Περί (μη) παραγραφής αδικημάτων υπουργών...

Με την ευκαιρία των 5 προτεινόμενων τροποποιήσεων στο Νόμο Περί Ευθύνης Υπουργών, ερχόμαστε να καταθέσουμε μία ακόμα πρόταση, δεδομένου ότι η ανατροπή των δεσμευτικών προθεσμιών του άρθρου 86 του Συντάγματος απαιτεί τη χρονοβόρα διαδικασία της σχετικής αναθεώρησης (η επόμενη Βουλή είναι αναθεωρητική και η μεθεπόμενη ψηφίζει, δηλ. αλλαγές από το 2018 και μετά, αν δεν γίνουν πρόωρες). Σύμφωνα με την παρ.3 του άρθρου 86, όπως ισχύει σήμερα, "Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο Ι αρμοδιότητά της [σ.σ. άσκηση δίωξης κατά υπουργών] μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος". Προτείνουμε, λοιπόν, όπως ερμηνευθεί ότι ως βουλευτική περίοδος της διάταξης αυτής νοείται η κατά το άρθρο 53 βουλευτική περίοδος των 4 ετών, αφού ο συντακτικός νομοθέτης προφανώς είχε κατά νου την κανονική βουλευτική περίοδο των 4 ετών. Εξάλλου, η διενέργεια πρόωρων εκλογών επιτρέπεται από το Σύνταγμα μόνο κατ' εξαίρεση (επίκληση εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας - άρθρο 42, παρ.1).
Με τον τρόπο αυτό η προκήρυξη πρόωρων εκλογών δεν θα αποτελεί όχημα (μεταξύ άλλων) παραγραφής των πιθανολογούμενων αδικημάτων υπουργών της ίδιας Κυβέρνησης που προκηρύσσει της πρόωρες, αλλά αντιθέτως τρόπος για να ανασταλεί η παραγραφή! Η ασφαλιστική δικλείδα αυτή έχει νόημα γιατί όλες οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών αξιολογούν την υποτιθέμενη κατ' εξαίρεση δυνατότητα για πρόωρες σταθμίζοντας το timing και τις πιθανότητες επανεκλογής. Όσο, λοιπόν, η Βουλή διαλύεται πρόωρα (με την κατάχρηση της συνταγματικής πρόβλεψης - αφού ακόμα και η ισχύς της λίστας αντί του σταυρού προτίμησης έφτασε να προβάλεται ως λόγος για πρόωρες εκλογές), τόσο θα μετατίθεται και η παραγραφή των ευθυνών των υπουργών. Είναι θέμα ερμηνείας του ισχύοντος Συντάγματος.