Δημιουργική λογιστική πραγματικής οικονομίας...

Μεγάλη κουβέντα γίνεται τελευταία για το ύψος του κουρέματος, και απ' ό,τι εγώ τουλάχιστον καταλαβαίνω, οι διαπραγματεύσεις μάλλον γίνονται ρίχνοντας νούμερα στη τύχη: 50%, λέει ο ένας (ωραίο, στρογγυλό νούμερο) - μήπως είναι λίγο; - δεν το κάνουμε 30%; - μπα, λέει ο άλλος, ένα 80% είναι μια χαρά. Και το λέω αυτό, γιατί στην απόφαση της 21ης Ιουλίου αποφασίστηκε κούρεμα 21%. Οπότε να περιμένετε στις 31/10, το ποσοστό να κάτσει στο 31% και μέχρις εκεί, γιατί 60 του μηνός ακόμα δεν υπάρχει, εκτός εάν υπονοηθεί ότι θα πάρετε τα δανεικά στις 32 του μηνός!
Και διαβάζοντας και τις απόψεις του κ. Σάλλα ότι το επιπλέον όφελος από το νέο κούρεμα είναι μικρό, δεδομένου ότι ένα μεγάλο τμήμα του χρέους εξαιρείται από κάθε είδους κουρέματα (δηλ. τα ομόλογα της ΕΚΤ, τα δάνεια της τρόικας, τα έντοκα γραμμάτια κ.λπ), έρχομαι να ρίξω στο τραπέζι των υπέροχων ιδεών μια ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ, ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ:
Γιατί να ξοδεύουμε φαιά ουσία (...λέμε τώρα) για το μέγεθος του κουρέματος; Να κάνουμε ένα λογιστικό τρικ, μια greek πατέντα δημιουργικής λογιστικής, που θα λέει το εξής: Το δημόσιο χρέος να υπολογίζεται (να αποτιμάται) όχι με βάση τις ονομαστικές τιμές των ομολόγων, αλλά με βάση τις (τρέχουσες) τιμές τους στη δευτερογενή αγορά! Και έτσι θα έχουμε ένα αυτόματα προσαρμοζόμενο κούρεμα, το οποίο τώρα θα ήταν κάπου 50%, αφού σύμφωνα με την ΤτΕ (6/10/11), η τιμή του 10ετούς στα τέλη Σεπτεμβρίου έπεσε στο 50,20, του 5ετούς στο 50,00 και του 3ετούς στο 53,10 (οι τιμές των ομολόγων είναι αντιστρόφως ανάλογες των αποδόσεών τους). Όσα λήγουν, θα πληρώνονται στην τιμή αυτή, όπως εκείνα που πωλούνται πριν τη λήξη τους. Όσοι όμως κάτοχοι τα διακρατήσουν, θα ελπίζουν σε μελλοντική ανάκαμψη των τιμών. Έτσι, δημιουργούνται πολλά αντικίνητρα, ακόμα και για όσα κερδοσκοπικά κεφάλαια αγόρασαν ομόλογα μισοτιμής ελπίζοντας στο αποφασισμένο κούρεμα 21%.
Βέβαια, από τον κανόνα αυτό θα εξαιρεθούν, πιθανόν, τα 60 ψωρο-δις των δανείων της τρόικας. Όμως τα ομόλογα της ΕΚΤ θα μπορούσαν να υπαχθούν στον κανόνα, αν αναλογιστεί κανείς ότι αγοράστηκαν με χαμηλή τιμή και αποτιμώνται στην κανονική τους τιμή! Όχι και να κερδοσκοπεί η ΕΚΤ, επειδή αυτή έχει το χαρτί και το μελάνι (να τυπώσει και χρήμα, αν χρειαστεί).
Τώρα, όσον αφορά την πραγματική οικονομία, εδώ κι αν χρειάζεται δημιουργική λογιστική... Πρωτοδιοριζόμενος, λέει, δάσκαλος θα έχει μισθό 660 ευρώ, δηλ. ετησίως 8.320 ευρώ μείον 332 ευρώ φόρο (!) λόγω του νέου αφορολόγητου, 8.000 ευρώ ακριβώς. Έστω ενοίκιο στην περιοχή διορισμού 250 ευρώ Χ 12 = 3.000 ευρώ. Μετακινήσεις για το σχολείο κ.λπ (εκτός αν μένει δίπλα, ή μέσα στο σχολείο) έστω 10.000 χλμ ετησίως (σημ. 15.000 χλμ είναι ο μ.ό.) ή 1.200 ευρώ. Θέρμανση: 1000 λίτρα πετρέλαιο = 1.000 ευρώ. Λοιπά πάγια (ΔΕΗ, τηλέφωνο, νερό): 100 ευρώ Χ 12 = 1.200 ευρώ. Σύνολο παγίων εξόδων: 6.400 ευρώ. Απομένουν: 1.600 ευρώ, δηλ. 4,38 ευρώ ημερησίως. Ας μας πούνε λοιπόν οι φωστήρες της ρύθμισης αυτής πώς ζει κάποιος με 4,38 ευρώ ημερησίως, και μάλιστα δάσκαλος (απόφοιτος πανεπιστημίου), όταν το χαρτζιλίκι των μαθητών του θα είναι μάλλον μεγαλύτερο από το δικό του... Υπάρχει περίπτωση ο συγκεκριμένος δάσκαλος να μην ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα (χωρίς απόδειξη), ή να πιάσει και δεύτερη δουλειά, ή να συμπληρώνει τα προς το ζειν από τους γονείς του και, προφανώς, στο σχολείο να πηγαίνει μόνο για βόλτα; Ούτε λόγος, φυσικά, για διόρθωση γραπτών η προετοιμασία μαθήματος στο σπίτι... 
Αλλά τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: για πιο λόγο κάποιος να εργαστεί με 660 ευρώ, όταν μπορεί να παίρνει επίδομα ανεργίας 461,50 ευρώ, και να μένει στο δικό του σπίτι ή στων γονιών χωρίς λογαριασμούς και αν θέλει να συμπληρώνει το εισόδημά του με περιστασιακή (μαύρη) εργασία; Σ' αυτή τη δημιουργική λογιστική πραγματικής οικονομίας εξωθεί τους πολίτες η οικονομική πολιτική τρόικας και Κυβέρνησης. Και μάλιστα σε γιγάντωση, και όχι περιορισμό της φοροδιαφυγής...