακάκι αξιολόγησης στα κόμματα που υποστηρίζουν τις υποψηφιότητες. Και μετά, ας κάνουμε τη σύγκριση με τις πραγματικές επιλογές μας, οι οποίες συνήθως γίνονται με κριτήρια, όπως το προσωπικό συμφέρον, η τύχη, οι επιθυμίες των φίλων και συγγενών μας και η αδιαφορία...

Ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν

Μία ευαγγελική ρήση λέει "Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε" (ισχύει και δι'ημάς, εννοείται). Μία προσέγγιση της ρήσης αυτής θα μπορούσε να είναι πώς ό,τι λέμε για τους άλλους, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, κάποια στιγμή σε εμάς. Γι' αυτό και στις αστυνομικές ταινίες (και τις διαφημίσεις), όταν συλλαμβάνεται κάποιος τού λένε ευγενικά (όπως στην επιστολή της Εξεταστικής): "Έχεις το δικαίωμα να παραμείνεις σιωπηλός - ό,τι πεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου" (μπας και το έχουμε πει χωρίς να το καταλάβουμε στον πρώην πρωθυπουργό;) Με την ίδια λογική του μπούμερανγκ, όσοι σήμερα υποστηρίζουν ότι η ψήφος των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι ψήφος κατά του Μνημονίου, θα πρέπει λογικά να παραδεχτούν και την αποδοχή / νομιμοποίηση του Μνημονίου, σε περίπτωση νίκης των συνδυασμών που υποστηρίζονται από το κυβερνών κόμμα (ή έστω από τη λεγόμενη προοδευτική παράταξη)...
Οι απανταχού σινεφίλ και αγγαρείαν ποιούντες (ή και ποινή εκτίσαντες) τα γνωρίζουν αυτά καλά, έστω και από διαίσθηση. Έτσι, τα greek statistics, αφού πέρασαν την εποχή της δημιουργικής λογιστικής (ή και εποχή των swaps), πέρασαν στην εποχή της αλχημείας (μόνο που αντί για χρυσός μας βγήκε κάρβουνο - το καλοκαίρι του 2007) και ήδη της μαγείας (και του Άη Βασίλη, που θα δώσει δανεικά στην Ελλάδα). Μένει μόνο να δούμε εάν ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν θα καταφέρει να δραπετεύσει από τη (σιωπηλή) φυλακή του για να εκδικηθεί τον Χάρυ Πότερ, όποιος και αν είναι τελικά αυτός!

Μηδενίζοντας το έλλειμμα, fast-track!

Ενώ η τρόικα μάς πιέζει να φτάσουμε το έλλειμμα στο 7% αντί του 7,6% (από 8,1% φέτος, πρώτα ο Θεός) και ουσιαστικά μας τα πρήζει με... πενταροδεκάρες, ξαφνικά μαθαίνουμε ότι στο τέλος του 2011 το έλλειμμα είναι δυνατόν να μηδενιστεί εντελώς! Δεν πρόκειται για κοσμογονική πρόβλεψη, πρόχειρη εκτίμηση ή ανεκπλήρωτη επιθυμία (αν π.χ. αυτό γίνονταν στα τέλη του 2012 θα θεωρούσα ότι κάτι περισσότερο γνωρίζουν για τη συντέλεια του κόσμου), αλλά μάλλον για ένα είδος Συμβόλου της Πίστεως, αφού οι άπιστοι διαγράφονται ασκαρδαμυκτί.
Με δεδομένη λοιπόν τη δύναμή του να αποπέμπει ή να προσηλυτίζει πολιτικούς, ο Μηδενισμός του Ελλείμματος της Ελλάδας σε 1 Χρόνο θα μπορούσε κάλλιστα να προταθεί για Νόμπελ (προφανώς Οικονομίας, δεκτές κάθε προσφορές).
Βέβαια, οι σκοτεινές δυνάμεις των αγορών δεν πρόκειται να αφήσουν μια τέτοια εξέλιξη να λάβει ποτέ χώρα σε μας ή σε κάποια άλλη χειμαζόμενη οικονομία. Φαντάζεστε όλες οι χώρες με μικρότερα ή μεγαλύτερα ελλείμματα να σταματήσουν να δανείζονται (το έλλειμμα γεννά την ανάγκη για δανεισμό); Τι θα τα κάνουν τόσα λεφτά οι διεθνείς πιστωτικοί οίκοι; Στην πλάτη ποιων θα κερδοσκοπούν; Γι' αυτό εκτιμώ ότι κάποια τέτοιου είδους σκοτεινή οργάνωση κρύβεται πίσω από την απελευθέρωση χιλιάδων γουνοφόρων προσφάτως στην Καστοριά, και όχι διεθνείς ακτιβιστές, όπως φάνηκε αρχικά. Θυμίζω ότι, μεταξύ άλλων, με την fast-track ανάπτυξη και την καθετοποίηση της γουνοποιίας, της ιχθυοκαλλιέργειας, του κρόκου, της τρούφας, των στρουθοκάμηλων, της σπιρουλίνας, των αρωματικών φυτών κ.ά.(πρόσθεσα και μερικά δικά μου), σε συνδυασμό με τα πετρέλαια, το χρυσό και το ουράνιο του Αιγαίου και τα φωτοβολταϊκά/αιολικά πάρκα σε γη και θάλασσα μπορούμε να κάνουμε την (σχεδόν) χρεοκοπημένη Ελλάδα Νο 1 οικονομική υπερδύναμη.
Η μαθηματική απόδειξη και ο συμβολισμός του εγχειρήματος είναι προφανή: τα βιζόν θα ροκανίσουν λίγο έλλειμμα, θα ξεγλιστράμε από την Κομισιόν σαν το χέλι, θα δώσουμε και λίγα στατιστικά μούφα, όταν θα μας κατηγορούν για παραποίηση στοιχείων θα κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο κ.ουκ.
Και μέχρι να γίνουν αυτά, ας δούμε τι θα κάνουμε με το επταχίλιαρο μπιλιετάκι της περαίωσης! Όχι δύσκολη απόφαση, αφού ... τι να τα κάνεις τα λεφτά, άμα δεν έχεις φράγκο;

Στην εποχή του Πάγκαλου (ήταν μακριές οι φούστες)!

H Κυβέρνησή μας είναι σαν μια γυναίκα, την οποία για να την καταλάβει κάποιος άντρας (που φοράει πάντως παντελόνια) θα πρέπει να έχει κατά νου ότι ενίοτε άλλα σκέφτεται, άλλα λέει και άλλα εννοεί. Οι επενδύσεις μπορεί μεν να απόκτησαν τόσους συντονιστές που να μην ξέρουν ποιον να πρωτοδιαλέξουν, στο θέμα όμως του αρχι-συντονιστή θα σας δώσω μια νέα επιστημονική ερμηνεία (γιατί μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η ερμηνεία των γεγονότων από αυτά καθεαυτά) για το δίδυμο Αντιπρόεδρος - ΥπΕΣ: έχουν το ρόλο του κακού και του καλού μπάτσου, αντίστοιχα. Ναι, αν είστε σινεφίλ και πρόκειται να παρακολουθήσετε και τα επικείμενα φεστιβάλ Κινηματογράφου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, θα δείτε την αναλογία! Ο ένας προσπαθεί να πείσει τους μάλλον απρόθυμους βουλευτές και υπουργούς με το καλό, και ο άλλος με το άγριο.
Επίσης, θα πρέπει να τιμήσω και τον φίλο μου Στάθη στο παρόν σχόλιο, ο οποίος παρατήρησε ότι στο περίφημο Υπουργικό Συμβούλιο της Αποθήκης ο Αντιπρόεδρος είχε το γνώριμο χαλαρό και ξένοιαστο ύφος. Εκτιμώ ότι περισσότερο εκνευρίζεται με τα ΜΜΕ που ντε και σώνει θέλουν να του φορτώσουν αρμοδιότητες, που την εποχή του Μνημονίου λογικά τις αποφεύγουν όλοι όπως ο διάβολος το λιβάνι (εκτός αν κάποιοι κάνουν συμφωνίες με το διάβολο), παρά με την με πρωθυπουργική βούλα δημιουργία ενός Super-(Cabinet) Man! Όπως και να 'χει, θαρρώ ότι διατηρεί ακόμα την αρμοδιότητα του παππού του σχετικά με το ποιοι πρέπει να φοράνε παντελόνια στις μέρες μας (μην ξεχνάμε ότι αυτοί μπορεί να φοράνε και βερμούδες, λόγω ζέστης - όπως κι εγώ!)

Καλλικράτης και Ησαϊας ... uber alles!

Με το spread να έχει κολλήσει πάνω από τις 800-900 μ.β. εδώ και πολύ καιρό (ήτοι επιτόκιο δανεισμού στα 10ετή ομόλογα όσο περίπου αυτό που δίνουν οι ελληνικές τράπεζες στον έλληνα μικρο-επιχειρηματία) παρ' όλα τα εγκωμιαστικά λόγια των καλών μας φίλων και πιστωτών προσφάτως, σε συνδυασμό με τα μαντάτα για την ύφεση που δημοσιοποιούνται κατά διαστήματα, έχουμε πλέον εναποθέσει την πάσα ελπίδα μας στον Καλλικράτη και το ανανεωμένο ρόστερ της Κυβερνητικής μας Ομάδας. Και επειδή κατά τη λαϊκή σοφία συνήθως αργεί να ξημερώσει εκεί όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, ήταν οπωσδήποτε σοφή κίνηση, εκτός του αντιπροέδρου, να τοποθετηθεί και ένας συντονιστής των πολυάριθμων κυβερνητικών στελεχών.
Βέβαια ο συντονιστής λογικά θα πρέπει σύντομα να εισηγηθεί έναν υπουργικό Καλλικράτη, με συγχωνεύσεις αναπλ.υπουργών και υφυπουργών, αλλά αφήνουμε τον κόουτς να δοκιμάσει το νέο σύστημα 2-16-7-23 στην πράξη. Γεγονός είναι ότι στο πρόσφατο ριάλιτυ εύρεσης υποψηφίων για τις εκλογές, ή για αποχώρηση ή μετακίνηση (το οποίο εξελίχθηκε εν τέλει στο τηλεπαιχνίδι "Ο πιο αδύναμος κρίκος") αναδείχθηκε το φιλοσοφικό ερώτημα εάν είναι προτιμότερο κανείς να είναι δήμαρχος, περιφερειάρχης, υπουργός/υφυπουργός ή απλός βουλευτής.
Πραγματικά, δύσκολη η επιλογή, αφού κανείς πρέπει να σταθμίσει τον φόρτο εργασίας (σε συνδυασμό πάντα με τη δυνατότητα επιλογής συμβούλων), την εξελιξιμότητα, τις αποδοχές και τα τυχερά, τις αρμοδιότητες και την εξουσία και τέλος τα πιθανά γιαουρτώματα και γιουχαϊσματα. Τα οποία μπινελίκια δεν θα πρέπει να αποκλείονται, αφού τα φθινοπωρινά διλήμματα των πολιτών είναι του τύπου ανεργία ή εξαθλίωση, ανέχεια ή πείνα, Μνημόνιο ή χρεωκοπία, πετσοκομμένες συντάξεις ή τίποτα. Και όταν στην κοινωνία οι επιλογές είναι μηδαμινές, φαινόμενα όπως η τάση για μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό, ή η αύξηση των γάμων για οικονομικούς λόγους είναι αναμενόμενα. Εξάλλου και ο γάμος αποτελεί στην ουσία μια πανάρχαιη μορφή Καλλικράτη (και έσονται οι 2 εις σάρκαν μία)!