Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Ο τελευταίος πειρασμός


Aν πραγματικά συσχετίσουμε την τρέχουσα κατάσταση με τη σταύρωση και την επερχόμενη Ανάσταση (μετά από 3 χρόνια) του ελληνικού λαού, ελέω μέτρων και ΔΝΤ, τότε κατά πάσα πιθανότητα ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας βιώνει τον τελευταίο πειρασμό: να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, για να συντρίψει (πιθανόν) ως σκεύη κεραμέως την αξιωματική και ελάσσονα αντιπολίτευση και να νομιμοποιήσει, με φρέσκια λαϊκή εντολή, την αναντίστοιχη με τις προεκλογικές δεσμεύσεις πολιτική του. Έτσι, και ο λαός θα αναλάβει τις ευθύνες του διά της ψήφου.
Βέβαια, όλα μπορεί να συμβούν: ακυβερνησία (μη αυτοδυναμία), χρεωκοπία και μύρια όσα. Τα σημερινά τραγικά γεγονότα μπορεί να αποδειχθούν απλά προάγγελος. Αλλά μπορεί και κυβέρνηση συνεργασίας/εθνικής σωτηρίας ή ακόμα και λαϊκή επανάσταση ή και τίποτε διαφορετικό. Κανείς δεν το γνωρίζει αυτή τη στιγμή. Το θέμα είναι όμως σε ποιον επιρρίπτονται οι ευθύνες των αποφάσεων και των εξελίξεων, αν όχι στον εκάστοτε κυβερνήτη, είτε για πράξεις, είτε για παραλείψεις. Στον κυβερνήτη της Πολιτείας δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα της απεργίας, ή της επίσχεσης εργασίας (να πηγαίνει στη δουλειά του και να μην κάνει τίποτε, μόνο για να πληρώνεται), και όποτε αυτό δοκιμάστηκε, η χλεύη και ο διασυρμός ήρθε μεθ' ου πολύ.
Το δίλημμα "μέτρα ή χρεωκοπία" ήδη μεταλλάσσεται σε "χρεωκοπία σε λίγες μέρες ή σε λίγους μήνες". Εάν πάντα για όλα φταίνε μόνο οι άλλοι (οι προηγούμενοι, οι επόμενοι, το κεφάλαιο, οι γκάφες, οι κερδοσκόποι κ.λπ), ο Τιτανικός θα μοιάζει με ταξιδάκι αναψυχής. Όσοι ξεσπούν πετροβολώντας, ας θυμηθούν: "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω". Να διεκδικήσουμε τα κεκτημένα και ταυτόχρονα να αναρωτηθούμε με ειλικρίνεια, εάν ζητήσαμε ποτέ ρουσφέτι, εάν φοροδιαφύγαμε, εάν δώσαμε φακελάκι, εάν συγκαλύψαμε κάποιο συγγενή και φίλο, εάν κερδίσαμε μια θέση στο Δημόσιο πλαγίως, εάν λουφάρουμε στην εργασία μας διεκδικώντας αυξήσεις. Εάν δεν κάνουμε και οι ίδιοι αυτοκριτική, για πιο λόγο να κάνουν οι εκλεγμένοι από εμάς;
Χρειάστηκαν 10 χρόνια για να πέσει το έλλειμμα από 13,6% το 1993 (οποία σύμπτωσις!), σε κάτω από 3% για να μπούμε στην ΟΝΕ, με Β' και Γ' ΚΠΣ και Ολυμπιακούς Αγώνες. Εάν μας έχει μείνει έστω και λίγο φιλότιμο ή περηφάνεια, θα πρέπει να διαψεύσουμε -και πρώτα τους εαυτούς μας- ότι ισορροπούμε στο χείλος της αβύσσου. Τουλάχιστον, ως φόρο τιμής στους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν σήμερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.