Τώρα που οι νεοέλληνες έχουμε εξοικειωθεί αρκετά με τις ψηφοφορίες των ριάλιτυ παντός είδους, θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να μην προσέλθουμε στις αυτοδιοικητικές κάλπες σε λίγες μέρες. Μάλιστα, αυτές είναι διπλές και τετράδιπλες, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να στείλουμε όχι ένα, αλλά ακόμα και τέσσερα ολόκληρα μηνύματα στο πολιτικό σύστημα, την τρόικα, τις αγορές και στους εαυτούς μας ακόμα, αφού μπορούμε να ψηφίσουμε υποψήφιο άλλης παράταξης για δήμαρχο και άλλης για περιφερειάρχη την πρώτη Κυριακή, και τη δεύτερη Κυριακή το ανάποδο!
Θα τολμούσα να σκεφτώ ότι αυτή η δυνατότητα μάς κάνει κάτι από ...μουτζαχεντίν ψηφοφόρους, αρκεί να μην έχουμε έφεση προς την οινοποιία Μπουτάρη! Μάλιστα, η πολιτική έχει αρχίσει να αποκτά χαρακτηριστικά ριάλιτυ, δηλ. μπλόφες, εκβιασμούς, υπαναχωρήσεις, μυστικά και ψέματα, προσωπικές ιστορίες και δράμα, και θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί μετάλλαξη της ρεαλπολιτίκ του Βίσμαρκ, αφού διαμορφώνεται στα ασφυκτικά πλαίσια και τα διλήμματα του Μνημονίου, με περισσότερο έντονα δραματικά χαρακτηριστικά, όπως φάνηκε και στη διακαναλική.
Γι' αυτό και διαμορφώνεται η τάση όχι να επιλεγούν οι καταλληλότεροι, αλλά να μην ψηφιστούν οι αντίπαλοι, ή εκείνοι που θεωρείται ότι εκπροσωπούν το Μνημόνιο! Είτε είμαστε υποστηρικτές του πολιτικού ρεαλισμού (δηλ. ότι προς το παρόν το μνημόνιο είναι μονόδρομος), είτε οραματιστές και οπαδοί των μαγικών λύσεων, είτε υπέρ της χρεοκοπίας για τη διαγραφή των χρεών (άλλωστε όλοι λίγο-πολύ χρωστάμε και θα μας άρεσε να έσβηναν κάποτε τα χρέη μας), είτε φανατικοί των ριάλιτυ, στις εκλογές οφείλουμε να επιλέξουμε. Και ανάλογα με το εάν επιλέγουμε με υπευθυνότητα ή ελαφρά τη καρδία (ή και καθόλου), θα έχουμε το δικαίωμα της διεκδίκησης και της διαμαρτυρίας στη συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.