Η Κυριακή του Ασώτου...

Μπήκαμε για τα καλά στο Τριώδιο και η αμφίεση που "τα σπάει" φέτος είναι η αντι-μνημονιακή μάσκα.
Γράφαμε τις προάλλες ότι εάν οι εκλογές γίνονταν μέσα στο Καρναβάλι, θα μπορούσαμε να ψηφίσουμε χωρίς ενδοιασμούς τους μασκαράδες τις αρεσκείας μας, αλλά καθώς το βλέπω, οι εκλογές θα πάνε προς το Πάσχα, για να συνδεθούν με την υποτιθέμενη Ανάσταση που θα έρθει στη χώρα, εάν επιτέλους μιλήσει ο λαός.
...Και τότε - επιτέλους!- όλα μας τα προβλήματα θα λυθούν μεμιάς, σύμφωνα με όσα ακούστηκαν το ΣΚ κατά τη συζήτηση του Μνημονίου 2. Η νέα σύνθεση της Βουλής θα αντιπροσωπεύεται από την πραγματική βούληση του λαού - αυτό άλλωστε περιμένουν πώς και πώς οι πιστωτές μας, οι υποψήφιοι επενδυτές, οι διεθνείς αγορές και τόσοι άλλοι.
Τώρα, το ποιοι ακριβώς θέλουν μετά μανίας τις εκλογές "εδώ και τώρα" (με πρόσχημα το να μιλήσει ο λαός) και ποιοι τις απεύχονται μετά βδελυγμίας, δεν είναι δύσκολο να βρεθεί, εάν συνδυάσουμε τη σχέση "κρατικές επιχορηγήσεις κομμάτων - δημοσκοπικά ευρήματα και χρέη κομμάτων".
Το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, έστω ότι καταφέρνει να πιάσει ένα 20-25% στις προσεχείς εκλογές. Ακόμα και σ΄αυτή την καλύτερη περίπτωση, θα χάσει τη μισή κρατική επιχορήγηση (σε σχέση με αυτή που λάμβανε εδώ και πολλά χρόνια) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συντηρεί τα δεκάδες γραφεία, τα κομματικά αμειβόμενα στελέχη, τα think-tanks (Ιδρύματα Με-Το-Αζημίωτο Προβληματισμού), ενώ αλίμονο και στις Τράπεζες με τα θαλασσο / κομματο-δάνεια.
Από την άλλη, στην Αριστερά φαίνεται ότι θα πιάσουν την καλή. Και προς Θεού, μακριά από την εξουσία, από μακριά μεταξύ τους κι αγαπημένοι, και την βρώμικη δουλειά ας την κάνει κάποιος άλλος.
Μα, θα πει κάποιος, είσαι κατά εκλογών; Μήπως είσαι και μνημονιακός; Μην και πιστεύεις στο Μνημόνιο, που είναι και ομόηχο με το "Τελώνιο"; Αλλά είπαμε, άνοιξε το Τριώδιο με την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου (που παρεπιμπτόντως, χωρίς τους φοροεισπράκτορες τελώνες ακόμα και οι Φαρισαίοι / υποκριτές στο τέλος θα πεινάσουν) και συνεχίσθηκε χθες με την Κυριακή του Ασώτου. Ναι, των ασώτων 44 βουλευτών, και είναι απορίας άξιον τι θα γίνει, όταν κάποιοι από αυτούς επιστρέψουν μετανιωμένοι στην αγκαλιά του πατέρα - προέδρου του κόμματος. Όσο καλόψυχα κι αν θέλει αυτός να τους δεχθεί, όπως ακριβώς στη γνωστή παραβολή, για να γίνουν τα ψηφοδέλτια των εκλογών, είναι αμφίβολο κατά πόσο οι πιστοί βουλευτές θα τους υποδεχθούν με την ίδια ζέση. Κι αυτό το φαινόμενο θα το δούμε έντονα στο κόμμα της συμπολιτευόμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης, δικαιώνοντας τον τόσο πετυχημένο αυτό όρο. Βέβαια, μετά τις διαγραφές, τους όρους "αξιωματική" και "αντιπολίτευση" τους έφαγαν τα 130 δισ. ευρώ του Μνημονίου 2 (το Ζάππειο ΙΙ προφανώς αποτελεί ήδη μακρινό παρελθόν)!