Φορολογικά νόμιμο και... ηθικό!...

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, εν όψει προεκλογικής περιόδου η συζήτηση θα πρέπει μάλλον να αρχίσει να τοποθετείται στη σωστή της βάση (που κατά την ταπεινή μας άποψη είναι: καθιέρωση νέου απλοποιημένου φορολογικού συστήματος, με πρακτικούς, ρεαλιστικούς και δίκαιους τρόπους καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, σταθερού για τουλάχιστον 5 ή και 10 χρόνια). Γράφαμε χθες για την περίπτωση «υποψήφιου τσάρου οικονομίας», ή αλλιώς ενός φορολογούμενου, ο οποίος σύμφωνα με την φορολογική του δήλωση είχε εισοδήματα το έτος 2010 από ελευθέρια επαγγέλματα και ακίνητα. Ας το δούμε έτσι, δηλ. ως περίπτωση, για να δούμε ταυτόχρονα αν και πού χρειάζονται βελτιώσεις στον ισχύοντα ΚΦΕ.

Καταρχάς να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 85 ΚΦΕ (Φορολογικό απόρρητο) προβλέπεται ήδη από το 1994 (και παλαιότερα) η δημοσίευση καταλόγων φορολογούμενων με συγκεκριμένα στοιχεία, στα οποία περιλαμβάνονται και τα εισοδήματα, καθώς και ο οφειλόμενος φόρος, από ελεύθερα επαγγέλματα, εμπορικές δραστηριότητες κ.λπ. Η ανάρτηση αυτών στο Διαδίκτυο με μαζικό τρόπο προσέκρουσε σε (τεχνικές) αντιρρήσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (Γνδτ ΑΠΔ 1/2011), αν και για δημόσια πρόσωπα, προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια στα φορολογικά ζητήματα.

Ας πάμε, όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση: πράγματι, υπάρχει τελικά αντιστοιχία μεταξύ υποχρεωτικών εισφορών (ΟΑΕΕ) και τρίμηνης περιόδου λειτουργίας ατομικής επιχείρησης. Το πρόβλημα αφορά πλέον τον φορέα που καταβάλλει 7.500 ευρώ μηνιαίως χωρίς τον ΦΠΑ στον υπόχρεο (3Χ7500 = 22.500 ευρώ), ιδίως δε αν ο εν λόγω φορέας χρωστάει χρήματα στους εργαζόμενούς του και προσπαθεί να απαλλαγεί ή να ρυθμίσει τα χρέη και δάνειά του στις Τράπεζες, το ΙΚΑ κ.λπ. Αυτό ισχύει για οποιονδήποτε «φορέα», δηλ. Κόμμα, Κίνημα, ΜΚΟ, ΔΕΚΟ, Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης κ.λπ με παχυλές αμοιβές στελεχών από τη μια και χρέη σε εργαζόμενους και ασφαλιστικούς φορείς από την άλλη.

Ένας άλλος προβληματισμός είναι στο κατά πόσο μπορούν να μαζευτούν επαγγελματικές δαπάνες 14.000 ευρώ σε 3 μόλις μήνες. Ούτε αγορά παγίων το δικαιολογεί (αφού θα έπρεπε να γίνονται αποσβέσεις), ούτε ταξίδια, ούτε επαγγελματικά γεύματα και δείπνα, παρά μόνο η απασχόληση προσωπικού, έμμισθου ή με συμβάσεις έργου. Στην δεύτερη περίπτωση, βέβαια, θα πρέπει να υπάρχουν συμβάσεις κατατιθεμένες στην Εφορία κ.λπ. Γενικά είναι σχετικά απίθανο κάποιος να απασχολεί τόσα πολλά άτομα, και η συνήθης πρακτική στην πιάτσα είναι να μοιράζονται αμοιβές σε άτομα κάτω του αφορολόγητου. Αυτό είναι φοροτεχνικά νόμιμο, εφόσον όμως τα καθαρά κέρδη ξεπερνούν τον συντελεστή καθαρού κέρδους (ΜΣΣΚ) που αντιστοιχεί στο εν λόγω επάγγελμα (50%).

Αντιπαρέρχομαι το σχόλιο του fimotro για «κοτέτσι» και πολυτελή οικία, αφού τελικά τα 800 περίπου ευρώ εισπραχθέντων ενοικίων αντιστοιχούν στο 50% του ενοικίου από ένα μόνο μήνα για ένα πολύ μικρό σπίτι!.. 

Και το σημαντικότερο, θα πρέπει να διερευνηθεί εάν οι έχοντες εισοδήματα από εργασία στο εξωτερικό οφείλουν να τα δηλώνουν στους κατάλληλους κωδικούς, μαζί με τους καταβληθέντες στο εξωτερικό φόρους, προκειμένου να συμμετάσχουν μαζί με τους υπόλοιπους στην καταβολή έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης. Αυτό είναι τεράστιο ζήτημα είτε πρόκειται για όσους θα έρθουν από το εξωτερικό να μας «σώσουν» στο μέλλον, είτε για νέους που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για μια καλύτερη τύχη. Θυμίζουμε ότι έκτακτη εισφορά πλήρωσαν ακόμα και εισοδήματα αυτοτελώς φορολογηθέντα, εφ’ όσον το συνολικό εισόδημα ήταν >12.000 ευρώ

Και ας μην ξεχνάμε ότι λάθη γίνονται από όλους μας, συμπεριλαμβανομένων και ημών για τις εσφαλμένες εκτιμήσεις και εικασίες μας. Όμως με την οικονομική κρίση, την απαξίωση για την ανικανότητα / αναποτελεσματικότητα των πολιτικών, και τα κατά συρροή και κατ’ εξακολούθησιν «άδικα αλλά αναγκαία φορολογικά μέτρα», η (κατα)κριτική διάθεση είναι πιο έντονη από πότε. Θυμίζουμε και συμβουλεύουμε ταυτόχρονα, ότι υπάρχουν και οι τροποποιητικές δηλώσεις (δημόσιες, εισοδήματος, ΦΠΑ κλπ)...

Τέλος, η συζήτηση για το νέο φορολογικό θα πρέπει κάποια στιγμή να επικεντρωθεί στο κατά πόσο είναι δίκαιο, ηθικό και αποτελεσματικό να καθιερωθεί ενιαίος συντελεστής 15% για τις εταιρείες (και τους ελεύθερους επαγγελματίες και ατομικές επιχειρήσεις ίσως), ενώ για τα υπόλοιπα φυσικά πρόσωπα (μισθωτοί, συνταξιούχοι) να ισχύουν συντελεστές μέχρι 40%.