Το κανόνι και το κανονάκι!

Σήμερα έχω ωραία διάθεση (παραμονή του Αγίου Πνεύματος, και το Βατοπέδι μας επιβεβαιώνει ότι ενίοτε γίνονται και θαύματα), αφού έκανα το πρώτο μπανάκι σε μια άδεια από κόσμο παραλία. Μη φαντάζεστε σε κάποια ερημική παραλία, αλλά κάπου στο Ν.Πήλιο, προφανώς όμως η οικονομική κρίση κάνει κι αυτή το θαύμα της: στη διαδρομή Θεσ/νίκη - Βόλος είχε κανείς τη μελαγχολία του μοναχικού ταξιδιώτη, χθες Σάββατο, στις 12 το μεσημέρι (αλλά και την οργή του ραγιά που πληρώνει 10,70 ευρώ διόδια-χαράτσι σταματώντας κάθε 40 χλμ!).
Επί τη ευκαιρία της συζήτησης για τη δυνατότητα "ελεγχόμενης πτώχευσης" μιας άτακτης δημοσιονομικά χώρας (όχι κανόνι - κανονάκι) θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε ότι ο "μη-μπαταχτσής", το Κράτος, στο εσωτερικό της χώρας έχει ήδη προβεί σε μια ελεγχόμενη στάση πληρωμών, αφού οι επιστροφές ΦΠΑ έχουν παγώσει τουλάχιστον μέχρι τέλη Μαίου, ενώ εφημερίες και υπερωρίες τελευταίων μηνών είναι απλήρωτες στα νοσοκομεία (με αποτέλεσμα την επίσχεση εργασίας) κ.ά. παρόμοια.
Και πού το παράξενο, αλήθεια; Ποια (ζημιογόνα) επιχείρηση θα έβρισκε πρόθυμους πιστωτές για να συνεχίσει να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, όταν οι ετήσιες δανειακές ανάγκες έχουν φθάσει το 74% του τζίρου της; Αυτό συνέβη και στην Ελλάδα το 2009 (επιπλέον χρέος διά εισπράξεις), όταν το ποσοστό αυτό κυμαίνονταν μεταξύ 21%-53% τα προηγούμενα χρόνια.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ακολουθηθεί κάποια παραλλαγή της πατέντας Αλογοσκούφη (απογραφή + αναθεώρηση ΑΕΠ). Το επισημαίνω αυτό γιατί μετά την "καταγραφή" η οποία ανέδειξε το έλλειμμα σε 12,7% τον Οκτώβριο του 2009 (ήδη 13,7%), σε σημερινό δελτίο ειδήσεων ακούστηκε ότι θα γίνει και νέα αναθεώρηση του ΑΕΠ, εξαιτίας της παραοικονομίας. Δηλ. όχι Γιάννη, Γιαννάκη!
Πάντως, κάποια στιγμή θα πρέπει το θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας να τεθεί συνολικά. Γιατί και η Γερμανία έχει παραβεί τη Συνθήκη του Μάαστριχτ με τις πενιχρές μισθολογικές αυξήσεις έναντι των άλλων χωρών την ευρωζώνης, προβαίνοντας έτσι σε αθέμιτο ανταγωνισμό. Τάδε έφη ο Γερμανός οικονομολόγος Χάινερ Φλάσμπεκ φέτος τον Ιανουάριο. Συγκεκριμένα, ενώ οι μισθολογικές αυξήσεις θα έπρεπε να είναι ίσες με τον πληθωρισμό + την εθνική αύξηση της παραγωγικότητας (21% περίπου κατά μέσο όρο στην ευρωζώνη για όλα τα χρόνια λειτουργίας της ΟΝΕ), στη Γερμανία οι αυξήσεις έφτασαν μόλις το 8%, στη λοιπή ευρωζώνη το 27% και στην Ελλάδα το 26%. Ο καθένας στο μέτρο που μπορεί: άλλος ψεύτικα στοιχεία, και άλλος κομπίνες (είναι σύμπτωση που και η Siemens είναι γερμανική;)...