Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Περί ασφαλιστικού (και φορολογικού) των ελεύθερων επαγγελματιών


Αποτέλεσμα εικόνας για ασφαλιστικό επαγγελματιώνΕπειδή πολλά γράφονται και ακούγονται για το περίφημο ασφαλιστικό των ελεύθερων επαγγελματιών, επιστημονών κλπ, όσων τελοσπάντων δεν είναι μισθωτοί, δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, σε εποικοδομητικό πάντα κλίμα, θα επιθυμούσαμε να συνεισφέρουμε με κάποιες σκέψεις και προτάσεις.
Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε με δύο θεμελιώδους σημασίας ζητήματα:
Πρώτον, η λογική του ενός ταμείου, που εξασφαλίζει ίδιες παροχές και τροφοδοτείται με ίδιο σύστημα υπολογισμού και καταβολής εισφορών. Και δεύτερον, ο τρόπος εξυγίανσης των προβληματικών ασφαλιστικών ταμείων (π.χ. ΟΑΕΕ), δηλ. αν θα γίνει με μείωση συντάξεων, αύξηση εισφορών κ.λπ
Ως προς το πρώτο ζήτημα, και μόνον χάριν συντομίας του παρόντος σημειώματος, θα δεχτούμε την εξισωτική αυτή λογική, αν και ο αντίλογος θα μπορούσε να περιλαμβάνει αντεπιχειρήματα του τύπου ότι στη μία περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μισθωτή εργασία, που βασίζεται στο χρόνο εργασίας και όχι στο παραγόμενο αποτέλεσμα, ενώ στην άλλη έχουμε να κάνουμε με παραγόμενο αποτέλεσμα και τη συνεπαγόμενη επιδίωξη κέρδους, που είναι η καρδιά του επιχειρείν.
Η εξισωτική, λοιπόν, λογική θα σήμαινε απλά ότι εφ' όσον το εισόδημα του επαγγελματία είναι το κέρδος, τότε και οι εισφορές θα έπρεπε να υπολογίζονται με ενιαίο ποσοστό (π.χ. 20% ή 27%) σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμα κι αν προκύπτει μηδενικό αποτέλεσμα ή ζημίες. Μία ζημιογόνα χρήση θα μπορούσε να σημαίνει ότι ένας επαγγελματίας, ή ένας μελετητής, εργάζεται σε ένα μεγάλο πρότζεκτ, το οποίο πληρώνει μετά την ολοκλήρωση του έργου, ή απλά ότι έχει καθυστερήσει η τιμολόγηση και πληρωμή λόγω έλλειψης πιστώσεων, ή ότι κάποιος πελάτης "βάρεσε κανόνι". Όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις, ο επαγγελματίας μετατρέπεται ξαφνικά σε ανειδίκευτο εργάτη, και οφείλει ανάλογες εισφορές. Ενώ το λογικότερο θα ήταν οι ασφαλιστικές εισφορές να μην υπολογίζονται με βάση το καθαρό αποτέλεσμα της προηγούμενης μόνο χρονιάς, αλλά με βάση τον μέσο όρο των προηγούμενων τριών (3) χρήσεων, για να χρησιμοποιήσουμε έναν αριθμό ετών που ήδη θεωρείται ως αντιπροσωπευτικός σε διάφορες περιπτώσεις (π.χ. αξιολόγηση επιχειρηματικών σχεδίων). Με τον τρόπο αυτό, τυχόν αδικίες που προκύπτουν είτε από την αβεβαιότητα της αγοράς, είτε από τη φύση ορισμένων επιστημονικών και τεχνικών επαγγελμάτων, είτε από άλλες αιτίες (π.χ. ασθένεια) εξομαλύνονται.
Έπειτα, η τυχόν καθιέρωση κοινής φορολογικής κλίμακας μισθωτών και επαγγελματιών, που θα φθάνει σε συντελεστή 50% στα πολύ υψηλά εισοδήματα, θα πρέπει να συνοδευτεί με ανάλογες διαφοροποιήσεις στα χαμηλά εισοδήματα, και φυσικά με την επαναφορά του αφορολόγητου και στους επαγγελματίες, και ταυτόχρονη κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος. Επιπλέον, η πλήρης εξίσωση θα πρέπει να συνοδεύεται από εξασφάλιση και κοινωνικών παροχών, όπως επίδομα ανεργίας, και ενδεχομένως 13ο και 14ο μισθό, που ακόμα υφίστανται στον ιδιωτικό τομέα, εάν φυσικά δεχθούμε ότι ο ελεύθερος επαγγελματίας εξισώνεται με τον ιδιωτικό υπάλληλο, λόγω της αβεβαιότητας της εργασίας αμφοτέρων.
Όλα αυτά συνδέονται άμεσα και με το δεύτερο ζήτημα, αφού είναι φανερό ότι οι Θεσμοί ζητούν περικοπές συντάξεων, λόγω της εξασφαλισμένης αποτελεσματικότητας του μέτρου. Γιατί, στην περίπτωση αύξησης των εισφορών επαγγελματιών, αγροτών κ.λπ, όταν ήδη μικρό μέρος μόνο των σημερινών εισφορών καταβάλλεται, το πιθανότερο είναι ότι τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων θα καταρρεύσουν, αφού η έξοδος από το ελεύθερο επάγγελμα θα είναι μαζική, πολύ απλά λόγω έλλειψης του παραμικρού κινήτρου να έχει κάνεις δικιά του δουλειά στην Ελλάδα. Τόσο το να κερδίζει κανείς λίγα χρήματα θα είναι ασύμφορο (επειδή δεν θα μπορεί να επιβιώνει), όσο και το να κερδίζει κανείς πολλά χρήματα θα είναι ασύμφορο, αφού πάντα θα του μένει ένα πολύ μικρό ποσοστό. Εδώ θα είχε ενδιαφέρον να μας πει ο Υπ.Εργασίας, ο Κατρούγκαλος, που προ υπουργίας του διατηρούσε και επιτυχημένο δικηγορικό γραφείο, πόσα χρήματα θα πρέπει να τζιράρει και πόσα να δηλώνει ως κέρδη ένας ελεύθερος επαγγελματίας, για να μπορεί να επιβιώσει, ή για να βγάζει όσα ένας δημόσιος υπάλληλος των 1.200 ευρώ.
Εξάλλου, θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνει αντιληπτό ότι η ικανότητα των πολιτών να χρηματοδοτούν το Κράτος είναι πεπερασμένη. Πολύ σωστά ειπώθηκε ότι η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών θα αφαιρέσει πόρους από τα φορολογικά έσοδα, ενώ ας μην ξεχνάμε και το τραπεζικό σύστημα, που μετά πάσης βεβαιότητας θα χρειαστεί και νέα στήριξη από το Κράτος, αφού είναι βέβαιο ότι ακόμα και επιχειρηματικά δάνεια υγιών επιχειρήσεων θα σταματήσουν να εξυπηρετούνται, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων σε ασφαλιστικές εισφορές.
Εκτός, βέβαια, εάν όλα αυτά γίνονται στα πλαίσια μίας κομμουνιστικής λογικής, όπου μέσω της υπερφορολόγησης θα ποινικοποιηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα, η ατομική ιδιοκτησία κ.λπ, που θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ως πολίτες και ψηφοφόροι, για να δράσουμε ανάλογα με την πρώτη ευκαιρία.
Διαφορετικά, εφ' όσον θέλουμε να είμαστε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό κράτος, με κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, συμπεριλαμβανομένης της αλληλεγγύης των γενεών, προτείνεται:

  1. Οι ασφαλιστικές εισφορές των επαγγελματιών να μπορούν να υπολογίζονται με βάση των μέσο όρο του καθαρού εισοδήματος της προηγούμενης 3ετίας, και όχι με το αποτέλεσμα της προηγούμενης χρονιάς
  2. Να συνεχίζουν να εκπίπτουν από το φορολογητεό εισόδημα, είτε ως δαπάνη, είτε ως έκπτωση στο φόρο που προκύπτει
  3. Να υπολογίζονται με ποσοστό μικρότερο των εισφορών των μισθωτών, οι οποίοι απολαμβάνουν κοινωνικών επιδομάτων και σταθερότερων συνθηκών εργασιάς (π.χ. 20% αντί 26,95%)
  4. Να προβλέπεται ανώτατο πλαφόν για τις ετήσιες εισφορές, προκειμένου να υπάρχει το κίνητρο του επιχειρείν (η επίτευξη κέρδους)
  5. Να θεσπιστεί ένα ακόμα φορολογικό κλιμάκιο (10%) για εισοδήματα από 0-10.000 ευρώ, το οποίο θα είναι ανεξάρτητο από την πηγή προέλευσης των εισοδημάτων (μισθωτοί, επαγγελματίες, αγρότες)

   

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Από τη δημιουργική λογιστική στη δημιουργική... ασάφεια!

Μόνο στη χώρα που άνθισε η φιλοσοφία θα ταίριαζε μια τέτοια συμφωνία (του Eurogroup) που μόνο λίγων ημερών και επιδέχεται πολλαπλών συζητήσεων και ερμηνείων εντός και εκτός των τειχών. Οι περισσότεροι μπορούν να είναι ταυτόχρονα ευχαριστημένοι και δυσαρεστημένοι με αυτή, η πλέον πρόσφατη δε συζήτηση έχει να κάνει με το αν πρέπει να κυρωθεί από την ελληνική Βουλή (αδιάφορο τι πράττουν τα Κοινοβούλια των Δανειστών). Η οποία, συζήτηση, σχετίζεται με το φιλοσοφικό, επίσης, ερώτημα του κατά πόσο η εν λόγω συμφωνία αποτελεί μόνο επέκταση της δανειακής Σύμβασης ή και του Μνημονίου, και άρα επαναφέρει μια παλαιότερη διαμάχη σχετικά με το αδιάσπαστο του Μνημονίου και τη δανειακής σύμβασης. Το σίγουρο είναι ότι η συμφωνία απλά παρέχει συμβατικό χρόνο, δηλαδή τρόπον τινά θεσμικό πλαίσιο, στην Κυβέρνηση, και ιδίως στο τραπεζικό σύστημα, ώστε να μην θεωρηθεί ότι βρισκόμαστε εκτός (χρηματοδοτικού) προγράμματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, κυρίως για το τραπεζικό σύστημα. Είναι προφανές ότι ναι μεν μπορεί να "τρέχει" ο χρόνος της τετράμηνης παράτασης της δανειακής σύμβασης, εκταμίευση, όμως, δεν πρόκειται να γίνει χωρίς θετική αξιολόγηση επί τη βάσει κοινά αποδεκτών μέτρων (λιτότητας). Άλλωστε εξ αρχής υποστήριζε η νεοεκλεγείσα Κυβέρνηση ότι δεν επιθυμούμε να λάβουμε την τελευταία δόση των 7 δισ., αφού σχεδόν εξ ολοκληρού προορίζεται για την αποπληρωμή των ίδιων των δανειστών.
Όπως σωστά έχει ειπωθεί, μόνο στην πράξη θα φανεί αν το Μνημόνιο (η λιτότητα) συνεχίζεται ή όχι. Μέσα από την υλοποίηση καίριων εξαγγελιών για την αύξηση του αφορολόγητου (για όλους), με αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ από τον ΦΜΑΠ, από την αύξηση του κατώτατου μισθού, την επαναπρόσληψη απολυμένων ιδίως από ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, τη μερική σεισάχθεια για χρέη στο Δημόσιο (100 δόσεις) και τις Τράπεζες και τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Πολλά από αυτά είναι μάλιστα και αλληλοσυνδεόμενα και είναι βέβαιο ότι θα συναντήσουν τη λυσσαλέα αντίδραση ορισμένων εκ των πιστωτών, κυρίως των Γερμανών. Και πιο συγκεκριμένα:
Η εκρηκτική αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τα τελευταία χρόνια (με ρυθμό 1,2 δισ/μήνα) δεν οφείλεται, εν μέρει, στην άγρια φορολόγηση των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων; Είναι δυνατόν ένα ζευγάρι συνταξιούχων με εισόδημα 10.000 ευρώ να πληρώνει φόρο εισοδήματος, χαράτσι-ΕΝΦΙΑ και, ενδεχομένως, δόσεις στεγαστικού δανείου ή ενοίκια; Είναι δυνατόν ένας ελεύθερος επαγγελματίας με ζημίες ή πενιχρά εισοδήματα, λόγω κρίσης, να πληρώνει φόρο εισοδήματος και ασφαλιστικές εισφορές για τεκμαρτά εισοδήματα; Πόσα χρόνια σπουδές στα καλύτερα οικονομικά Πανεπιστήμια χρειάζονται για να καταλάβει κανείς ότι όσοι τα βγάζουν δύσκολα πέρα, θα ικανοποιούν τις υποχρεώσεις τους με μια απόλυτη πλην λογική σειρά προτεραιότητας: διατροφή - στέγαση - εισφορές στο Δημόσιο - υποχρεώσεις στις Τράπεζες. Γιατί άραγε 1 στα 3 δάνεια των τραπεζών βρίσκονται στο κόκκινο;
Πολύς λόγος γίνεται, εξάλλου, για τον κατώτατο μισθό. Ότι η αύξησή του θα προκαλέσει πτώση της ανταγωνιστικότητας και αύξηση της ανεργίας... Τότε όμως, γιατί η μείωση του κατώτατου μισθού δεν έφερε συγκράτηση, αν όχι μείωση, της ανεργίας και αξιοσημείωτη αύξηση της ανταγωνιστικότητας; Μήπως επειδή, απλά, όταν κάποιος δεν μπορεί να ζήσει με τον πολύ χαμηλό κατώτατο μισθό, αναγκάζεται να εργάζεται υπερωρίες (το πιστοποίησε μόλις χθες η ΕΛΣΤΑΤ) ή να κάνει και δεύτερη δουλειά; Μήπως ο κατώτατος μισθός συνδέεται, τελικά, με αύξηση της ανεργίας, αφού πολύ απλά, η μία δουλειά δεν επαρκεί για να επιβιώσει καποιος με σχετική αξιοπρέπεια;
Και μήπως, τελικά, ο ανομολόγητος στόχος (ορισμένων εκ) των πιστωτριών χωρών ήταν η παράκαμψη των ευρωπαϊκών συνθηκών για τις εθνικές αρμοδιότητες άσκησης οικονομικής πολιτικής, η δημιουργία φθηνού εργατικού δυναμικού και η υποτίμηση των αξιών (κινητής και ακίνητης περιουσίας) στη χώρα μας;
Και κάτι τελευταίο: όταν ο αποπληθωρισμός χτύπησε την ευρωζώνη στο σύνολό της, η ΕΚΤ κινητοποιήθηκε άμεσα με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλαρωσής. Το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καθεστώς αποπληθωρισμού (σε όρους αποπληθωριστή ΑΕΠ) ήδη από το τέλος του 2012 δεν ανησύχησε ποτέ κανέναν στην Ε.Ε και την ευρωζώνη. Ούτε, βέβαια, το γεγονός ότι όλα τα προγράμματα προσαρμογής που επιβλήθηκαν μέσω της Τρόικας πέτυχαν μόνο στον περιορισμό του ελλείμματος, απέτυχαν όμως παταγωδώς σε όλους τους άλλους στόχους (χρέος δημόσιο και ιδιωτικό, ΑΕΠ, ανεργία). Γι' αυτήν την αποτυχία ποια αρχή και ποιος θεσμός μπορεί να αποζημιώσει τη χώρα μας;


Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Συμπληρωματικά μέτρα κατά της...αιθαλομίχλης

Προσπαθώντας σε κλίμα καλοπροαίρετης διάθεσης να συνδράμομε την Κυβέρνηση στις τιτάνιες προσπάθειες που καταβάλει, για την αντιμετώπιση του φαινομένου της αιθαλομίχλης, παραθέτουμε, στη συνέχεια, μια σειρά από συμπληρωματικά μέτρα, ορισμένα από τα οποία θα μπορούσαν οι συμπολίτες μας να υιοθετήσουν ακόμα και εθελοντικά, για την περίπτωση που αρνούνται να συμμορφωθούν στις συστάσεις των αρμόδιων υπουργείων, ως πράξη αντίστασης και ανυπακοής:
1. Απαγόρευση καπνίσματος σε υπαίθριους χώρους, κατά τις ώρες που τα αιωρούμενα σωματίδια ξεπερνούν το όριο συναγερμού. Κατ' εξαίρεση, θα επιτρέπεται στους θεριακλήδες να καπνίζουν σε μαγαζιά, μόνο εφ' όσον σε αυτά χρησιμοποιούνται ξυλόσομπες και τζάκια που ήδη "καπνίζουν".
2.  Αξιοποιώντας οι δικαιούχοι Κοινωνικού Τιμολογίου τη δωρεάν παροχή ρεύματος, θα πρέπει να βγάζουν στα μπαλκόνια ή τις ταράτσες τους κάθε διαθέσιμη συσκευή ανεμιστήρα, την οποία και θα έχουν σε λειτουργία στη μεγαλύτερη δυνατή σκάλα, καθ' όλη τη διάρκεια έξαρσης του φαινομένου
3. Σε περίπτωση που η αξιοποίηση των ανεμιστήρων δεν επαρκεί, ή σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα μέτρα, θεσμοθετείται η δυνατότητα συμμετοχής των εργαζομένων (χωρίς να προσμετράται ως απουσία από την εργασία) σε λιτανείες υπέρ ενισχύσεως των ανέμων, που θα πραγματοποιούνται στις Ενορίες όλης της χώρας.
4. Όσοι μένουν σε πόλεις με ιδιαίτερο πρόβλημα αιθαλομίχλης και σε σπίτια, όπου το μοναδικό μέσο θέρμανσης είναι το τζάκι ή η ξυλόσομπα, δικαιούνται επιπλέον κουπονιών Κοινωνικού - Θερμαντικού Τουρισμού, η χρήση των οποίων θα γίνεται αποκλειστικά σε ημέρες που αναμένεται έξαρση του φαινομένου (Σαβ/κα και αργίες).
5. Δεν θα επιτρέπονται διαδηλώσεις, πορείες κ.λπ κατά τις ημέρες με έξαρση του φαινομένου, προκειμένου να αποφευχθεί η χρήση χημικών από τα ΜΑΤ, η χρήση βομβών μολότοφ, η καύση κάδων σκουπιδιών, καθώς και άλλες ενέργειες που επιβαρύνουν την ήδη βεβαρημένη ατμόσφαιρα
6. Η χρήση τζακιού κατά τις ημέρες συναγερμού θα επιτρέπεται μόνον εφ' όσον αποτελεί το μοναδικό μέσο θέρμανσης και εφ' όσον στον ίδιο χώρο θερμαίνονται πέντε (5) ή περισσότερα άτομα. Ο έλεγχος θα γίνεται με αιφνιδιαστικές επισκέψεις κρατικών υπαλλήλων
7. Η προμήθεια καυσόξυλων θα επιτρέπεται μόνο εφ' όσον ο αγοραστής είναι φορολογικά ενήμερος, ή εφ' όσον έχει ρυθμίσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του
8. Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων γίνεται οικολογικός και αναπροσαρμόζεται ανάλογα με την ενεργειακή κλάση και το σύστημα θέρμανσης κάθε ακινήτου. Οι μεγαλύτεροι συντελεστές επιβάλλονται σε ακίνητα χαμηλής ενεργειακής κλάσης με μοναδικό σύστημα θέρμανσης το τζάκι ή τη σόμπα. Η αναπροσαρμογή θα αφορά μόνο τα αστικά κέντρα με έξαρση του φαινομένου

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Οι φιλοσοφικές ανησυχίες του κ.Στουρνάρα

Έχει δίκιο ο Υπ.Οικ. όταν υποστηρίζει ότι αυτό που μετράει είναι η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων (και όλων των επιμέρους δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί με τα Μνημόνια, που τελικά έχουν την ίδια αξία με τους δημοσιονομικούς στόχους αυτούς καθεαυτούς, αν κρίνουμε από τις πρόσφατες εξελίξεις με την αξιολόγηση της τρόικας). Και η επίτευξη αυτή θα πρέπει, προφανώς, να γίνει με κάθε κόστος. Το οποίο μπορεί να σημαίνει αιθαλομίχλη, καθημερινές πυρκαγιές σε σπίτια από τζάκια και θερμαντικά σώματα, φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης και ένα μεγάλο κύμα υποβόσκουσας μιζέριας, πιθανότατα καλά κρυμμένο από τα φώτα των ΜΜΕ.
Γιατί αν τα 4 ευρώ ανά τ.μ. (=400 ευρώ για 100 τ.μ. σπίτι) είναι ένας δίκαιος φόρος για τα σπίτια, συνδυαζόμενος μάλιστα με τους "μικρούς" φόρους στα αγροτεμάχια και τα χωράφια και τα κάθε λογής τέλη που επιβαρύνεται ο πολίτης-φορολογούμενος, ας πούμε μέσω της ΔΕΗ, τότε ας μας πει ο ορθολογιστής Υπουργός περί τίνος πρόκειται η υποχρέωση πληρωμής 1 ή 2 μισθών ή συντάξεων (των 600-700 ευρώ, όχι των 6.000 ευρώ που αυτός εισπράττει, κατά το μεγαλύτερο μέρος αφορολόγητα) σε αυτού του είδους τη φορολογία. Και ιδίως, όταν ο φόρος ακινήτων συνδυάζεται με ένα κατακόκκινο δανειάκι, που η άτυχη μέση ελληνική οικογένεια είχε τη φαεινή (όπως αποδείχτηκε) ιδέα να πάρει, νομίζοντας ότι ο μισθός ή η σύνταξη του 2008 θα είναι, με τις τότε καθιερωμένες αυξήσεις, κατά 15-20% μεγαλύτερη, και όχι κατά 30% μικρότερη, χωρίς να συνυπολογίσουμε την απώλεια του 13ου και 14ου μισθού για τους συνταξιούχους.
Ναι, και για τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά αυτοί, κατά μεγάλο μέρος της κοινωνίας, καλά να πάθουν! Και καλά να πάθουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που τόσον καιρό φοροδιαφεύγουν. Αλλά για τις αμαρτίες αυτές (των γονέων) να πληρώνουν σήμερα οι νέοι; Ναι, παρεκτρέπομαι και πάλι, μέρες που είναι, στο φορολογικό αμάρτημα των υπαρξιακών αναζητήσεων, για τις χαμένες γενιές των εικοσάρηδων και των 35άρηδων. Απλά, ας μας πει ο ρεαλιστής σημερινός Υπ.Οικ., με τη βοηθεία του ευφυούς πρώην, του επινοήσαντα το χαράτσι μέσω ΔΕΗ, τι θα πούμε σε έναν νέο επιστήμονα ελεύθερο επαγγελματία σήμερα, που καταφέρνει με τα χίλια ζόρια να "γράψει" κέρδη, ας πούμε 12.000 ευρώ, όταν θα του επιβληθεί από φέτος φόρος 26%, και όταν με αυτά τα χρήματα θα πρέπει να είναι συνεπής σε πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών και ΦΠΑ (που πολλές φορές εισπράττει μεταγενέστερα), και όταν θα πρέπει να πληρώσει και τέλος επιτηδεύματος. Για να μην κάνετε την άθροιση, στα 12 χιλιάρικα, αυτό μεταφράζεται σε υποχρέωση πληρωμής ποσού ίσου με 6.000 ευρώ περίπου (το 50%)!!! Ξέρει, άραγε, ο κ. Υπ.Οικ. ότι με όλα, πρακτικά, καθιστά φορολογικό παράπτωμα το να βγάζει κανείς κάτω από 15-20.000 ευρώ? Είναι αντικείμενο της φιλοσοφίας, άραγε, η φορολόγηση με τον ίδιο συντελεστή εκείνου που βγάζει 1.000 ευρώ, και εκείνου που βγάζει 50.000 ευρώ; Μήπως,τελικά, ο τσάρος της Οικονομίας μπερδεύει τη ... φιλοσοφία με το στοίχημα, και τον Σωκράτη με τον Ζουγανέλη; 

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Ο δικός μας Ματίμπα...

Κηδεύτηκε σήμερα και παρουσία 100 ηγετών από ολόκληρο τον πλανήτη, ένας άνθρωπος, που θυσίασε την προσωπική του ελευθερία (αποδεικνύοντας έμπρακτα τα πιστεύω του), στον αγώνα κατά των ανισοτήτων, που την εποχή εκείνη οφείλονταν αποκλειστικά και μόνο στις φυλετικές διακρίσεις, στο κράτος της Ν.Αφρικής. Ο Ματίμπα δεν ήταν μια "αμφιλεγόμενη" προσωπικότητα, όπως συνηθίζεται πολλές φορές να γράφεται, σε ανάλογες περιπτώσεις. Θα 'λεγε, κανείς, ότι στο τέλος είχε μόνο φίλους, αφού ακόμα και οι (πολιτικοί) του εχθροί αναγνώρισαν τον όμορφο και γεμάτο ελπίδα αγώνα, που έδωσε ο μοναδικός αυτός ηγέτης. Ο οποίος πέρασε ήδη στις χρυσές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας ως ο ηγέτης που νίκησε τις φυλετικές διακρίσεις, παρ' όλο που δεν θα πρέπει να παραλείψουμε το επίσης σημαντικό γεγονός - αν όχι σημαντικότερο - ότι δηλαδή κατάφερε να συμφιλιώσει και τις δύο πλευρές στη Ν.Αφρική: τη λευκή μειονότητα της άρχουσας τάξης και την πλειοψηφία των, χωρίς δικαιώματα (την εποχή εκείνη), μαύρων κατοίκων αυτής της χώρας.
Ακόμα όμως και όταν εκλείπει το φυλετικό υπόβαθρο -ιδίως στη σημερινή εποχή, που ο ρατσισμός αποτελεί ήδη ιδιώνυμο αδίκημα- του μίσους σε μια κοινωνία, δεν παναπεί ότι άλλα πράγματα που είναι δυνατόν να χωρίσουν έναν λαό, δεν θα εμφανιστούν. Έτσι, για παράδειγμα, στην ελληνική κοινωνία, πολίτες και πολιτικοί διακρίνονται σε "μνημονιακούς" και "αντιμνημονιακούς", λες και οι πρώτοι έχουν καμία όρεξη να έχουν τον Τόμσεν, την παρέα του και τις "παραξενιές" τους κάθε λίγο και λιγάκι πάνω από το κεφάλι τους, ή λες και οι δεύτεροι θέλουν την κατάρρευση των τραπεζών, την επιστροφή στη δραχμή και την αναρχία. Απλά, όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Άλλοι θέλουν πρωτογενή πλεονάσματα και αύξηση της παραγωγικότητας, κατά τις επιταγές της τρόικας, με κάθε κόστος - ακόμα κι αν αυτό σημαίνει 1-2 περιστατικά ημερησίως θανάτων από αναθυμιάσεις ή πυρκαγιές από τζάκια, εν έτει 2013 αφενός και αφετέρου δυσθεώρητη ανεργία και στρατιές χαμηλά αμοιβόμενων νέων/σκλάβων. Και άλλοι θεωρούν ότι αυτά είναι σημάδια μιας υποβόσκουσας ανθρωπιστικής κρίσης, που έφερε στην ελληνική κοινωνία η άνευ όρων υποταγή στην τρόικα και τα (πάντα απαραίτητα) δανεικά των πιστωτών μας.
Μήπως ήρθε, λοιπόν, η ώρα οι πολιτικοί μας να αφήσουν στην άκρη τους επικοινωνιακούς λεονταρισμούς, τις ύβρεις και τις ειρωνείες, και να βρουν έναν τρόπο πώς θα αναδείξουν το ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης στην υποτιθέμενη Ευρώπη των λαών, που κατήντησε Ευρώπη των πιστωτών; Ας βρεθεί ο δικός μας Ματίμπα, ο άνθρωπος που πρώτα απ' όλα θα πρέπει να αποδείξει με το δικό του παράδειγμα, ότι είναι ικανός να αναλάβει μια τέτοια αποστολή. Ο άνθρωπος που θα καταφέρει να συμφιλιώσει πολίτες αριστερών και συντηρητικών πεποιθήσεων, που θα καταφέρει να πείσει ακόμα και αυτούς τους χρυσαυγίτες ότι η προσήλωση στο μίσος είναι μάταιη και ενάντια στο συμφέρον της πατρίδας, για το οποίο αυτοί υποτίθεται ως "εθνικιστικών πεποιθήσεων" ότι κόπτονται. Υπάρχει, άραγε, τέτοιος ηγέτης, που δρα υπομονετικά και αποτελεσματικά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας;

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Πεινάστε, παγώστε, τελειώσατε!...

Όσοι κακοπροαίρετοι, μίζεροι, γκρινιάρηδες, οπαδοί των Σκουριών και εχθροί των πρωτογενών πλεονασμάτων πιστεύουν ότι βρισκόμαστε σε καθεστώς Κατοχής, τότε είναι απλά ανιστόρητοι.  Γιατί μπερδεύονται βλέποντας την σχεδόν με χίλια παρακάλια επανάκαμψη της (υπόλογης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πλην ΔΝΤ) γερμανικής τρόικας (αφού η Γερμανία κάνει τελικά κουμάντο στην Ε.Ε.) στην Αθήνα, προκειμένου έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις να αποδεσμεύσει την πελώρια δόση του 1 δισ.ευρώ. Και συνδυάζοντας εικόνες από ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια φαγητό, ή από άστεγους, που ολοένα και αυξάνονται, σού λένε, φέρνει λίγο από Κατοχή η κατάσταση, στην πιο σύγχρονη και εκλεπτυσμένη εκδοχή της.
Και όμως! Η κατάσταση μάλλον θυμίζει στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Όχι μόνο γιατί πλέον η λέξη "χαράτσι" καθιερώθηκε στο λεξιλόγιο των Ελλήνων (χάρη στο σημερινό -μόνιμο- αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, που το επέβαλε μέσω της ΔΕΗ), αλλά επειδή ήρθε η ώρα να επιβληθεί ο επί Τουρκοκρατίας γνωστός "φόρος καπνού", ο οποίος επιβάλλονταν στις μη μουσουλμαντικές οικογένειες για κάθε καμινάδα τζακιού που κάπνιζε.
Γιατί, είναι δυνατόν, στην εποχή μας, να εισπνέουν όλοι ανεξαιρέτως (συμπεριλαμβανομένων πολιτευτάδων, διοικητών οργανισμών, στελέχη πολυεθνικών, γκόλντεν μπόις) την αιθαλομίχλη στις πόλεις, ακόμα και αυτοί οι ευκατάστατοι άθρωποι, που θερμαίνονται με φιλικά προς το περιβάλλον καύσιμα; Έτσι, σύμφωνα, με το Σχέδιο ΚΥΑ που δόθηκε στη δημοσιότητα από το ΥΠΕΚΑ, τις μέρες που θα παρατηρούνται σημαντικές υπερβάσεις στα επίπεδα ρύπανσης από αιθαλομίχλη (βλ. τις πολύ κρύες νύχτες του χειμώνα), θα μπορεί να επιβάλεται απαγόρευση χρήσης τζακιών και σομπών, λες και οι μοντέρνοι αστοί τα χρησιμοποιούν για να βγάζουν γούστα (όπως και θα 'πρεπε εν έτει 2013), και όχι από ανάγκη.
Φανταστείτε, λοιπόν, την πρώτη απαγόρευση χρήσης τζακιών τις ημέρες των Χριστουγέννων. Και ας αναλογιστούμε τις οικογένειες εκείνες που ζούνε με κομμένο ρεύμα, από τις οποίες θα στερηθεί ο μοναδικός τρόπος θέρμανσης και μαγειρέματος. Γιατί, πολύ φοβάμαι ότι μάλλον προσχηματικός είναι ο λόγος διασφάλισης της υγείας των συμπολιτών μας. Υγιής παραμένει, εξάλλου, και εκείνος που δεν τουρτουρίζει μέσα στο σπίτι του, αυτός και η οικογένειά του. Και λέω προσχηματικός, αφού μάλλον αποτελεί έναν εκβιαστικό τρόπο για να μαζέψει το Κράτος περισσότερους φόρους από το πετρέλαιο θέρμανσης. Για να μην φτάσουμε να σκεφτούμε ότι πολύ απλά, οι κυβερνώντες τούτο τον τόπο (που δεν είναι απαραίτητα μόνο η εκλεγμένη Κυβέρνηση) προσπαθούν πολύ απλά να "απαλλαχτούν" από όσους δεν είναι σε θέση να πληρώνουν χαράτσια, φόρους και εισφορές (τα οποία, στην εποχή των ...πρωτογενών πλεονασμάτων προορίζονται για την ταχύτερη αποπληρωμή των δυσθεώρητων διμερών δανείων της χώρας μας).
Και, τέλος, ας κρατήσουμε ακόμα δύο νούμερα της τρέχουσας επικαιρότητας: 2,6 εκατ. συμπολίτες μας (ήτοι περίπου το 50% των υπόχρεων σε υποβολή φορολογικής δήλωσης) χρωστούν στο Δημόσιο 22,6 δισ.ευρώ. Ενώ τα κόκκινα δάνεια (σαν να λέμε τα ληξιπρόθεσμα προς τις Τράπεζες) έχουν φτάσει σε ποσοστό το 30%... Πόσο μυαλό χρειάζεται εκεί στο Υπ.Οικ. για να καταλάβουν ότι με την επιβολή δυσθεώρητων έμμεσων φόρων (π.χ. στα καύσιμα), και φόρων σε ανύπαρκτα εισοδήματα δημιουργούν αφενός νέες γενιές κόκκινων δανείων, και αφετέρου εξωθούν τον κόσμο σε λύσεις έκτακτης ανάγκης για την επιβίωσή του; 

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Κάνοντας τον ...νταή απέναντι στους αδύναμους!

Όχι, δεν αναφέρομαι στο θέμα των ημερών, τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός. Τι καταλάγιασε, δηλ., αφού η Βουλή ετοιμάζεται να υπερψηφίσει την περίφημη διάταξη για τη διακοπή της χρηματοδότησης των οξαποδών. Εδώ που τα λέμε, πρόκειται για μια καλή αρχή, αφού η εν λόγω νομοθετική ρύθμιση θα μπορούσε μελλοντικά να συμπεριλάβει και άλλες περιπτώσεις, π.χ. κομμάτων που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς κ.λπ.
Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό. Είναι το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος, και με τη βούλα πλέον του Δικαστηρίου της Ε.Ε (ΔΕΕ) (απόφ. 2012/C 217/30) αποδεικνύεται ότι έχει -τρόπο τινά- "χρυσαυγίτικη" συμπεριφορά, κάνοντας τον νταή και τον μάγκα μόνο απέναντι στους φτωχούς και τους αδύναμους, καθ' όσο διάστημα, βέβαια, οι φτωχοί και αδύναμοι αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι χωρίς αυτούς Κράτος δεν υπάρχει. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι από τον Φλεβάρη του 2011 (λίγους μήνες αφότου μπήκαμε στον αστερισμό των Μνημονίων) μέχρι σήμερα, το Κράτος αρνείται να ζητήσει από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός το ποσό των 15,34 εκατ. ευρώ (πλέον των τόκων), ενώ κατά το ίδιο χρονικό διάστημα εξαπολύει φοροκυνηγητό και επιβάλλει χαράτσια στη λογική "λίγα από πολλούς", αδιαφορώντας αν τα θεωρούμενα ως λίγα είναι απλά ανύπαρκτα για πολλούς συνανθρώπους μας.
Ενός Κράτους που αμοίβει τους εκπαιδευτικούς μας στις απομακρυσμένες περιοχές και τα νησιά με μισθούς πείνας (εξωθόντας τους στη μαύρη εργασία), που φορολογεί τους αυτοαπασχολούμενους και τα μπλοκάκια εν μέσω οικονομικής κρίσης σαν να έχουν εισοδήματα 50 και 100 χιλιάδων ευρώ (εξωθόντας τους επίσης στην φοροδιαφυγή και την απόγνωση - αλλά γιατροί και δικηγόροι είναι οι περισσότεροι πολιτευτές μας, τι να περιμένει κανείς), που θεωρεί τα παιδιά ως ...τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης (όταν σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδας παρουσιάζει μείωση κατά 120.000 κατοίκους περίπου), που επιβάλλει φορολογία στα χωράφια του κόσμου που παλεύει να επιβιώσει στην ύπαιθρο, και εισπράττει με εκβιαστικό τρόπο ενοίκια (δρώντας ως εγκληματική οργάνωση) για τα σπίτια μέσω της ΔΕΗ, ακόμα και αν αυτά ανήκουν ακόμη στις Τράπεζες. Που χρηματοδοτεί τις Τράπεζες τάχα μου για το καλό των καταθέσεων, επιτρέποντας ακόμη και σήμερα το πάρτυ από τα μεγαλοστελέχη και τα golden boys, τα ίδια που έφεραν τις Τράπεζες στο χείλος του γκρεμού. Που εν έτει 2013 έχει μετατρέψει το συνταγματικό δικαίωμα σε αξιοπρεπή διαβίωση (βλ. θέρμανση, περίθαλψη) σε αναγκαστική πολυτέλεια. Που χρεώνει περισσότερο από ένα μεροκάματο ως εισιτήριο για είσοδο στα δημόσια -κατά τ' άλλα- νοσοκομείο. Ναι, αυτό το Κράτος που κατήντησε να πουλάει προστασία στους πολίτες του, δέχεται να καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για μη ανάκτηση παράνομης επιχορήγησης σε ιδιωτική εταιρεία.
...Και να σκεφθεί κανείς ότι ο ίδιος άνθρωπος που ως Υπ. Οικ. προσέφυγε εναντίον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να μη ζητήσει το Ελληνικό Δημόσιο τα παραπάνω χρήματα, τελικά παραπέμφθηκε στο δικαστικό συμβούλιο επειδή απέκρυψε στοιχεία και δεν αξιοποίησε την περίφημη Λίστα Λαγκάρντ (που ακόμα και σήμερα δεν έχει αξιοποιηθεί καταλλήλως). Και όλα αυτά, τη στιγμή που ένα ολόκληρο (γαλατικό) χωριό στη Χαλκιδική, λογίζεται ως ... εγκληματική οργάνωση! Μήπως, τελικά, ζούμε πράγματι σε καθεστώς Κατοχής και δεν το 'χουμε χωνέψει καλά-καλά;