Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Συμπληρωματικά μέτρα κατά της...αιθαλομίχλης

Προσπαθώντας σε κλίμα καλοπροαίρετης διάθεσης να συνδράμομε την Κυβέρνηση στις τιτάνιες προσπάθειες που καταβάλει, για την αντιμετώπιση του φαινομένου της αιθαλομίχλης, παραθέτουμε, στη συνέχεια, μια σειρά από συμπληρωματικά μέτρα, ορισμένα από τα οποία θα μπορούσαν οι συμπολίτες μας να υιοθετήσουν ακόμα και εθελοντικά, για την περίπτωση που αρνούνται να συμμορφωθούν στις συστάσεις των αρμόδιων υπουργείων, ως πράξη αντίστασης και ανυπακοής:
1. Απαγόρευση καπνίσματος σε υπαίθριους χώρους, κατά τις ώρες που τα αιωρούμενα σωματίδια ξεπερνούν το όριο συναγερμού. Κατ' εξαίρεση, θα επιτρέπεται στους θεριακλήδες να καπνίζουν σε μαγαζιά, μόνο εφ' όσον σε αυτά χρησιμοποιούνται ξυλόσομπες και τζάκια που ήδη "καπνίζουν".
2.  Αξιοποιώντας οι δικαιούχοι Κοινωνικού Τιμολογίου τη δωρεάν παροχή ρεύματος, θα πρέπει να βγάζουν στα μπαλκόνια ή τις ταράτσες τους κάθε διαθέσιμη συσκευή ανεμιστήρα, την οποία και θα έχουν σε λειτουργία στη μεγαλύτερη δυνατή σκάλα, καθ' όλη τη διάρκεια έξαρσης του φαινομένου
3. Σε περίπτωση που η αξιοποίηση των ανεμιστήρων δεν επαρκεί, ή σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα μέτρα, θεσμοθετείται η δυνατότητα συμμετοχής των εργαζομένων (χωρίς να προσμετράται ως απουσία από την εργασία) σε λιτανείες υπέρ ενισχύσεως των ανέμων, που θα πραγματοποιούνται στις Ενορίες όλης της χώρας.
4. Όσοι μένουν σε πόλεις με ιδιαίτερο πρόβλημα αιθαλομίχλης και σε σπίτια, όπου το μοναδικό μέσο θέρμανσης είναι το τζάκι ή η ξυλόσομπα, δικαιούνται επιπλέον κουπονιών Κοινωνικού - Θερμαντικού Τουρισμού, η χρήση των οποίων θα γίνεται αποκλειστικά σε ημέρες που αναμένεται έξαρση του φαινομένου (Σαβ/κα και αργίες).
5. Δεν θα επιτρέπονται διαδηλώσεις, πορείες κ.λπ κατά τις ημέρες με έξαρση του φαινομένου, προκειμένου να αποφευχθεί η χρήση χημικών από τα ΜΑΤ, η χρήση βομβών μολότοφ, η καύση κάδων σκουπιδιών, καθώς και άλλες ενέργειες που επιβαρύνουν την ήδη βεβαρημένη ατμόσφαιρα
6. Η χρήση τζακιού κατά τις ημέρες συναγερμού θα επιτρέπεται μόνον εφ' όσον αποτελεί το μοναδικό μέσο θέρμανσης και εφ' όσον στον ίδιο χώρο θερμαίνονται πέντε (5) ή περισσότερα άτομα. Ο έλεγχος θα γίνεται με αιφνιδιαστικές επισκέψεις κρατικών υπαλλήλων
7. Η προμήθεια καυσόξυλων θα επιτρέπεται μόνο εφ' όσον ο αγοραστής είναι φορολογικά ενήμερος, ή εφ' όσον έχει ρυθμίσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του
8. Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων γίνεται οικολογικός και αναπροσαρμόζεται ανάλογα με την ενεργειακή κλάση και το σύστημα θέρμανσης κάθε ακινήτου. Οι μεγαλύτεροι συντελεστές επιβάλλονται σε ακίνητα χαμηλής ενεργειακής κλάσης με μοναδικό σύστημα θέρμανσης το τζάκι ή τη σόμπα. Η αναπροσαρμογή θα αφορά μόνο τα αστικά κέντρα με έξαρση του φαινομένου

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Οι φιλοσοφικές ανησυχίες του κ.Στουρνάρα

Έχει δίκιο ο Υπ.Οικ. όταν υποστηρίζει ότι αυτό που μετράει είναι η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων (και όλων των επιμέρους δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί με τα Μνημόνια, που τελικά έχουν την ίδια αξία με τους δημοσιονομικούς στόχους αυτούς καθεαυτούς, αν κρίνουμε από τις πρόσφατες εξελίξεις με την αξιολόγηση της τρόικας). Και η επίτευξη αυτή θα πρέπει, προφανώς, να γίνει με κάθε κόστος. Το οποίο μπορεί να σημαίνει αιθαλομίχλη, καθημερινές πυρκαγιές σε σπίτια από τζάκια και θερμαντικά σώματα, φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης και ένα μεγάλο κύμα υποβόσκουσας μιζέριας, πιθανότατα καλά κρυμμένο από τα φώτα των ΜΜΕ.
Γιατί αν τα 4 ευρώ ανά τ.μ. (=400 ευρώ για 100 τ.μ. σπίτι) είναι ένας δίκαιος φόρος για τα σπίτια, συνδυαζόμενος μάλιστα με τους "μικρούς" φόρους στα αγροτεμάχια και τα χωράφια και τα κάθε λογής τέλη που επιβαρύνεται ο πολίτης-φορολογούμενος, ας πούμε μέσω της ΔΕΗ, τότε ας μας πει ο ορθολογιστής Υπουργός περί τίνος πρόκειται η υποχρέωση πληρωμής 1 ή 2 μισθών ή συντάξεων (των 600-700 ευρώ, όχι των 6.000 ευρώ που αυτός εισπράττει, κατά το μεγαλύτερο μέρος αφορολόγητα) σε αυτού του είδους τη φορολογία. Και ιδίως, όταν ο φόρος ακινήτων συνδυάζεται με ένα κατακόκκινο δανειάκι, που η άτυχη μέση ελληνική οικογένεια είχε τη φαεινή (όπως αποδείχτηκε) ιδέα να πάρει, νομίζοντας ότι ο μισθός ή η σύνταξη του 2008 θα είναι, με τις τότε καθιερωμένες αυξήσεις, κατά 15-20% μεγαλύτερη, και όχι κατά 30% μικρότερη, χωρίς να συνυπολογίσουμε την απώλεια του 13ου και 14ου μισθού για τους συνταξιούχους.
Ναι, και για τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά αυτοί, κατά μεγάλο μέρος της κοινωνίας, καλά να πάθουν! Και καλά να πάθουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που τόσον καιρό φοροδιαφεύγουν. Αλλά για τις αμαρτίες αυτές (των γονέων) να πληρώνουν σήμερα οι νέοι; Ναι, παρεκτρέπομαι και πάλι, μέρες που είναι, στο φορολογικό αμάρτημα των υπαρξιακών αναζητήσεων, για τις χαμένες γενιές των εικοσάρηδων και των 35άρηδων. Απλά, ας μας πει ο ρεαλιστής σημερινός Υπ.Οικ., με τη βοηθεία του ευφυούς πρώην, του επινοήσαντα το χαράτσι μέσω ΔΕΗ, τι θα πούμε σε έναν νέο επιστήμονα ελεύθερο επαγγελματία σήμερα, που καταφέρνει με τα χίλια ζόρια να "γράψει" κέρδη, ας πούμε 12.000 ευρώ, όταν θα του επιβληθεί από φέτος φόρος 26%, και όταν με αυτά τα χρήματα θα πρέπει να είναι συνεπής σε πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών και ΦΠΑ (που πολλές φορές εισπράττει μεταγενέστερα), και όταν θα πρέπει να πληρώσει και τέλος επιτηδεύματος. Για να μην κάνετε την άθροιση, στα 12 χιλιάρικα, αυτό μεταφράζεται σε υποχρέωση πληρωμής ποσού ίσου με 6.000 ευρώ περίπου (το 50%)!!! Ξέρει, άραγε, ο κ. Υπ.Οικ. ότι με όλα, πρακτικά, καθιστά φορολογικό παράπτωμα το να βγάζει κανείς κάτω από 15-20.000 ευρώ? Είναι αντικείμενο της φιλοσοφίας, άραγε, η φορολόγηση με τον ίδιο συντελεστή εκείνου που βγάζει 1.000 ευρώ, και εκείνου που βγάζει 50.000 ευρώ; Μήπως,τελικά, ο τσάρος της Οικονομίας μπερδεύει τη ... φιλοσοφία με το στοίχημα, και τον Σωκράτη με τον Ζουγανέλη; 

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Ο δικός μας Ματίμπα...

Κηδεύτηκε σήμερα και παρουσία 100 ηγετών από ολόκληρο τον πλανήτη, ένας άνθρωπος, που θυσίασε την προσωπική του ελευθερία (αποδεικνύοντας έμπρακτα τα πιστεύω του), στον αγώνα κατά των ανισοτήτων, που την εποχή εκείνη οφείλονταν αποκλειστικά και μόνο στις φυλετικές διακρίσεις, στο κράτος της Ν.Αφρικής. Ο Ματίμπα δεν ήταν μια "αμφιλεγόμενη" προσωπικότητα, όπως συνηθίζεται πολλές φορές να γράφεται, σε ανάλογες περιπτώσεις. Θα 'λεγε, κανείς, ότι στο τέλος είχε μόνο φίλους, αφού ακόμα και οι (πολιτικοί) του εχθροί αναγνώρισαν τον όμορφο και γεμάτο ελπίδα αγώνα, που έδωσε ο μοναδικός αυτός ηγέτης. Ο οποίος πέρασε ήδη στις χρυσές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας ως ο ηγέτης που νίκησε τις φυλετικές διακρίσεις, παρ' όλο που δεν θα πρέπει να παραλείψουμε το επίσης σημαντικό γεγονός - αν όχι σημαντικότερο - ότι δηλαδή κατάφερε να συμφιλιώσει και τις δύο πλευρές στη Ν.Αφρική: τη λευκή μειονότητα της άρχουσας τάξης και την πλειοψηφία των, χωρίς δικαιώματα (την εποχή εκείνη), μαύρων κατοίκων αυτής της χώρας.
Ακόμα όμως και όταν εκλείπει το φυλετικό υπόβαθρο -ιδίως στη σημερινή εποχή, που ο ρατσισμός αποτελεί ήδη ιδιώνυμο αδίκημα- του μίσους σε μια κοινωνία, δεν παναπεί ότι άλλα πράγματα που είναι δυνατόν να χωρίσουν έναν λαό, δεν θα εμφανιστούν. Έτσι, για παράδειγμα, στην ελληνική κοινωνία, πολίτες και πολιτικοί διακρίνονται σε "μνημονιακούς" και "αντιμνημονιακούς", λες και οι πρώτοι έχουν καμία όρεξη να έχουν τον Τόμσεν, την παρέα του και τις "παραξενιές" τους κάθε λίγο και λιγάκι πάνω από το κεφάλι τους, ή λες και οι δεύτεροι θέλουν την κατάρρευση των τραπεζών, την επιστροφή στη δραχμή και την αναρχία. Απλά, όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Άλλοι θέλουν πρωτογενή πλεονάσματα και αύξηση της παραγωγικότητας, κατά τις επιταγές της τρόικας, με κάθε κόστος - ακόμα κι αν αυτό σημαίνει 1-2 περιστατικά ημερησίως θανάτων από αναθυμιάσεις ή πυρκαγιές από τζάκια, εν έτει 2013 αφενός και αφετέρου δυσθεώρητη ανεργία και στρατιές χαμηλά αμοιβόμενων νέων/σκλάβων. Και άλλοι θεωρούν ότι αυτά είναι σημάδια μιας υποβόσκουσας ανθρωπιστικής κρίσης, που έφερε στην ελληνική κοινωνία η άνευ όρων υποταγή στην τρόικα και τα (πάντα απαραίτητα) δανεικά των πιστωτών μας.
Μήπως ήρθε, λοιπόν, η ώρα οι πολιτικοί μας να αφήσουν στην άκρη τους επικοινωνιακούς λεονταρισμούς, τις ύβρεις και τις ειρωνείες, και να βρουν έναν τρόπο πώς θα αναδείξουν το ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης στην υποτιθέμενη Ευρώπη των λαών, που κατήντησε Ευρώπη των πιστωτών; Ας βρεθεί ο δικός μας Ματίμπα, ο άνθρωπος που πρώτα απ' όλα θα πρέπει να αποδείξει με το δικό του παράδειγμα, ότι είναι ικανός να αναλάβει μια τέτοια αποστολή. Ο άνθρωπος που θα καταφέρει να συμφιλιώσει πολίτες αριστερών και συντηρητικών πεποιθήσεων, που θα καταφέρει να πείσει ακόμα και αυτούς τους χρυσαυγίτες ότι η προσήλωση στο μίσος είναι μάταιη και ενάντια στο συμφέρον της πατρίδας, για το οποίο αυτοί υποτίθεται ως "εθνικιστικών πεποιθήσεων" ότι κόπτονται. Υπάρχει, άραγε, τέτοιος ηγέτης, που δρα υπομονετικά και αποτελεσματικά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας;