Το Μνημόνιο και ο Δικαιόπολις!

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας εξαιρέσαμε την ειλικρίνεια ως αρετή των υποψηφίων για τις επερχόμενες εκλογές, αφού και η παρουσίαση των αντιδιαμετρικά αντίθετων απολογισμών, για τον ένα χρόνο διακυβέρνησης, από τα δύο κόμματα εξουσίας καταδεικνύει αυτό που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε: ότι οι πολιτικοί ψεύδονται (ή έστω κρύβουν την αλήθεια), μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Και αν η στατιστική είναι η επιστήμη του ...ψεύδεσθαι, ας μην απορεί κανείς γιατί οι πολιτικές εξελίξεις θα περιδινίζονται γύρω από το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος για τα προηγούμενα και επόμενα χρόνια.
Με την ελληνική οικονομία σε εμπόλεμη κατάσταση για ακόμη μία χρονιά (να θυμίσω άραγε ότι βρισκόμαστε σε λιτότητα από το 2004 με την "απογραφή" - επιτήρηση) δεν θα αργήσει η στιγμή που κάποιος απηυδισμένος πολίτης, ως άλλος Δικαιόπολις, θα κηρύξει ιδιωτική συνθήκη κατά του Μνημονίου. Όπως ο Αχαρνής είχε αηδιάσει με την παρέλαση των ξένων αντιπροσωπειών, που υποτίθεται θα βοηθούσαν την Αθήνα στον πόλεμο, και οι οποίοι περνούσαν ζωή χαρισάμενη, έτσι και ο σημερινός Δικαιόπολις θα αρνούνταν να συμβάλει μέσω τις φορολογίας για να καλοπερνούν οι ξένες αντιπροσωπείες (είτε μας ελέγχουν, είτε μας τάζουν λεφτά με το τσουβάλι, είτε έρχονται για εθιμοτυπική επίσκεψη), αλλά, κυρίως, για να καλοπερνούν και να αποζημιώνονται με υπερωρίες και οδοιπορικά οι ντόπιες κουστωδίες στις σουίτες της αλλοδαπής, της συμπρωτεύουσας ή σε άλλους συνεδριακούς προορισμούς.
Βέβαια, τώρα που η καλλιέργεια της φορολογικής συνείδησης είναι μια από τις προτεραιότητες για την επιτυχία των στόχων του Μνημονίου, ένας τέτοιος άνθρωπος θα ισοδυναμούσε με προδότη. Πόσο μάλλον όταν προσπαθεί να περάσει η εντύπωση ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά". Τα λεφτά όμως δεν φαγωθήκανε σε ρουσφέτια και κομματικούς διορισμούς, εφ' όσον οι άνθρωποι παρήγαγαν έργο ή πρόσφεραν υπηρεσίες, ούτε σε δικαιολογημένες διεκδικήσεις των σωματείων για βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε (αφού μπήκαμε στην ΟΝΕ) η Ελλάδα είχε ως στόχο ο μέσος μισθός να φτάσει το μέσο ευρωπαϊκό μισθό (ο στόχος αυτός πάει άπατος). Τα λεφτά φαγώθηκαν σε υπερτιμολογήσεις των μεγάλων δημοσίων έργων (όπου υπάρχει υπερτιμολόγηση υπάρχει και μίζα), σε λεόντειες συμβάσεις παραχώρησης, σε υπερτιμολογημένες προμήθειες παντός είδους υλικών (όπλων, φαρμάκων, αναλωσίμων, τεχνολογικών κ.λπ) σε αδικαιολόγητα bonus των golden boys και στην πληρωμή κρατικών υπαλλήλων ή συμβούλων και επιτροπών χωρίς εργασία και αντικείμενο.
Παρεπιπτόντως, ο φετινός Αχαρνής του ΚΘΒΕ υπό τον Στ. Κραουνάκη είχε το κατάλληλο timing, είχε πάθος, ζωντάνια, ωραίες ερμηνείες, εξαίσια μουσική, επιθεωρησιακές ατάκες όμορφα δεμένες στην κανονική υπόθεση και πρόσφερε την απαραίτητη κάθαρση στους πολίτες του Μνημονίου!