Ομόλογα στη σχάρα!...

Ο βοριάς των τελευταίων 2 ημερών όχι μόνο πήρε και σήκωσε τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, αλλά προβληματίζει και πρόωρα όσους σκαρφίζονται διάφορους τρόπους για να ζεσταθούν τον επερχόμενο χειμώνα (και φθινόπωρο, όπως πάει). Μήπως πόση ζεστασιά (εκτός από την ψυχολογική ευχαρίστηση) μπορεί να δώσει το κάψιμο των λογαριασμών και των πολυεκκαθαριστικών που έρχονται σαν το τσουνάμι των φορολογικών μέτρων; Το ωραίο είναι πως ό,τι και να κάνει κάποιος, μετά από λίγο του 'ρχεται κεραμίδα στο κεφάλι. Βάζεις φυσικό αέριο; Βάζουν ΕΦΚ. Βάζεις κανά δύο κλιματιστικά ακόμα; Βάζουν ειδικό τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ; Το ωραίο είναι ότι όλη η Ευρώπη προσπαθεί απεγνωσμένα να διασώσει και να κρατά σε λειτουργία το τραπεζικό σύστημα, ενώ με τις περικοπές των μισθών και συντάξεων (και δη αναδρομικά από 1/1/2011), τα χαράτσια, τη μερική στάση πληρωμών στις υποχρεώσεις του κράτους κ.λπ, στις τράπεζες θα κάτσει η μπίλια - ας είναι καλά ο νόμος Κατσέλη!..
Βλέποντας 2 χρόνια μετά την φοροκαταιγίδα και το τσουνάμι των μέτρων, αρχίζω δειλά-δειλά και αναπολώ των τέως πρωθυπουργό που υποστήριζε ότι θα παγώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, έναντι των ισχνών μειώσεων που υποστήριζε ο σημερινός (;), για να μην "παγώσει" η οικονομία... Όλως τυχαίως, πόσο δίκιο είχε - και γι'αυτό δεν βγαίνει να μιλήσει δικαιωμένος ο άνθρωπος, γιατί φοβάται ότι θα του φορτώσουν πάλι την εξουσία.
Όπως θα πρέπει σιγά-σιγά να κάνουν μια σοβαρή ενδοσκόπηση όλοι όσοι διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας τα τελευταία 10 χρόνια (ας πούμε ένα νούμερο). Θα μου πεις φταίνε και αυτοί που τους επέλεξαν! Ναι, αλλά αυτοί που τους επέλεξαν ήδη πληρώνουν τις αμαρτίες τους. Τι είδους ενδοσκόπηση; Πώς θα τους φαίνονταν να παίρνουν βουλευτική αποζημίωση ή σύνταξη σε μετρητά μέχρι τα 1.200 ευρώ (το όριο διαχωρισμού των προνομιούχων συνταξιούχων) και το υπόλοιπο να το πληρώνονται σε ομόλογα (αγορασμένα από τη δευτερογενή αγορά, όχι έντοκα γραμμάτια), για να υιοθετήσω μια παραλλαγή μιας πρόσφατης πρότασης του Μάνου. Και για να μην μπω στον πειρασμό να προτείνω να μπει ανάλογο χέρι και στις τραπεζικές καταθέσεις τους, αντι-προτείνω το παραπάνω να ισχύσει αναδρομικά από 1/1/2010, αλλά βέβαια κάποιος διαλέγει και παίρνει... Η κίνηση αυτή θα έχει πολλαπλό αντίκτυπο, αφού:
1) θα διαπιστώσουν στην πράξη αν και πώς τα βγάζει κάποιος πέρα με 1.200 ευρώ το μήνα (όπως βλέπετε τους τοποθετώ στην προνομιούχα τάξη, βεβαίως - βεβαίως). Αν είναι τυχεροί και έχουν λεφτά στην άκρη, μπορούνε νε τρώνε από τα έτοιμα. Που είναι και το πιθανότερο, αν κρίνει κανείς από τους υπολογισμούς που έχουν γίνει σχετικά με την εισπραξιμότητα των νέων φόρων. Αν δεν έχουν από τα έτοιμα, ας κόψουν το ρεύμα σε κανά εξοχικό. Αν χρωστάνε στις τράπεζες, ας γνωριστούν κι αυτοί με τους υπαλλήλους των εισπρακτικών εταιριών, ή ας πρόσεχαν βρε αδερφέ...
2) θα υπάρξει μερική αντιστοιχία μεταξύ προσφερόμενων υπηρεσιών και αποτελέσματος, αλλά και κίνητρο για να σωθεί η χώρα (και άρα το μέρος της πληρωμής σε ομόλογα να διατηρήσει την αξία του). Αν τελικά η χώρα χρεοκοπήσει, τότε οι κύριοι ας τρώνε ομόλογα στη σχάρα, που λέει και ο Μαργαρίτης στο νέο του τραγούδι
3) τυχόν κούρεμα των ομολόγων μπορεί να θεωρηθεί ως ένα μικρό ασφάλιστρο για την εξασφάλιση της υπόλοιπης περιουσίας που αποκτήθηκε κατά την άσκηση εξουσίας
4) θα φτάσουμε ευκολότερα στο πρωτογενές πλεόνασμα, αφού μέρος του ελλείμματος θα το στείλουμε απευθείας στο χρέος, χωρίς τις πολύτιμες υπηρεσίες της Τρόικας και τη χλεύη της διεθνούς κοινότητας
5) θα δοθεί ένα σαφές μήνυμα στο εκλογικό σώμα, στις αγορές και στους ίδιους
Προσοχή, η πρόταση δεν είναι λαϊκίστικη, και ας τη λέει ένας κατά τεκμήριο φοροφυγάς (ως ελεύθερος επαγγελματίας, σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο Α') κ.λπ κ.λπ. Γιατί αναγνωρίζω με πόνο ψυχής ότι και αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια τερατώδη μείωση αποδοχών, από 10.000 ευρώ στα 6.000 ευρώ, άντε το πολύ 7.000 ευρώ με τα επιδόματα και τις επιτροπές. Γι' αυτό και προτείνεται το ποσό πάνω από τα 1.200 ευρώ να καταβάλλεται σε ομόλογα. Η πρόταση, μάλιστα, αν πάλι δεν βγαίνει ο λογαριασμός, θα μπορούσε να τύχει ευρύτερης επέκτασης σε διοικητές, κρατικούς αξιωματούχους, δικαστικούς κ.λπ οι οποίοι ζούνε σήμερα με ασφάλεια αρκετά πάνω από το όριο της φτώχειας, και μάλιστα αμειβόμενοι σε ευρωπαϊκό, σκληρό νόμισμα, το ευρώ. Έτσι, το κράτος θα γίνει πιο ανταγωνιστικό, αφού θα υπάρχει αντι-κίνητρο για τη χρεοκοπία και όλοι μαζί, τα μόνιμα υποζύγια και οι φοροφυγάδες (βλ. και εικόνα), θα τραγουδάμε.... Ω, κιτάρε, κιτάρε... κοίτα ρε, πού φθάσαμε λοιπόν!...