Ή κατουρλήδες, σκαντζάρια, τζόγιες, τσιλικρωτά, σταχτοπάτηδες, κολοβελόνηδες, καψιούρηδες - ή ακόμα και ντιντήδες! Είναι αυτοί που όλο το χρόνο ζούν κάτω από τη γη προσπαθώντας να κόψουν το δέντρο της γης -αυτό που στηρίζει τον κόσμο- και ξεπροβάλλον, κατά την παράδοσή μας, τα Χριστούγεννα για να φέρουν αναστάτωση στους νοικοκυραίους, να πειράξουν τους σοβαρούς, να δουλέψουν τους πειθαρχημένους, να ανακατέψουν τους τακτοποιημένους.
Τώρα, ο καθένας μας, ανάλογα με τις εμπειρίες του και τον τρόπο σκέψης, θα μπορούσε να συμπεριλάβει στους καλικαντζαραίους την Άνγκελα (παρ' όλο το αποπροσανατολιστικό της όνομα), τους κερδοσκόπους, τον Μαζί-τα-Φάγαμε (ως Νο2 αρχηγό Μανδρακούκο), τον Κουρασμένο, τον "Δρακουμέλ", τους μπαχαλάκηδες, τον Φαήλο (λόγω επικαιρότητας), τους ραδιοαρβυλιώτες, τη συντακτική ομάδα του fimotro - ή ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, αρκεί να έχει προσπαθήσει σοβαρά να φέρει τα πάνω-κάτω. Δεν ξέρω αν τα Φώτα ο τουρλόπαπας θα τους διώξει με την αγιαστούρα του - σημασία έχει ότι χωρίς αυτούς η ζωή θα ήταν περισσότερο βαρετή και λιγότερο ενδιαφέρουσα.
Έτσι λοιπόν, με μια μικρή αναφορά στα φανταστικά ή μη αυτά πλάσματα, είπαμε να αποχαιρετήσουμε τον γέρο χρόνο - και ελπίζουμε ότι κάποτε θα θυμόμαστε όλα αυτά που συνέβησαν φέτος και θα γελάμε (κατά τη ρήση του Αρκά).
Να ευχηθούμε Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα παραμονή (οσίας Μελάνης, μην ξεχνιόμαστε), στους Βασίληδες και Βασιλικές αύριο ανήμερα στη μνήμη του ορίτζιναλ Άγιου Βασίλη (και όχι του Santa Claus που χωνεύει πίνοντας κόκα-κόλα), να βάλουμε μια αγριοκρεμμύδα στην πόρτα και να σπάσουμε ένα ρόδι για γούρι με την έλευση του νέου έτους και.... του χρόνου εδώ είμαστε πάλι!
Καλή Χρονιά!
Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης και ελπίδας. Γιορτή που αποκτά ακόμα μεγαλύτερο νόημα τη φετινή χρονιά, αφού το ταρακούνημα της οικονομικής κρίσης -όπως το ταρακούνημα των πολυελαίων στις εκκλησίες σήμερα, για τη γέννηση του Θεανθρώπου- συντελεί σε μια επαναξιολόγηση κάποιων πραγμάτων που είχαμε για δεδομένα στην επίπλαστη ευημερία μας. Πριν λίγες ώρες ψηφίστηκε ένας πολεμικός (κατοχικός) προϋπολογισμός. Αλλά μην ξεχνάμε ότι στους πολέμους ενεργοποιούνται όλα εκείνα τα αντανακλαστικά και τα θετικά του λαού μας (π.χ. αλληλεγγύη, φιλότιμο, αγωνιστικότητα, αντίσταση). Εύχομαι και ελπίζω να μεταμορφώσουμε τους τρεις κακούς δανειστές μας σε τρεις μάγους με δώρα που θα προσκυνήσουν ένα νέο κοινωνικό, πολιτισμικό και οικονομικό θαύμα στη χώρα μας. Δεν ξέρω αν τελικά αυτό θα γίνει ομαλά ή με αγώνες και επανάσταση. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι, αντίθετα με ό,τι νομίζουμε, δεν χρειάζονται πολλά πράγματα από τον καθένα μας, ιδίως αν ήταν πιθανό να μας επισκεφθούν τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων και να μας απαλλάξουν από όλα εκείνα που μας οδήγησαν στο μη παραπέρα, όπως τελικά απάλλαξαν από την κακομοιριά του και τη μιζέρια του τον Σκρουτζ, στη Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς. Το πνεύμα των Χριστουγέννων του παρελθόντος μάς θυμίζει πώς περιμέναμε ανυπόμονα τα Χριστούγεννα για να πούμε τα καλάντα, να στολίσουμε το δέντρο, να φάμε λιχουδιές, να σταματήσουν τα σχολεία και να περάσουμε δύο εβδομάδες ξενοιασιάς και παιχνιδιού. Το πνεύμα των Χριστουγέννων του παρόντος μάς δείχνει ότι κακώς γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε ότι δεν μας φτάνουν τα χρήματα και ότι ήλθε η καταστροφή, αφού πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι σε μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς, με πολύ μεγαλύτερα προβλήματα οικονομικά και υγείας, ενώ κάποιοι από αυτούς, παραδόξως, είναι τελικά περισσότερο ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, αφού εκτιμούν περισσότερο τις μικρές χαρές της ζωής. Και το πνεύμα των Χριστουγέννων του μέλλοντος μάς δείχνει πού θα καταντήσουμε αν συνεχίσουμε να ζούμε λες και δεν υπάρχουν άλλοι γύρω μας ή λες και δεν υπάρχει μέλλον: Όταν φοροδιαφεύγουμε, αδιάφορο άλλος λίγο ή πολύ, αφού τελικά τα κορόιδα που πληρώνουν φόρους πληρώνουν εν ονόματι όλων. Όταν κλείνουμε τα χρήματα στις θυρίδες ή τα πάμε στο εξωτερικό, οδηγώντας τις τράπεζες σε κλείσιμο της στρόφιγγας χρηματοδότησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Όταν ενισχύουμε την παραοικονομία και τις μεγάλες πολυεθνικές, ενώ τα συνοικιακά μαγαζιά του γείτονα βάζουν λουκέτο. Όταν με μέσο καταλαμβάνουμε μια θέση εργασίας εις βάρος ενός περισσότερο άξιου και με περισσότερη ανάγκη συνανθρώπου. Όταν απολαμβάνουμε απαράδεκτα προνόμια και επιδόματα, τη στιγμή που περικόπτονται οι συντάξεις των συνταξιούχων, που όλοι έχουμε στην οικογένειά μας... Με τις ευχές μου, λοιπόν, για ένα καλύτερο αύριο, και με ειδικές ευχές στο αγαπημένο μας fimotro να ελέγχει και να τσιγκλάει τους πάντες χωρίς διακρίσεις και χωρίς εξαρτήσεις, φτάνοντας ακόμα και το Νο1 του alexa! Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές!
Δεν ξέρω αν τα 1.000 ευρώ μηνιαίως επαρκούν για να είναι κάποιος ευτυχισμένος - ελπίζω μόνο ότι ο Ρίτσαρντ Λέιαρντ, ο καθηγητής των οικονομικών της ευτυχίας, να μην είναι πολύ δυστυχισμένος, αφού φαντάζομαι ότι έχει πολύ μεγαλύτερο εισόδημα από 15.000 δολάρια ετησίως. Εξαρτάται γενικά από το αν έχει κανείς παιδιά, πόσα και σε τι ηλικία, αν ζει σε δικό του σπίτι, με ενοίκιο ή αν πληρώνει στεγαστικό δάνειο, αν συντηρεί αυτοκίνητο και σκύλο, αν χρωστάει σε κάρτες, αν ζει σε πόλη ή χωριό, αν έχει φίλους, αν έχει την υγειά του (ψυχική και σωματική) κ.λπ. Θυμάμαι τον παππού μου που με μια πενιχρή σύνταξη κατάφερνε να συνεισφέρει στον οικογενειακό προϋπολογισμό και να βάζει και στην άκρη (χωρίς να παραπονιέται). Άλλοι πάλι, με μεγάλα εισοδήματα, συνέχεια γκρινιάζουν ότι δεν τους φτάνουν και δεν τα βγάζουν πέρα. Πράγμα πολύ προκλητικό, εάν το ακούσει κάποιος που έχασε πρόσφατα τη δουλειά του - γι' αυτό και οι εκρήξεις κοινωνικής οργής που βιώνουμε τελευταία όλο και περισσότερο. Η λιτότητα, όπως όλα τα άσχημα, έχει, βέβαια, και θετικές παρενέργειες, με κυριότερη τη σταδιακή απομόνωση των αετονύχηδων, των αεριτζήδων και των κάθε λογής απατεωνίσκων που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το άλλο είναι ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να έρχονται και πάλι κοντά, να στηρίζουν όσο μπορούν κάποιο φίλο ή συγγενή που έμεινε άνεργος, οι οικογένειες να ξανασμίγουν στις μεγάλες γιορτές, τα δώρα να είναι λιτά αλλά με πολλή αγάπη, οι φίλοι να ξαναμαζεύονται στα σπίτια και να συζητούν με πάθος επί παντός επιστητού, να ζουν και να τρέφονται πιο υγιεινά, όπως διδάσκει η λιτή μεσογειακή διατροφή κ.ά. Οι Έλληνες, έχοντας περάσει πολέμους και κατοχή, με λυμένα ή μη τα κατοχικά σύνδρομα, προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, αλλά συνεχίζουν να διασκεδάζουν, έστω βγαίνοντας λιγότερο, αν και πολύ περισσότερο από τους σφιχτούς Γερμανούς και λοιπούς κεντροευρωπαίους, των οποίων η διασκέδαση είναι να βγαίνουν δύο φορές τη βδομάδα και να πίνουν μέχρι αηδίας (για να ξεχάσουν τι;). Ναι, με αυτή την έννοια, αν μετρήσουμε την εγχώρια ευτυχία, ακόμα και στην εποχή του μνημονίου, είμαστε σε ικανοποιητικό επίπεδο, όσο και αν προσπαθούν, σκόπιμα ή από βλακώδη άγνοια, οι "δάνειες" δυνάμεις να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό, να κλονίσουν την εμπιστοσύνη μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και γενικώς να μειώσουν τα ψυχικά αποθέματα ευτυχίας μας. Κι αυτό φαίνεται, π.χ. από το πώς γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα εδώ και πώς στις αγέλαστες, πλεονασματικές, πολιτείες του Βορρά
'Οχι, σήμερα δεν θα πούμε για την επιμήκυνση του χρέους (αυτή εξάλλου είναι χρονική, την άλλη την πετυχαίνουμε από μόνοι μας), αφού όπως φαίνεται κλείδωσε και μένει να καθοριστούν το ποσό και το επιτόκιο (λεπτομέρειες δηλαδή...) Ούτε θα πούμε για τις αλλαγές τύπου King Kong στα εργασιακά. Αν πολλοί εξεπλάγησαν αρχικά για τη μετακίνηση της πρώην υπουργού Οικονομίας στο Εργασίας, τώρα καταλαβαίνουν πόση δόση τιμωρίας είχε η κίνηση αυτή... Ούτε όμως και για το μέγεθος του ελλείμματος, που ανακοινώθηκε χθες στα 18,6 δισ.ευρώ (δηλ. χοντρικά 1,7 δισ.μηνιαίως), δηλ. στο -27,4% έναντι ετήσιου στόχου για -33,25%. Πόσο ακόμα άλλωστε θα αυξηθεί τον Δεκέμβριο με τα κουτσουρεμένα δώρα και το γιορτινό φοροσαφάρι; Επίσης δεν αναφερόμαστε προς το παρόν και στο αιώνιο θέμα συζήτησης των γυναικών, αν και ο χιονιάς και το κρύο, πάντα είναι καιρός για δύο, ιδίως με ακριβό πετρέλαιο (ε, ρε γλέντια από 15/10/2011). Αλλά θα πούμε για το νέο τρόπο φορολόγησης των τσιγάρων. Βλέπετε, τα χρήματα των φορολογούμενων πιάνουν τόπο, αφού ο πιο αποτελεσματικός τρόπος φορολόγησης του καπνού επιτέλους βρέθηκε! Μη νομίζετε ότι έγινε κάποια βαθυστόχαστη ανάλυση προσφοράς και ζήτησης για την εύρεση του επιπέδου κατανάλωσης όπου μεγιστοποιούνται οι εισπράξεις από τη φορολογία... Η νέα φορολόγηση που ανακάλυψαν οι φωστήρες του Υπ.Οικ για να δικαιολογήσουν τις νέες αυξήσεις είναι ανάλογα με το μήκος. Μέχρι 8 εκ. θεωρείται ένα τσιγάρο, από 8-11 εκ. είναι 2 τσιγάρα και από 11 εκ. και πάνω είναι τρία τσιγάρα! Όπως καταλαβαίνετε το στριφτό θα πάει σύννεφο! Αν και νομίζω όμως ότι θα έπρεπε να προβλεφθεί φορολόγηση ανάλογα και με το πλάτος του τσιγάρου, αφού δεν είναι σωστό τα λεπτεπίλεπτα τσιγάρα να φορολογούνται λιγότερο από τους μπάφους! Μετά τις εξελίξεις αυτές στο μέτωπο των εσόδων και στον πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής, οι κάθε λογής καλικάντζαροι μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς, αφού φαίνεται ότι θα τη σκαπουλάρουν και φέτος (λόγω μεγέθους). Και φυσικά, περιμένουμε και τις νέες μεγάλες ιδέες στον τομέα της ανάπτυξης - μετά από 12 μήνες έχουμε και μεγάλες προσδοκίες!
Αν νομίζει κανείς ότι το μπαρμπέρικο που έχει ανοίξει η τρόικα στη χώρα μας προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και ότι λειτουργεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φίγκαρο, πλανάται πλάνην οικτρά! Δυστυχώς, το μπαρμπέρικο είναι της Σχολής Νίτζα - κούρεμα με τρεις κίνησεις (μία οριζοντίως και δύο καθέτως) .... και όποιον πάρει ο Χάρος. Αναφέρομαι στα κάθε λογής κουρέματα που ξεκίνησαν εδώ και μερικούς μήνες, από αυτά των ελληνικών ομολόγων που έκανε η ΕΚΤ εδώ και καιρό, μέχρι το κούρεμα των επιδομάτων στο δημόσιο και των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Μας βρήκαν τέιντυ-μπόιδες και μας κουρεύουν κανονικότατα, με την ψιλή για διαπόμπευση. Δυστυχώς όμως το κούρεμα είναι μονόπλευρο, από την πλευρά του εισοδήματος... Απορώ με ποιον τρόπο θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα χρέη τους προς τις Τράπεζες ιδιώτες και επιχειρήσεις - χρέη που προήλθαν από ανεξέλεγκτο δανεισμό τα προηγούμενα χρόνια. Και ειδικά αναφέρομαι στα στεγαστικά δάνεια, τα περισσότερα ενυπόθηκα στο ίδιο το ακίνητο, που τα περισσότερα θα μείνουν στα μισά της διαδρομής, λόγω των εισοδηματικών κουρεμάτων - για να μην πω για την ανεργία, την πτώση του τζίρου στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις κ.λπ. Μήπως η Πολιτεία θα πρέπει να βρει τρόπο να κουρέψει τα κάθε λογής χρέη; Μήπως έρχεται μια ακόμα τραπεζική φούσκα, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας πληρωμής των δόσεων; 12% κούρεμα στον ιδιωτικό τομέα, για ένα ζευγάρι μπορεί να αντιστοιχεί σε μισή δόση στεγαστικού δανείου... Αφού, λοιπόν, πέφτει ψαλίδα στα πάντα, ήρθε νομίζω η ώρα να αρχίσει να ψαλιδίζεται και το δημόσιο χρέος.
Φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι. Όχι, δεν πρόκειται για τα 5 μαγικά φασόλια που αγοράσαμε πουλώντας την "αγελάδα"!... Είναι που η τρισκατάρατη περαίωση έκανε κάποιους να βάλουν το χέρι στην τσέπη, κι ας βρίσκονται εκεί κάθε λογής καβουρομάνες! Ο πολυπόθητος (αναθεωρημένος) στόχος των εσόδων γίνεται πλέον εφικτός μέχρι τέλος του έτους (5 δισ. το Νοέμβριο - απομένουν μόνο 6 δισ.), ο οποίος αν συνδυαστεί με άλλα χαρμόσυνα μηνύματα από τη μείωση (εξορθολογισμό θα 'λεγα) των δαπανών (όπως τα δεκάδες εκατομμύρια από την ηλεκτρονική συνταγογράφηση μόνο στον ΟΑΕΕ) θα κάνει να φυσήξει το πρώτο αεράκι αισιοδοξίας σε ένα μήνα από σήμερα. Όχι γιατί ο Άγιος Βασίλης θα βοηθήσει στην επιμήκυνση ή την αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά γιατί, ανεξάρτητα από το τι θα κάνουν οι αγορές, φαίνεται ότι θα έχουμε τον πρώτο προϋπολογισμό (του 2010) υλοποιημένο κοντά στις προβλέψεις, έπειτα από πολλά χρόνια. Εάν η επικείμενη επιμήκυνση συνδυαστεί και με μειωμένο επιτόκιο, τόσο το καλύτερο. Μαγικές, λοιπόν, λύσεις, φασόλια και ουράνιοι θησαυροί δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως επίγειοι θησαυροί, που μπορούν να μας σώσουν, με σκληρή δουλειά και θυσίες, από την πιθανή χρεωκοπία: Το Σ/Κ ήμουν στο Γράμμο, σε ένα απομακρυσμένο χωριό του Ν.Καστοριάς, το οποίο έπειτα από χρόνια εγκατάλειψης, σιγά-σιγά, αρχίζει να αναπτύσσεται ξανά. Εκεί η ζωή κυλά αργά, μακριά από spreads και ΔΝΤ, με τους πόρους που παρέχει η φύση, κυρίως η κτηνοτροφία και η (μη επιδοτούμενη) εκμετάλλευση των ιδιαίτερα παραγωγικών δασών. Προσεγγίζοντας το χωριό μέσω του δασικού δρόμου βλέπει κανείς εκατοντάδες κορμούς μαυρόπευκων στις άκρες του δρόμου, οι οποίοι έχουν υλοτομηθεί έπειτα από έγκριση του τοπικού Δασαρχείου. Μεγάλο μέρος των εσόδων γεμίζει τα Κρατικά Ταμεία, καθώς και της Κοινότητας όπου ανήκει το δάσος, παρέχοντας ταυτόχρονα απασχόληση σε υλοτόμους. Ξέρω, τα χρήματα είναι ψίχουλα, αλλά είπαμε, φασούλι το φασούλι, γεμίζει ο κρατικός κορβανάς. Στα αλπικά βοσκοτόπια του χωριού βόσκουν δεκάδες αγελάδες ελευθέρας βοσκής, δημιουργώντας εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους. Και στο χωριό, ανάμεσα στα λιγοστά καλαίσθητα πέτρινα κτίρια, διακρίνει κανείς τον ξενώνα Grammos Lodge (www.grammos.com/portal), ο οποίος κτίστηκε με μεράκι, σκληρή δουλειά και προσωπική εργασία ενός νέου ανθρώπου, με τοπικά υλικά, χωρίς επενδυτικούς νόμους, χρηματοδοτήσεις και Leader, με μικρά αλλά σταθερά βήματα κάθε χρόνο. Με τιμές απαράδεκτα χαμηλές και φιλικές, συστήνουμε ανεπιφύλακτα μια απόδραση από την καθημερινότητα και το άγχος του Μνημονίου, της τρόικας, των ελλειμμάτων, του χρέους και των spreads!
Γράφαμε το Σάββατο για τη μικρή καθυστέρηση της δημοσίευσης του υπ'αριθμ.59 Δελτίου Δημοσίου Χρέους (Σεπτ.2010). Και αναρωτιόμασταν αν αυτό περιέχει κακά μαντάτα... Πραγματικά, σε ένα τρίμηνο βλέπουμε αύξηση κατά 5,2% ή 16,14 δισ. ευρώ, πλησιάζοντας το απόλυτο ρεκόρ όλων των εποχών της προηγούμενης Κυβέρνησης (αύξηση κατά 6,25% σε ένα τρίμηνο στις 30/6/2009). Το επιπλέον χρέος σε 9 μήνες του 2010 έφτασε τα 28,2 δισ. Μέχρι το τέλος του χρόνου, στην καλύτερη περίπτωση, τα 35 δισ. και στη χειρότερη τα 40 δισ. Αν το έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι φέτος 22 δισ., τα υπόλοιπα 13-18 δισ. από ποια μαύρη τρύπα προέρχονται; Τόσα πολλά ήταν τελικά τα κρυφά ελλείμματα (ΔΕΚΟ, swaps, κ.λπ. κ.λπ);
Σε παλαιότερη ανάρτηση είχαμε γράψει για την πολιτική κουζίνα, όπου τα μαγειρέματα (δημοσιονομικών) στοιχείων δίνουν και παίρνουν, προκειμένου να κρύψουν οικονομικές ατασθαλίες κυβερνήσεων και να δικαιολογήσουν οικονομικές πολιτικές και μέτρα. Πριν λίγες μέρες ακούσαμε ότι τέρμα οι αστερίσκοι στα greek statistics (!). Από εδώ και πέρα θα χρησιμοποιείτε, κύριοι, άλλα σύμβολα. Εγώ προτείνω από τώρα να χρησιμοποιείται στα προσωρινά οικονομικά στοιχεία (εκτιμήσεις και προβλέψεις) ο σταυρός ( † ), για προφανείς λόγους. Μάθαμε, λοιπόν, ότι το έλλειμμα του 2009 "έκλεισε" στο 15,4% του ΑΕΠ. Οι μεταβολές προήλθαν κυρίως από την ένταξη των ΔΕΚΟ στο έλλειμμα, ενώ ένα μικρό τμήμα εξαιτίας της μεγαλύτερης μείωσης του ΑΕΠ του 2009. Αντιπαρέρχομαι κάποιες αιτιάσεις που εκτέθηκαν στην οικονομική αρθρογραφία για το κατά πόσο και οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. χρησιμοποιούν την ίδια μεθοδολογία (ως προς τις ΔΕΚΟ) - αν και θα ήταν χρήσιμο να ξέρουμε εάν στην Ελλάδα αποφασίσαμε να γίνουμε βασιλικότεροι του βασιλέως, ενώ περάσαμε ξυστά από τη χρεωκοπία. Θα ασχοληθούμε όμως με το ΑΕΠ. Γνωρίζουμε ότι το ΑΕΠ, αν και το πλέον ιδιόρρυθμο μέγεθος, χρησιμοποιείται ως βάση αξιολόγησης των επιδόσεων μιας χώρας. Οι ιδιορρυθμίες εστιάζονται στη μεθοδολογία υπολογισμού, στη χρονοκαθυστέρηση δημοσίευσης των εκτιμήσεων (40-50 ημέρες μετά το τέλος του τριμήνου αναφοράς), στις συνεχείς αναθεωρήσεις του και τέλος στην διπλή υπόσταση του ονομαστικού και του πραγματικού ΑΕΠ. Η τελευταία απεικονίζεται για πρώτη, ίσως, φορά στον Προϋπολογισμό του 2011 (σελ.24). Ενώ, λοιπόν, η ύφεση αφορά το πραγματικό ΑΕΠ (τη διαχρονική μεταβολή του σε σταθερές τιμές 2000), ο λόγος έλλειμμα / ΑΕΠ (ο βασικότερος δείκτης του Μνημονίου) αφορά το ονομαστικό ΑΕΠ, δηλ.εκείνου σε τρέχουσες τιμές. Έτσι, για πρώτη φορά επίσης στον Π/Υ 2011 εμφανίζεται ο αποπληθωριστής ΑΕΠ, ο οποίος έρχεται να δώσει ακόμα μεγαλύτερο σασπένς στα νέα μέτρα του 2011, τα οποία -σημειωτέον- για κάθε 1 μονάδα του ΑΕΠ μεταφράζονται σε 2,35 δισ. ευρώ. Ο αποπληθωριστής ΑΕΠ και ο ΔΤΚ αποτελούν 2 διαφορετικά μέτρα έκφρασης του πληθωρισμού. Ενώ τις περισσότερες χρονιές σχεδόν ταυτίζονται ή διαφέρουν ελάχιστα, στις εξαιρετικά κρίσιμες χρονιές του 2010 και 2011 η απόκλισή τους ξεπερνά ακόμα και τη μία μονάδα! Μήπως με το λογιστικό αυτό τρικ η τρόικα και το Υπ.Οικ. δημιουργούν τις απαραίτητες συνθήκες για να νομιμοποιήσουν τα επώδυνα μέτρα του Μνημονίου (ακόμα και το ΣτΕ έχει πειστεί πλήρως); Ας μην παραπονιόμαστε, σε 1-2 χρόνια θα έρθει και η επιβράβευση: αφού θα έχει ολοκληρωθεί η επώδυνη και χωρίς αναισθητικό εγχείρηση του μεγάλου ασθενούς, και αφού θα έχουμε χορέψει οι περισσότεροι τον Χορό του Ζαλόγγου, θα έρθει και η επιβράβευση: θα αναθεωρήσουμε αναδρομικά το ΑΕΠ κατά 10% και όλα θα είναι όμορφα και ωραία! Να, λοιπόν, μια άλλη ερμηνεία γιατί το ΠΟΠ πρέπει να είναι εμπροσθοβαρές (πέραν του έγκαιρου εξευμενισμού των αγορών). Αυτά εν αναμονή της δημοσίευσης των επίσημων στοιχείων για το δημόσιο χρέος μέχρι τις 30/9/2010. Ξαναθυμίζουμε ότι το δημόσιο χρέος είναι από τα πιο αξιόπιστα μεγέθη (δεν αναθεωρείται), ενώ αναπροσαρμόζεται σε πραγματικές τιμές με βάση τον ΔΤΚ (και όχι με τον αποπληθωριστή ΑΕΠ - βγάλτε εσείς τώρα συμπέρασμα για το λόγο χρέος/ΑΕΠ!). Η όποια καθυστέρηση πάντως ελπίζω να μην οφείλεται σε κακά μαντάτα...
Από όσα ακούσαμε και διαβάσαμε τη βδομάδα μετά τις εκλογές, ξεχώρισα μια ερμηνεία της αποχής (οι ετεροδημότες δεν είχαν χρήματα για βενζίνη!) και ένα προεκλογικό σλόγκαν (Ψηφίστε Αλή Μπαμπά: αυτός έχει μόνο 40 κλέφτες!). Αλλά η πιο πετυχημένη συμπύκνωση των όσων συνέβησαν κατά την προεκλογική περίοδο έγινε από την παρωδία-υπερπαραγωγή του τούρκικου σήριαλ "Χίλιες και μία νύκτες" από τους Ράδιο Αρβύλα. Εκεί είδαμε τον Ονούρ και τη Σεχραζάτ (Χαλιμά) να μην έχουν χρήματα για πετρέλαιο (τα 'φαγε η περαίωση του θείου και της γιαγιάς πεθαμένης ήδη από το 1960), ένα παιδάκι να στέλνει τούρτα με παστουρμά και σκόρδο στον Πανίκα με το μήνυμα "Keep working", τους πρωταγωνιστές να έχουν αγωνία για τα νούμερα της διακαναλικής στην κατηγορία 15-44, μεγαλοεργολάβους να κανονίζουν μίζες με γοητευτικό, πράσινο υπουργό, κάποιον να παθαίνει καρδιακή προσβολή επειδή ο Μπουμπούκος δεν πέρασε στο δεύτερο γύρο, άλλοι να οδύρονται για την επιλογή Κικίλια αντί κάποιας γνωστής προσωπικότητας κ.λπ. Θα 'λεγα ότι πρόκειται για μια αριστοφανική πρακτική πολιτικοποίησης του νεανικού κοινού, σαφώς πιο αποτελεσματική από τα μάλλον ανούσια έως και βαρετά ντιμπέιτ - κοκορομαχίες των δελτίων των οκτώ (και των πρωινών εκπομπών). Όπου οι συζητήσεις εστίασαν αρχικά στο Μνημόνιο και το αντι-μνημόνιο, και ύστερα στο θέμα των μεταναστών στην Αθήνα. Σημειωτέον ότι το αντι-μνημόνιο έχει δύο όψεις: εκείνη της διαγραφής του χρέους που υποστηρίζει η Αριστερά (πλην ΚΚΕ θαρρώ) και εκείνη της ΝΔ, δηλ. του άλλου μείγματος πολιτικής και της ανάπτυξης, που θα μηδενίσει το έλλειμμα (βλ. και Παραμύθια της Χαλιμάς). Ως προς το εκβιαστικό μήνυμα των εκλογών, θα μείνουμε με την απορία εάν ήταν μπλόφα, καθώς και εάν τελικά έπιασε τόπο. Προσωπικά νομίζω ότι χωρίς τον εκβιασμό, η διαφορά θα ήταν μόλις χίλιες και μία ψήφοι (όπως την μετράει ο Ηλ.Νικολακόπουλος), με ό,τι κι αν σήμαινε αυτό για την επόμενη μέρα (the day after). Κι αυτό, όπως αποδεικνύεται, δεν ήταν τίποτε μπροστά σε όσα συμβαίνουν στηνΙρλανδία και -ιδίως- στην Πορτογαλία με την αδύναμη Κυβέρνηση, που εξετάζει ακόμη και την έξοδο από το ευρώ. Μ' αυτά κατά νου και με την ελπίδα ότι δεν θα ξαναχρειαστεί να ψηφίσουμε μέχρι τον Οκτώβριο του 2013, εύχομαι ... καλό βόλι!
Ανάμεσα στα προεκλογικά φυλλάδια που κατέκλυσαν αυτές τις μέρες τα κατώφλια των σπιτιών μας, παρείσφρυσαν οι συνήθεις λογαριασμοί αλλά και η...λυπημένη θλίψη της Εφορίας: περαίωση, ΕΤΑΚ, τέλη κυκλοφορίας, και εκκαθαριστικό εισοδήματος. Πρόκειται για παγκοσμίως πρωτότυπη προεκλογική καμπάνια, η οποία ήταν συνέχεια των πρόσφατων περικοπών στα επιδόματα μισθών και συντάξεων, του παγώματος των μισθών και της πραγματικής οικονομίας και συνδυάστηκε με το κερασάκι του εκλογικού διλήμματος, λες και η Κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε για να τη μαυρίσουν οι πολίτες στις αυτοδιοικητικές εκλογές! Αλλά όχι, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο: ο σοφός λαός έστειλε και πάλι ένα αμφίσημο μήνυμα με πολλές αναγνώσεις, όπου όλοι είναι χαρούμενοι και δυστυχείς ταυτόχρονα. Ειδικά προς το κυβερνών κόμμα είναι σαν να τού είπε σκάσε και κολύμπα και ούτε να το διανοηθείτε για πρόωρες. Είστε καταδικασμένοι να κυβερνήσετε σε συνθήκες υποτέλειας για ακόμα 3 χρόνια. Άρα το μήνυμα ήταν μεταξύ άλλων και σαδο-μαζοχιστικό! Και είναι λογικό, γιατί η θεσμική εξαίρεση των πρόωρων εκλογών είχε γίνει πια ο κανόνας. Ανυπομονώ να δώ πότε θα εξαντλήσει ξανά κάποια Κυβέρνηση κανονική τετραετία... Τώρα ως προς τη λυπητερή της περαίωσης, ό γέγονε γέγονε. Ωραία η καθησυχαστική ανακοίνωση ότι οι έλεγχοι θα γίνονται με τον συνηθισμένο τρόπο, αν και νομίζω ότι θα έπρεπε να εστιαστούν μάλλον σε αυτούς που υπάγονται στην περαίωση, αφού κατά κάποιον τρόπο η αποδοχή της είναι και μια έμμεση ομολογία για φορολογικές παραβάσεις. Όπως και να'χει, για να περαιωθεί η περαίωση οριστικά, θα πρέπει άμεσα, και όχι το 2012, να καταργηθεί ο ΚΒΣ, να τηρούνται όλα ηλεκτρονικά στις κεντρικές βάσεις δεδομένων του Υπ. Οικονομικών, ώστε να καταπολεμηθούν τα πλαστά και εικονικά τιμολόγια, η απόκρυψη φορολογητέας ύλης, να απλοποιηθούν οι δαιδαλώδεις σήμερα διατάξεις, που επιδέχονται πολλές ερμηνείες και αποτελούν τη βάση για μεροληπτική και άδικη μεταχείριση των φορολογούμενων και συνεπώς να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη όλων απέναντι στον φορολογικό μηχανισμό. Έτσι θα ανακάμψουν, επιτέλους, τα έσοδα κρατικά έσοδα και όχι με τα φημολογούμενα πρόσθετα (φορολογικά) μέτρα...
Λίγο πριν αρχίσουμε την ερμηνεία του μηνύματος των εκλογών, και λίγο πριν κορυφωθεί η αγωνία για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών το Δεκέμβριο, θα ασχοληθούμε με ένα αγαπημένο θέμα: τον εμφύλιο μεταξύ της ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. και της Δασικης Υπηρεσίας. Τον λέμε, δε, εμφύλιο γιατί υπάγονται και οι δύο στο ΥΠΕΚΑ και "πόλεμο" γιατί έχει δημιουργηθεί από καιρό ένα θεματάκι για την αρμοδιότητα σύνταξης των Δασικών Χαρτών. Αφορμή στάθηκε ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ. Σε αυτό αναφέρεται η άρνηση χορήγησης από την ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. στη Δασική Υπηρεσία τόσο των έγχρωμων ορθοφωτοχαρτών (οι οποίοι διατίθενται μέσω Ίντερνετ, όπως είχαμε γράψει σε παλαιότερη ανάρτηση, και άρα θα πρέπει και οι δασικές υπηρεσίες να χρησιμοποιούν την εφαρμογή αυτή, όπως όλος ο κόσμος!), όσο, κυρίως των ορθοφωτοχαρτών του 1945, οι οποίοι είναι εξαιρετικά κρίσιμοι για την προστασία των συμφερόντων του Δημοσίου και θα βοηθούσαν σημαντικά τις Δασικές Υπηρεσίες στην ταχύτερη αντιμετωπίση του μεγάλου όγκου αιτημάτων των πολιτών για Πράξεις Χαρακτηρισμού. Σημειώνεται ότι οι προσλήψεις έχουν παγώσει και για τα επόμενα χρόνια, ενώ το μεγάλο ενδιαφέρον για φωτοβολταικά και άλλα ΑΠΕ έχει προκαλέσει μια απίστευτη συσσώρευση αιτημάτων σε πολλές Υπηρεσίες, όπως γνωρίζω και προσωπικά από συναδέλφους. Οι ορθοφωτοχάρτες του 1945 έχουν παραχθεί παλαιότερα με βάση τις αεροφωτογραφίες της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού και υποτίθεται ότι κάποιος όρος στη σύμβαση μεταξύ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. και ΓΥΣ δεν επιτρέπει τη διάθεση των ορθοφωτοχαρτών στη Δασική Υπηρεσία, λες και πρόκειται για κάποιο σκοτεινό εχθρό και όχι για εκείνους που τους έχει ανατεθεί η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος! Εννοείται ότι οι χάρτες αυτοί παρήχθησαν με χρηματοδότηση του Γ΄ΚΠΣ (δηλ. χρήματα ευρωπαίων φορολογούμενων) στα πλαίσια ενός παλαιότερου έργου με τον ευφάνταστο τίτλο "Οριοθέτηση δασών και δασικών εκτάσεων" - ενός έργου που έγινε απλά για να μην πάνε χαμένα κάποια κονδύλια και δεν αξιοποιήθηκε πουθενά (όπως φυσικά και πάρα πολλά άλλα). Και όλα αυτά ενώ η Ελλάδα έχει ήδη ενσωματώσει τις Οδηγίες για την ελεύθερη πρόσβαση στην περιβαλλοντική πληροφορία και τις υποδομές γεωχωρικών δεδομένων και ενώ η παρούσα Κυβέρνηση έχει ως σημαία της τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ (και καλά κάνει). Θα μου πείτε, μικρό το κακό. Καμία αντίρρηση, αρκεί οι υποψήφιοι επενδυτές να έχουν ιώβεια υπομονή για τη σύνταξη Κτηματολογίου, Δασικών Χαρτών και Δασολογίου, ή να έχουν γαϊδουρινή υπομονή για την εξέταση των αιτημάτων τους από τις Δασικές Υπηρεσίες!
Τώρα που οι νεοέλληνες έχουμε εξοικειωθεί αρκετά με τις ψηφοφορίες των ριάλιτυ παντός είδους, θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να μην προσέλθουμε στις αυτοδιοικητικές κάλπες σε λίγες μέρες. Μάλιστα, αυτές είναι διπλές και τετράδιπλες, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να στείλουμε όχι ένα, αλλά ακόμα και τέσσερα ολόκληρα μηνύματα στο πολιτικό σύστημα, την τρόικα, τις αγορές και στους εαυτούς μας ακόμα, αφού μπορούμε να ψηφίσουμε υποψήφιο άλλης παράταξης για δήμαρχο και άλλης για περιφερειάρχη την πρώτη Κυριακή, και τη δεύτερη Κυριακή το ανάποδο! Θα τολμούσα να σκεφτώ ότι αυτή η δυνατότητα μάς κάνει κάτι από ...μουτζαχεντίν ψηφοφόρους, αρκεί να μην έχουμε έφεση προς την οινοποιία Μπουτάρη! Μάλιστα, η πολιτική έχει αρχίσει να αποκτά χαρακτηριστικά ριάλιτυ, δηλ. μπλόφες, εκβιασμούς, υπαναχωρήσεις, μυστικά και ψέματα, προσωπικές ιστορίες και δράμα, και θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί μετάλλαξη της ρεαλπολιτίκ του Βίσμαρκ, αφού διαμορφώνεται στα ασφυκτικά πλαίσια και τα διλήμματα του Μνημονίου, με περισσότερο έντονα δραματικά χαρακτηριστικά, όπως φάνηκε και στη διακαναλική. Γι' αυτό και διαμορφώνεται η τάση όχι να επιλεγούν οι καταλληλότεροι, αλλά να μην ψηφιστούν οι αντίπαλοι, ή εκείνοι που θεωρείται ότι εκπροσωπούν το Μνημόνιο! Είτε είμαστε υποστηρικτές του πολιτικού ρεαλισμού (δηλ. ότι προς το παρόν το μνημόνιο είναι μονόδρομος), είτε οραματιστές και οπαδοί των μαγικών λύσεων, είτε υπέρ της χρεοκοπίας για τη διαγραφή των χρεών (άλλωστε όλοι λίγο-πολύ χρωστάμε και θα μας άρεσε να έσβηναν κάποτε τα χρέη μας), είτε φανατικοί των ριάλιτυ, στις εκλογές οφείλουμε να επιλέξουμε. Και ανάλογα με το εάν επιλέγουμε με υπευθυνότητα ή ελαφρά τη καρδία (ή και καθόλου), θα έχουμε το δικαίωμα της διεκδίκησης και της διαμαρτυρίας στη συνέχεια
'ντάξει, να περάσουν και οι εκλογές και να δούμε πώς και αν θα εφαρμοστεί τελικά ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος. Δεν είμαι καπνιστής, αλλά κατανοώ τόσο το δικαίωμα όσων θέλουν να επιλέξουν αυτοί τον τρόπο διασκέδασής τους (δηλ. καφές, ποτό, μουσική και χώνεψη συνοδεία τσιγάρου), καθώς και όσων πιστεύουν ότι η ανυπακοή στο νόμο αποτελεί προϋπόθεση βιωσιμότητας της επιχείρησής τους, λόγω επιλεκτικής εφαρμογής του. Και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλα γίνονται για το καλό της υγείας των ασφαλισμένων: με τη λογική αυτή θα απαγορεύονταν να πίνει κάποιος πολλά αλκοολούχα ποτά, ή να τρώει υπερβολικά λιπαρά φαγητά. Από την άλλη, οι μη καπνιστές εχάρησαν πρόσκαιρα, αφού το ντουμάνιασμα στα μπαράκια και τις καφετέριες είναι χειρότερο από παλαιότερα (και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης). Μ' αυτά κατά νου, καταθέτω τις παρακάτω προτάσεις για την ρεαλιστική εφαρμογή του νόμου, ο οποίος χρειάζεται ορισμένες μικρο-αλλαγές για την εκτόνωση της έντασης και της...γοητείας που προκαλεί πάντα το απαγορευμένο! 1. Εθελοντική καθιέρωση smoky hours σε μπαράκια και καφετέριες. Προτείνεται από τις 12 τα μεσάνυχτα και μετά (μόλις αλλάζει η μέρα θα ανάβουν όλοι οι αναπτήρες ταυτόχρονα). Έτσι, η μέρα θα φεύγει και οι καπνιστές θα έρχονται! 2. Εθελοντική καθιέρωση smoky days για τις 2 ημέρες της εβδομάδας με τη μικρότερη κίνηση / τζίρο. Για λόγους ανταγωνισμού οι μέρες αυτές θα είναι οι ίδιες για όλα τα μαγαζιά. Προτείνεται η Τρίτη και η Τετάρτη (ελέω Champions League) 3. Αντί για την αύξηση των ΕΦΚ στα προϊόντα καπνού (μέτρο μάλλον αναποτελεσματικό για τα έσοδα του κράτους), προτείνεται αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 50% στους καπνιστές ασφαλισμένους, ανεξαρτήτως Ταμείου ασφάλισης. Έτσι, κάποιοι θα το σκεφτούν εάν θα καπνίζουν στην...υγειά των κορόιδων! Ως καπνιστής θα πιστοποιείται κάποιος μέσω ιατρικών εξετάσεων. Ταυτόχρονα, θέσπιση ασφαλιστικών κινήτρων για όσους κόβουν το τσιγάρο (κατά δήλωση και πιστοποίηση με ιατρικές εξετάσεις) ή είναι γενικά μη καπνιστές.
Ενώ και οι 33 χιλιανοί μεταλλωρύχοι (ένας ακόμα σημαδιακός αριθμός) βγήκαν από τα έγκατα της γης και είναι καλά στην υγεία τους, η ελληνική οικονομία έχει πολλά ακόμα να κάνει για να βγει από εκεί που καταπλακώθηκε: Το Μνημόνιο μπορεί να είναι η δικιά μας "κάψουλα" διάσωσης που θα μας βγάλει στο φως το διεθνών αγορών, αλλά κανείς δεν ξέρει εάν οι εγκλωβισμένοι Έλληνες θα αντέξουν μέχρι τη λαμπρή εκείνη ώρα.
Σε αντίθεση με τους 33, οι δικοί μας 300 την ώρα της διάσωσης διαπληκτίζονται σαν κακές πεθερές. Αγαπημένο πρόσφατο θέμα είναι το ποιος γνώριζε τι (και όχι το ποιος έκανε ή παρέλειψε τι). Η διύλιση του κουνουπιού ήταν πάντα αγαπημένη ενασχόληση στη χώρα μας. Παίρνουμε μια φράση, όπως "λεφτά υπάρχουν", "κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα" και ζητούμε την κεφαλή επί πίνακι του ειπώντος. Βέβαια, ξεχνάμε την ερώτηση (παγίδα;) που προκάλεσε τη φράση. Ήταν τότε το πού θα βρεθούν τα χρήματα για τις ..."παροχές" που έταζε η σημερινή Κυβέρνηση (κάτι αστείες συντάξεις στα όρια του τότε πληθωρισμού, δηλ. κάπου 1% το πολύ) σε αντιδιαστολή με την... αλήθεια της σκληρής πραγματικότητας της άλλης πλευράς (δηλ. μηδενικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις). Λες και η τύχη της χώρας κρέμονταν από το εάν η Πολιτεία θα έδινε πενιχρές ή καθόλου αυξήσεις! Αλλά αν τολμούσε ας έβγαινε τότε να πει κάποιος ότι το έλλειμμα θα είναι 14% και ότι θα χρειαστούν 30% περικοπές επιδομάτων, απουσία άλλης ρεαλιστικής και εφικτής λύσης άμεσης απόδοσης!
Όπως και να 'χει, το ζήτημα δεν είναι ποιος γνώριζε ή γνωρίζει τι, αφού σε όσους κατέχουν ή διεκδικούν δημόσια αξιώματα δεν επιτρέπεται ή συγχωρείται η άγνοια τέτοιων βασικών ζητημάτων. Η ουσία είναι ποιος τελικά κάνει κάτι, ανεξαρτήτως τι λέει ή έχει πει στο παρελθόν. Όπως στην παραβολή όπου ένας πατέρας είπε στους δυο γιους του να πάνε να εργαστούν στο αμπέλι και ο πρώτος, λίγο μπουνταλάς και τεμπελάκος, φώναξε "εγώ, εγώ" και εννοείται ότι ακόμα τον περιμένουν! Ο δεύτερος είπε "άσε με ρε πατέρα και συ και το αμπέλι σου", αλλά τελικά πήγε. Και φυσικά κάποιος κρίνεται στο τέλος, όταν παραδίδει στον επόμενο: Μηδένα προ του τέλους μακάριζε = μηδένα προ του τέλους σιχτίριζε!
Σε προηγούμενη ανάρτησή μας εξαιρέσαμε την ειλικρίνεια ως αρετή των υποψηφίων για τις επερχόμενες εκλογές, αφού και η παρουσίαση των αντιδιαμετρικά αντίθετων απολογισμών, για τον ένα χρόνο διακυβέρνησης, από τα δύο κόμματα εξουσίας καταδεικνύει αυτό που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε: ότι οι πολιτικοί ψεύδονται (ή έστω κρύβουν την αλήθεια), μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Και αν η στατιστική είναι η επιστήμη του ...ψεύδεσθαι, ας μην απορεί κανείς γιατί οι πολιτικές εξελίξεις θα περιδινίζονται γύρω από το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος για τα προηγούμενα και επόμενα χρόνια. Με την ελληνική οικονομία σε εμπόλεμη κατάσταση για ακόμη μία χρονιά (να θυμίσω άραγε ότι βρισκόμαστε σε λιτότητα από το 2004 με την "απογραφή" - επιτήρηση) δεν θα αργήσει η στιγμή που κάποιος απηυδισμένος πολίτης, ως άλλος Δικαιόπολις, θα κηρύξει ιδιωτική συνθήκη κατά του Μνημονίου. Όπως ο Αχαρνής είχε αηδιάσει με την παρέλαση των ξένων αντιπροσωπειών, που υποτίθεται θα βοηθούσαν την Αθήνα στον πόλεμο, και οι οποίοι περνούσαν ζωή χαρισάμενη, έτσι και ο σημερινός Δικαιόπολις θα αρνούνταν να συμβάλει μέσω τις φορολογίας για να καλοπερνούν οι ξένες αντιπροσωπείες (είτε μας ελέγχουν, είτε μας τάζουν λεφτά με το τσουβάλι, είτε έρχονται για εθιμοτυπική επίσκεψη), αλλά, κυρίως, για να καλοπερνούν και να αποζημιώνονται με υπερωρίες και οδοιπορικά οι ντόπιες κουστωδίες στις σουίτες της αλλοδαπής, της συμπρωτεύουσας ή σε άλλους συνεδριακούς προορισμούς. Βέβαια, τώρα που η καλλιέργεια της φορολογικής συνείδησης είναι μια από τις προτεραιότητες για την επιτυχία των στόχων του Μνημονίου, ένας τέτοιος άνθρωπος θα ισοδυναμούσε με προδότη. Πόσο μάλλον όταν προσπαθεί να περάσει η εντύπωση ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά". Τα λεφτά όμως δεν φαγωθήκανε σε ρουσφέτια και κομματικούς διορισμούς, εφ' όσον οι άνθρωποι παρήγαγαν έργο ή πρόσφεραν υπηρεσίες, ούτε σε δικαιολογημένες διεκδικήσεις των σωματείων για βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε (αφού μπήκαμε στην ΟΝΕ) η Ελλάδα είχε ως στόχο ο μέσος μισθός να φτάσει το μέσο ευρωπαϊκό μισθό (ο στόχος αυτός πάει άπατος). Τα λεφτά φαγώθηκαν σε υπερτιμολογήσεις των μεγάλων δημοσίων έργων (όπου υπάρχει υπερτιμολόγηση υπάρχει και μίζα), σε λεόντειες συμβάσεις παραχώρησης, σε υπερτιμολογημένες προμήθειες παντός είδους υλικών (όπλων, φαρμάκων, αναλωσίμων, τεχνολογικών κ.λπ) σε αδικαιολόγητα bonus των golden boys και στην πληρωμή κρατικών υπαλλήλων ή συμβούλων και επιτροπών χωρίς εργασία και αντικείμενο. Παρεπιπτόντως, ο φετινός Αχαρνής του ΚΘΒΕ υπό τον Στ. Κραουνάκη είχε το κατάλληλο timing, είχε πάθος, ζωντάνια, ωραίες ερμηνείες, εξαίσια μουσική, επιθεωρησιακές ατάκες όμορφα δεμένες στην κανονική υπόθεση και πρόσφερε την απαραίτητη κάθαρση στους πολίτες του Μνημονίου!
Μετά τα 5 "Π" για την Αθήνα, τα Επτά Ψέματα του ΠΑΣΟΚ, τις Επτά Αλήθειες και τα Επτά Θαύματα της ΝΔ (όπως λ.χ. ο τετραγωνισμός του ...κυκλικού ελλείμματος), βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσω τα Επτά "Α", δηλ. τις Επτά Αρετές των υποψηφίων στις επερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου. Ομολογώ ότι αρχικά σκόπευα να αναφέρω μόνο τα 5 "Α", αλλά ο συνειρμός ενός πολιτικού με την πεντάλφα, και δη με τη λεγόμενη και "βασιλική πεντάλφα" (δηλ. τη γνωστή μούντζα), προκάλεσε την αύξηση των αρετών σε επτά (η ιεράρχηση προσωπική): 1. Ανιδιοτέλεια, 2. Αποτελεσματικότητα, 3. Αξιοπιστία, 4. Αποφασιστικότητα, 5. Αμεροληψία, 6. Αμεσότητα, 7. Αφοσίωση Σημειώνουμε ότι Επτά Αρετές συναντάμε και στον κώδικα Μπουσίντο (βλ. εικόνα), δηλ. στον κώδικα συμπεριφοράς των πολεμιστών σαμουράι, οι οποίες είναι κάπως διαφοροποιημένες. Τόσο στις περιπτώσεις με πολλές υποψηφιότητες (όπως η Αττική), όσο και στα ντέρμπι (π.χ. Δήμος Θεσσαλονίκης), αλλά ακόμα κι εκεί που το αποτέλεσμα φαίνεται προδιαγεγραμμένο (Αθήνα?), θα ήταν χρήσιμο, ως ενσυνείδητοι πολίτες, να κάνουμε ένα πινακάκι αξιολόγησης των σημαντικότερων υποψηφίων, προκειμένου να περιορίσουμε φαινόμενα πικρής μετάνοιας για τις επιλογές μας, στο μέσο της θητείας των νέων τοπικών και περιφερειακών αρχόντων μας. Εάν δεν έχουμε πληροφορίες για τα πρόσωπα των υποψηφίων, μπορούμε να εφαρμόσουμε το πινακάκι αξιολόγησης στα κόμματα που υποστηρίζουν τις υποψηφιότητες. Και μετά, ας κάνουμε τη σύγκριση με τις πραγματικές επιλογές μας, οι οποίες συνήθως γίνονται με κριτήρια, όπως το προσωπικό συμφέρον, η τύχη, οι επιθυμίες των φίλων και συγγενών μας και η αδιαφορία...
Μία ευαγγελική ρήση λέει "Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε" (ισχύει και δι'ημάς, εννοείται). Μία προσέγγιση της ρήσης αυτής θα μπορούσε να είναι πώς ό,τι λέμε για τους άλλους, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, κάποια στιγμή σε εμάς. Γι' αυτό και στις αστυνομικές ταινίες (και τις διαφημίσεις), όταν συλλαμβάνεται κάποιος τού λένε ευγενικά (όπως στην επιστολή της Εξεταστικής): "Έχεις το δικαίωμα να παραμείνεις σιωπηλός - ό,τι πεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου" (μπας και το έχουμε πει χωρίς να το καταλάβουμε στον πρώην πρωθυπουργό;) Με την ίδια λογική του μπούμερανγκ, όσοι σήμερα υποστηρίζουν ότι η ψήφος των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι ψήφος κατά του Μνημονίου, θα πρέπει λογικά να παραδεχτούν και την αποδοχή / νομιμοποίηση του Μνημονίου, σε περίπτωση νίκης των συνδυασμών που υποστηρίζονται από το κυβερνών κόμμα (ή έστω από τη λεγόμενη προοδευτική παράταξη)... Οι απανταχού σινεφίλ και αγγαρείαν ποιούντες (ή και ποινή εκτίσαντες) τα γνωρίζουν αυτά καλά, έστω και από διαίσθηση. Έτσι, τα greek statistics, αφού πέρασαν την εποχή της δημιουργικής λογιστικής (ή και εποχή των swaps), πέρασαν στην εποχή της αλχημείας (μόνο που αντί για χρυσός μας βγήκε κάρβουνο - το καλοκαίρι του 2007) και ήδη της μαγείας (και του Άη Βασίλη, που θα δώσει δανεικά στην Ελλάδα). Μένει μόνο να δούμε εάν ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν θα καταφέρει να δραπετεύσει από τη (σιωπηλή) φυλακή του για να εκδικηθεί τον Χάρυ Πότερ, όποιος και αν είναι τελικά αυτός!
Ενώ η τρόικα μάς πιέζει να φτάσουμε το έλλειμμα στο 7% αντί του 7,6% (από 8,1% φέτος, πρώτα ο Θεός) και ουσιαστικά μας τα πρήζει με... πενταροδεκάρες, ξαφνικά μαθαίνουμε ότι στο τέλος του 2011 το έλλειμμα είναι δυνατόν να μηδενιστεί εντελώς! Δεν πρόκειται για κοσμογονική πρόβλεψη, πρόχειρη εκτίμηση ή ανεκπλήρωτη επιθυμία (αν π.χ. αυτό γίνονταν στα τέλη του 2012 θα θεωρούσα ότι κάτι περισσότερο γνωρίζουν για τη συντέλεια του κόσμου), αλλά μάλλον για ένα είδος Συμβόλου της Πίστεως, αφού οι άπιστοι διαγράφονται ασκαρδαμυκτί. Με δεδομένη λοιπόν τη δύναμή του να αποπέμπει ή να προσηλυτίζει πολιτικούς, ο Μηδενισμός του Ελλείμματος της Ελλάδας σε 1 Χρόνο θα μπορούσε κάλλιστα να προταθεί για Νόμπελ (προφανώς Οικονομίας, δεκτές κάθε προσφορές). Βέβαια, οι σκοτεινές δυνάμεις των αγορών δεν πρόκειται να αφήσουν μια τέτοια εξέλιξη να λάβει ποτέ χώρα σε μας ή σε κάποια άλλη χειμαζόμενη οικονομία. Φαντάζεστε όλες οι χώρες με μικρότερα ή μεγαλύτερα ελλείμματα να σταματήσουν να δανείζονται (το έλλειμμα γεννά την ανάγκη για δανεισμό); Τι θα τα κάνουν τόσα λεφτά οι διεθνείς πιστωτικοί οίκοι; Στην πλάτη ποιων θα κερδοσκοπούν; Γι' αυτό εκτιμώ ότι κάποια τέτοιου είδους σκοτεινή οργάνωση κρύβεται πίσω από την απελευθέρωση χιλιάδων γουνοφόρων προσφάτως στην Καστοριά, και όχι διεθνείς ακτιβιστές, όπως φάνηκε αρχικά. Θυμίζω ότι, μεταξύ άλλων, με την fast-track ανάπτυξη και την καθετοποίηση της γουνοποιίας, της ιχθυοκαλλιέργειας, του κρόκου, της τρούφας, των στρουθοκάμηλων, της σπιρουλίνας, των αρωματικών φυτών κ.ά.(πρόσθεσα και μερικά δικά μου), σε συνδυασμό με τα πετρέλαια, το χρυσό και το ουράνιο του Αιγαίου και τα φωτοβολταϊκά/αιολικά πάρκα σε γη και θάλασσα μπορούμε να κάνουμε την (σχεδόν) χρεοκοπημένη Ελλάδα Νο 1 οικονομική υπερδύναμη. Η μαθηματική απόδειξη και ο συμβολισμός του εγχειρήματος είναι προφανή: τα βιζόν θα ροκανίσουν λίγο έλλειμμα, θα ξεγλιστράμε από την Κομισιόν σαν το χέλι, θα δώσουμε και λίγα στατιστικά μούφα, όταν θα μας κατηγορούν για παραποίηση στοιχείων θα κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο κ.ουκ. Και μέχρι να γίνουν αυτά, ας δούμε τι θα κάνουμε με το επταχίλιαρο μπιλιετάκι της περαίωσης! Όχι δύσκολη απόφαση, αφού ... τι να τα κάνεις τα λεφτά, άμα δεν έχεις φράγκο;
H Κυβέρνησή μας είναι σαν μια γυναίκα, την οποία για να την καταλάβει κάποιος άντρας (που φοράει πάντως παντελόνια) θα πρέπει να έχει κατά νου ότι ενίοτε άλλα σκέφτεται, άλλα λέει και άλλα εννοεί. Οι επενδύσεις μπορεί μεν να απόκτησαν τόσους συντονιστές που να μην ξέρουν ποιον να πρωτοδιαλέξουν, στο θέμα όμως του αρχι-συντονιστή θα σας δώσω μια νέα επιστημονική ερμηνεία (γιατί μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η ερμηνεία των γεγονότων από αυτά καθεαυτά) για το δίδυμο Αντιπρόεδρος - ΥπΕΣ: έχουν το ρόλο του κακού και του καλού μπάτσου, αντίστοιχα. Ναι, αν είστε σινεφίλ και πρόκειται να παρακολουθήσετε και τα επικείμενα φεστιβάλ Κινηματογράφου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, θα δείτε την αναλογία! Ο ένας προσπαθεί να πείσει τους μάλλον απρόθυμους βουλευτές και υπουργούς με το καλό, και ο άλλος με το άγριο. Επίσης, θα πρέπει να τιμήσω και τον φίλο μου Στάθη στο παρόν σχόλιο, ο οποίος παρατήρησε ότι στο περίφημο Υπουργικό Συμβούλιο της Αποθήκης ο Αντιπρόεδρος είχε το γνώριμο χαλαρό και ξένοιαστο ύφος. Εκτιμώ ότι περισσότερο εκνευρίζεται με τα ΜΜΕ που ντε και σώνει θέλουν να του φορτώσουν αρμοδιότητες, που την εποχή του Μνημονίου λογικά τις αποφεύγουν όλοι όπως ο διάβολος το λιβάνι (εκτός αν κάποιοι κάνουν συμφωνίες με το διάβολο), παρά με την με πρωθυπουργική βούλα δημιουργία ενός Super-(Cabinet) Man! Όπως και να 'χει, θαρρώ ότι διατηρεί ακόμα την αρμοδιότητα του παππού του σχετικά με το ποιοι πρέπει να φοράνε παντελόνια στις μέρες μας (μην ξεχνάμε ότι αυτοί μπορεί να φοράνε και βερμούδες, λόγω ζέστης - όπως κι εγώ!)
Με το spread να έχει κολλήσει πάνω από τις 800-900 μ.β. εδώ και πολύ καιρό (ήτοι επιτόκιο δανεισμού στα 10ετή ομόλογα όσο περίπου αυτό που δίνουν οι ελληνικές τράπεζες στον έλληνα μικρο-επιχειρηματία) παρ' όλα τα εγκωμιαστικά λόγια των καλών μας φίλων και πιστωτών προσφάτως, σε συνδυασμό με τα μαντάτα για την ύφεση που δημοσιοποιούνται κατά διαστήματα, έχουμε πλέον εναποθέσει την πάσα ελπίδα μας στον Καλλικράτη και το ανανεωμένο ρόστερ της Κυβερνητικής μας Ομάδας. Και επειδή κατά τη λαϊκή σοφία συνήθως αργεί να ξημερώσει εκεί όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, ήταν οπωσδήποτε σοφή κίνηση, εκτός του αντιπροέδρου, να τοποθετηθεί και ένας συντονιστής των πολυάριθμων κυβερνητικών στελεχών. Βέβαια ο συντονιστής λογικά θα πρέπει σύντομα να εισηγηθεί έναν υπουργικό Καλλικράτη, με συγχωνεύσεις αναπλ.υπουργών και υφυπουργών, αλλά αφήνουμε τον κόουτς να δοκιμάσει το νέο σύστημα 2-16-7-23 στην πράξη. Γεγονός είναι ότι στο πρόσφατο ριάλιτυ εύρεσης υποψηφίων για τις εκλογές, ή για αποχώρηση ή μετακίνηση (το οποίο εξελίχθηκε εν τέλει στο τηλεπαιχνίδι "Ο πιο αδύναμος κρίκος") αναδείχθηκε το φιλοσοφικό ερώτημα εάν είναι προτιμότερο κανείς να είναι δήμαρχος, περιφερειάρχης, υπουργός/υφυπουργός ή απλός βουλευτής. Πραγματικά, δύσκολη η επιλογή, αφού κανείς πρέπει να σταθμίσει τον φόρτο εργασίας (σε συνδυασμό πάντα με τη δυνατότητα επιλογής συμβούλων), την εξελιξιμότητα, τις αποδοχές και τα τυχερά, τις αρμοδιότητες και την εξουσία και τέλος τα πιθανά γιαουρτώματα και γιουχαϊσματα. Τα οποία μπινελίκια δεν θα πρέπει να αποκλείονται, αφού τα φθινοπωρινά διλήμματα των πολιτών είναι του τύπου ανεργία ή εξαθλίωση, ανέχεια ή πείνα, Μνημόνιο ή χρεωκοπία, πετσοκομμένες συντάξεις ή τίποτα. Και όταν στην κοινωνία οι επιλογές είναι μηδαμινές, φαινόμενα όπως η τάση για μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό, ή η αύξηση των γάμων για οικονομικούς λόγους είναι αναμενόμενα. Εξάλλου και ο γάμος αποτελεί στην ουσία μια πανάρχαιη μορφή Καλλικράτη (και έσονται οι 2 εις σάρκαν μία)!
Tο καλοκαίρι φεύγει, οι δημοτικές εκλογές έρχονται! Ανυπομονώ να διαβάσω κρυφές και φανερές μετρήσεις και γκάλοπ, σφυγμομετρήσεις για τους τοπικούς υποψήφιους που θα πέσουν μέσα ή έξω, όπως πέφτουν οι προβλέψεις στο στοίχημα, ή στην καλύτερη περίπτωση το φλιτζάνι μιας πεπειραμένης καφετζούς! Αντιπαρέρχομαι του πειρασμού να προτείνω δειλά-δειλά να αναβληθούν για κανά χρόνο οι εκλογές, ώστε να προλάβουν τα κόμματα να βρουν, ή να πείσουν, ή να κάνουν αναγνωρίσιμους τους υποψηφίους τους..! Μην ξαφνιάζεστε για τους ρυθμούς ανακοίνωσης των υποψηφιοτήτων, γιατί αν περιμένουμε τις κινήσεις πρώτα από το κυβερνών κόμμα (με την εμπειρία του... αργοπορ-opengov), τότε ζήσε Μάη (στην κυριολεξία). Έτσι επιλέξαμε ένα τοπικό θέμα: τους ποδηλατόδρομους του Βόλου. Λειτουργικοί, κομψοί, στιβαροί, διαχρονικοί, σταθεροί, ασφαλείς, λιτοί και απέριττοι, σε τιμή ευκαιρίας (value for money που λέμε, μόνο 1,2 εκατ.ευρώπουλα), χαίρεται κανείς να ποδηλατά ... έξω από αυτούς. Αν αλλάξουμε γνώμη, ρίχνουμε λίγο χωματάκι και τους κάνουμε ωραίο παρτεράκι. Τα προβληματάκια παρκαρίσματος σκέτη παρονυχίδα μπροστά στο κοινωνικό όφελος της ήπιας μετακίνησης και της αποφυγής του αυτοκινήτου. Μπορεί να υπήρξαν μικρές αστοχίες στο σχεδιασμό του δικτύου (π.χ. πώς μπορεί κάποιος να κατεβεί στο κέντρο ή την παραλία από τις βόρειες συνοικίες), αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες! Εξάλλου στο τσακ απορροφήθηκαν τα σχετικά κονδύλια του Γ' ΚΠΣ. Και επειδή κάτι παρόμοιο θα γίνει και με τα χρήματα του ΕΣΠΑ (αφού το τέλος τις τετραετούς θητείας της Κυβέρνησης τον Οκτώβριο του 2013 θα δώσει τεράστια ώθηση στα απομεινάρια του ΕΣΠΑ, ελέω και μνημονίου και ανύπαρκτης εθνικής συμμετοχής), ας ετοιμαστούμε να απολαύσουμε ανάλογα μεγαλειώδη έργα στις πόλεις και τα χωριά μας. Γι' αυτό το λόγο, από τους υποψήφιους τοπικούς άρχοντες, εκτός από αποτελεσματικότητα, ανιδιοτέλεια και αξιοπιστία, θέλουμε κοινή λογική και σωστή αισθητική.
Αφού όλα πάνε καλά στη χώρα μας (η Κυβέρνηση της Πάρου επέστρεψε στην Αθήνα, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε μόνο κατά τίς, οι παραγγελίες και ο τζίρος στη βιομηχανία αυξήθηκαν κάπως τον Ιούνιο), λέμε να πούμε δυο λόγια για την παράσταση του Σπύρου Ευαγγελάτου, που μετά από την Επίδαυρο και το αρχαίο θέατρο της Ηφαιστείας στη Λήμνο, παίχτηκε προχθές και στο Βόλο.
Το συγκεκριμένο έργο - ίσως η σημαντικότερη τραγωδία της αρχαιότητας - ενέπνευσε μεταξύ άλλων και τον Φρόυντ στη θεωρία του οιδιπόδειου συμπλέγματος, αν και ο Σοφοκλής θα ΄πρεπε να έχει την πατρότητα της ψυχαναλυτικής αυτής θεωρίας, αφού σε κάποιο σημείο του έργου, μέσω της Ιοκάστης αναφέρει
"σὺ δ᾽ εἰς τὰ μητρὸς μὴ φοβοῦ νυμφεύματα·
πολλοὶ γὰρ ἤδη κἀν ὀνείρασιν βροτῶν
μητρὶ ξυνηυνάσθησαν. ἀλλὰ ταῦθ᾽ ὅτῳ
παρ᾽ οὐδέν ἐστι, ῥᾷστα τὸν βίον φέρει"
όπερ ελεύθερα μεθερμηνευόμενον, "ας μη φοβάσαι (Οιδόποδα) το σμίξιμο με τη μητέρα σου, αφού αν και πολλοί άνθρωποι στον ύπνο τους ονειρεύονται κάτι τέτοιο, στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει".
Αλλά δεν θα πρέπει και να παραλείψουμε, ως λάτρεις των ελληνικών ταινιών, και τη σχετική απίθανη στιχομυθία της Μαίρης Αρώνη (ο καλύτερος ρόλος της ως Πάστα Φλώρα) με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο (Στέλιος):
(Στ.): Έχεις δει εσύ κανέναν να αγαπάει την αδερφή του; (Π. Φλώρα): Στέλιο, εγώ νομίζω ότι το έχω δει στο θέατρο... Να δεις πώς τον έλεγαν... Οιδίποδα δεν τον έλεγαν; (Στ.): Όχι, Θανάση! (Π. Φλώρα): Αχ, ναι, δίκιο έχεις, Θανάση!!!! Στην παράσταση τώρα, η άπνοια, η υγρασία και η ζέστη προχθές το βράδυ στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου έκαναν όλους τους θεατές να συμπάσχουν με τον Οιδίποδα (Μαρκουλάκης), την Ιοκάστη (Καραμπέτη), τον Κρέοντα (Αρβανίτης), τον Τειρεσία (Βακούσης - ίσως η καλύτερη ερμηνεία, με την επιφύλαξη της σκοπιμότητας των κομψών γυαλιών ηλίου!) και τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Κι αυτό γιατί τα κοστούμια του Γ.Πατσά προέβλεπαν για όλους πλην Τειρεσία έναν εξωτερικό μανδύα σαν διαφανές πλαστικό αδιάβροχο, το οποίο πιθανότατα βοήθησε ασυνείδητα στον καταιγιστικό ρυθμό της εξέλιξης της πλοκής, αφού είναι βέβαιο ότι οι ηθοποιοί έβγαλαν την μπέμπελη! Υποτίθεται ότι η νεωτεριστική αυτή πινελιά συμβόλιζε το μίασμα που είχε πέσει στην πόλη των Θηβών - γεγονός είναι όμως ότι σε συνδυασμό με το ούτως ή άλλως απαραίτητα μινιμαλιστικό σκηνικό, τα αδιάβροχα/μανδύες και οι άσπρες καρέκλες του χορού κυριάρχησαν στο απαίδευτο μάτι του θεατή.
Ακούστηκαν βέβαια και κουτσομπολιά ότι η πολυμορφική εξέδρα στην οποία κινούνταν οι πρωταγωνιστές (ο Χορός ήταν από κάτω) εξυπηρετούσε στην απόκρυψη κάποιων ...υψομετρικών διαφορών, αν κι εγώ, ας πούμε, με το Νίκο Ρίζο δεν είχα ποτέ πρόβλημα - και ήταν και γυναικάς!
Ως μη ειδικός δεν θα κρίνω ποιες ερμηνείες ήταν συγκλονιστικές, αξιοπρεπείς, συμπαθητικές ή αδιάφορες, ούτε στο κατά πόσο η μπάσα, βραχνή φωνή της Ιοκάστης έφτανε στα πλαϊνά και άνω διαζώματα, ούτε στο δέσιμο της μουσικής με το ύφος του έργου (εξαιρουμένων των υπέροχων φωνών των γυναικών του Χορού), αλλά σε μερικά περί του έργου ερωτήματα (κατάλληλα μόνο για όσους αναγνώστες μας γνωρίζουν την υπόθεση):
α) Δεν ήταν έγκλημα εξαρχής η απόπειρα παιδοκτονίας, όταν οι γονείς του Οιδόποδα (πριν καν τον πουν έτσι) τον έδωσαν δεμένο σφιχτοπόδαρα (οίδημα + πόδια = οιδίπους) σε ένα βοσκό να τον ξεκάνει;
β) Δεν ήταν έγκλημα όταν ο Οιδίποδας φόνευσε στο Τρίστρατο του Κιθαιρώνα (αυτοεξόριστος από την Κόρινθο) τον Λάιο και τη συνοδεία του, δι' ασήμαντον αφορμή;
γ) Ο Τειρεσίας έφταιγε για τα κακά μαντάτα, ή αυτοί που τα έπραξαν; Ο Τειρεσίας φταίει γι' αυτούς που χρωστάνε, ή αυτοί που χρωστάνε;
δ) Τι θα γινόταν εάν οι γονείς του Οιδίποδα, Λάιος και Ιοκάστη, τον κρατούσαν σπίτι υπό την εποπτεία τους, για να μην επαληθευτούν οι χρησμοί; Υπήρχε ποτέ περίπτωση αυτός να παντρευτεί την μητέρα του και να κάνει μαζί της παιδιά εν γνώσει του;
ε) Τι θα γινόταν εάν είχαμε δώσει πέρσι τέτοια εποχή αληθινά στατιστικά στοιχεία στην Ε.Ε.; Δεν θα είχαμε φτάσει στο χείλος της πτώχευσης μια ώρα αρχύτερα; Υπήρχε περίπτωση οι αγορές να εξακολουθούν να μας δανείζουν με φιλικό επιτόκιο;
στ) Μήπως ήταν η μοίρα της χώρας μας να πάει στο ΔΝΤ; Μόνοι μας δεν βγάλαμε τα μάτια μας, σαν τον άμοιρο Οιδίποδα;
Μερικά σχόλια με αφορμή τη σημερινή ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για ύφεση 3,5% στο β' τρίμηνο του 2010 (και τα σχετικά δημοσιεύματα και τον πόλεμο ανακοινώσεων Κυβέρνησης - αντιπολίτευσης που θα ξεσπάσει οσονούπω): Εχουμε ξαναγράψει ότι η ανάπτυξη ή η ύφεση είναι μεγέθη σχετικά για τρεις λόγους: Πρώτον, ο τρόπος υπολογισμού του ΑΕΠ είναι τέτοιος που δεν εμπνέει ιδιαίτερη εμπιστοσύνη, δεδομένου ότι επιτρέπονται αναθεωρήσεις των εκτιμήσεων (ανά πενταετία) που μπορεί αναδρομικά να αλλάξουν τα όποια μεγέθη. Θα λέγαμε ότι το ΑΕΠ είναι στατιστικο-ιστορικό μέγεθος. Δεύτερον, λαμβάνεται ως χρονική περίοδος αναφοράς το προηγούμενο τρίμηνο, ή έτος. Άρα τίθεται ζήτημα συγκρισιμότητας με τα στοιχεία του προηγούμενου έτους, καθώς και αξιοπιστίας των στοιχείων αυτών (ήδη εγκαλούμαστε ως κράτος για ψευδή και αναξιόπιστα στατιστικά στοιχεία). Τρίτον, οι εκτιμήσεις των τρεχόντων χρηματικών ποσών του ΑΕΠ αποπληθωρίζονται, αναγάγονται δηλ. σε σταθερές τιμές 2000, με βάση τον ΔΤΚ. Η μεγάλη ύφεση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον υψηλό πληθωρισμό του β' τριμήνου 2010 (πληθωρισμός α' τριμήνου 3%, β' τριμήνου 5,2%). Σημειώνουμε ότι σε εποχικά προσαρμοσμένες τρέχουσες (μη αποπληθωρισμένες) τιμές, το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,4% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και μειώθηκε κατά 0,4% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2009. Η υπόλοιπη διαφορά οφείλεται στον πληθωρισμό (μόλις 0,5% στο β΄τρίμηνο 2009). Εάν λάβουμε, δε, υπόψη ότι μεγάλο μέρος του πληθωρισμού οφείλεται στους έμμεσους φόρους, τότε οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η Πολιτεία έπρεπε να βρει άλλο τρόπο να αυξήσει τις εισπράξεις της, τέτοιο ώστε να παραμείνει ανεπηρέαστος ο πληθωρισμός. Όμως, ο υψηλός πληθωρισμός επιδρά στον καθένα μας διαφορετικά: όποιος δεν καπνίζει, δεν πίνει, δεν έχει αυτοκίνητο και κάνει έρευνα αγοράς στα ήδη πρώτης ανάγκης, ελάχιστα κατάλαβε από τις αυξήσεις (πέρα από την κακή ψυχολογία της περιρρέουσας ατμόσφαιρας). Το αντίθετο με έναν επαγγελματία που μετακινείται 30.000 χλμ ετησίως με ΙΧ, καπνίζει κ.λπ. Για τους λόγους αυτούς, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον αναμένουμε τις ανακοινώσεις για το δημόσιο χρέος (την 31/3/2010) σε λίγες μέρες από το ΓΛΚ - Υπ.Οικ. Τέλος, όσον αφορά την κάθετη πτώση των εσόδων του Κράτους τον Ιούλιο, φαίνεται ότι ισχύει σε γενικές γραμμές το υπό του Μένιππου λεχθέν "Ουκ αν λάβοις, παρά του μη έχοντος".
Η διχασμένη προσωπικότητα του δρ. Waldorf και του κ. Statler, οι οποίοι ξαναεπιστρέφουν στην ενεργό δράση, μετά την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 100 έτη
'Οχι, σήμερα δεν θα πούμε για την επιμήκυνση του χρέους (αυτή εξάλλου είναι χρονική, την άλλη την πετυχαίνουμε από μόνοι μας), αφού όπως φαίνεται κλείδωσε και μένει να καθοριστούν το ποσό και το επιτόκιο (
