Ένας από τους αγαπημένους μου αρθρογράφους τα Σάββατα είναι ο Γ. Παπαχρήστου των "ΝΕΩΝ" (έγραφε χθες για τους Δου-Νου-Του-τολόγους)- ωστόσο, την αφορμή μού έδωσε το άρθρο του Σ.Τζανάκη για την "employee of the year, by far πιο αποδοτικιά" κατσίκα, τη Νίνα, την οποία στο τέλος τη σουβλίζουμε και την τρώμε! Πράγματι, τα statistics έδειχναν ότι η Νίνα δίνει περισσότερα, αλλά πλέον ζητάει και λιγότερα. Όπως και τα greek statistics έδειχναν ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση ζητούσε λιγότερα (βλ. κατάρρευση δημοσίων εσόδων από φόρους κ.λπ), αλλά έδινε και περισσότερα (βλ. τριχίλιαρα, αμοιβές golden boys, κάτι χιλιάδες Επιτροπές κ.λπ), με αποτέλεσμα στο τέλος να την...σουβλίσουν!. Άρα συμπεραίνω, ότι και η κατσίκα, μάλλον στα κρυφά από την Παναγούλα (την αφεντικίνα της), πήγαινε και ρήμαζε στα κρυφά επί 5,5 χρόνια τα πουρναροτόπια πάνω από το χωριό, κι όταν ξαφνικά έπιασε μεγάλη νεροποντή (η οικονομική κρίση), το νερό παρέσυρε τα πάντα και έπνιξε τους κατοίκους του χωριού...
Αλήθεια, θυμάστε τη "μοναξιά της αγελάδας", το διάσημο έργο του Μαέβιους Παχατουρίδη (ΑΜΑΝ/Καλυβάτσης); Ο πίνακας απεικόνιζε ένα λευκό τοπίο, όπου η αγελάδα, αφού κόρεσε την πείνα της, "έσπασε και έφυγε", πήγε σε άλλο λιβάδι... Ο δε "πίνακας" δημιουργήθηκε κατόπιν "ώριμης σκέψης, και σκληρής δουλειάς". Σαν τη σκληρή δουλειά που έπεσε τα προηγούμενα χρόνια, που έχει σαν ψυχολογική παρενέργεια, όταν τον τελευταίο καιρό εργάζομαι πυρετωδώς, προσπαθώντας να προλάβω προθεσμίες, όπως και πολλοί άλλοι συνάνθρωποι στον ιδιωτικό τομέα ή στο ελεύθερο επάγγελμα, να ντρέπομαι και να σκεφτώ ακόμα ότι είμαι κουρασμένος, αφού μου έρχονται στο μυαλό τα απίθανα άρθρα του fimotro για τον Κουρασμένο και την παρέα του... Η δε ντροπή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όποτε ακούω σήμερα για υπουργικά συμβούλια και συνεδριάσεις τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές: πρόκειται για την άλλη κατσίκα, η οποία σήμερα ζητάει περισσότερα και δίνει λιγότερα. Στους δε συντρόφους που υποστηρίζουν ότι οι δύο κατσίκες είναι ίδιες, θα συνομολογήσω: "ίδιες, επειδή κάνουν και οι δύο μπεεε!";Και κλείνω με μια πρώιμη σκέψη: μήπως θα ήταν προτιμότερο η Κυβέρνηση να επιβάλλει, αντί για χρηματικές περικοπές στο Δημόσιο Τομέα, υποχρεωτική επιπλέον εργασία 1 ώρας καθημερινά (αύξηση κατά 14% του χρόνου εργασίας), ως έκτακτο μέτρο, το οποίο, εννοείται, θα αποσυρθεί με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων (ως κίνητρο); Εξάλλου η εργασία πέραν του 8ώρου είναι κάτι παγιωμένο (κακώς, αλλά ανάγκα και θεοί πείθονται) στον ιδιωτικό τομέα και τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.