Εκλογές με... λίστα!...

Λίγες μέρες έμειναν για τη δημοσιοποίηση της λίστας των μεγαλο-οφειλετών φυσικών προσώπων, με χρέη μεγαλύτερα των 150.000 ευρώ προς το Δημόσιο, σύμφωνα με σημερινό τελεσίγραφο του Υπ.Οικ. Ο οικονομικός εισαγγελέας έπιασε - ευτυχώς!- δουλειά και ξεσκονίζει τις λίστες, βαδίζοντας στα χνάρια της περίφημης IRS. Ενδιαφέρον πάντως θα είχε να κάνει και μια διασταύρωση μεταξύ των εν λόγω οφειλετών και των χορηγών των κομμάτων, εν όψει της επερχόμενης προεκλογικής περιόδου. Γιατί αν χορηγοί και μεγαλο-οφειλέτες ταυτίζονται, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς γιατί οι ληξιπρόθεσμες οφειλές έφτασαν αισίως τα 41,1 δισ.ευρώ (στοιχεία του Ιουνίου). Ξέρω, μεγάλο ποσοστό από αυτά είναι ανεπίδεκτο είσπραξης. Στο ποσό αυτό όμως, δεν περιλαμβάνονται τα 11 δισ.ευρώ των χρεών προς στα ασφαλιστικά ταμεία, ή οι ανείσπρακτες οφειλές προς τους Δήμους, ξεπερνώντας έτσι συνολικά και τα 50 δισ.ευρώ που προσδοκά η τρόικα να εισπράξει από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Και φυσικά δεν περιλαμβάνονται τα κάθε λογής θαλασσοδάνεια σε μεγάλες επιχειρήσεις, τα οποία στο τέλος θα καλυφθούν με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων, συμπεριλαμβανομένων και των 200 εκ. ευρώ χρεών των δύο μεγάλων κομμάτων σε Τράπεζες.
Αλλά το απίθανο κράτος μας, αντί να εκβιάσει τους μεγαλο-οφειλέτες με άμεση διακοπή ρεύματος, νερού και φυσικού αερίου, σε συνδυασμό με την απειλή φυλάκισης, τούς δίνει παρατάσεις επί παρατάσεων και τη δυνατότητα ρύθμισης των οφειλών. Ενώ αντίθετα σε περίπτωση λανθασμένου υπολογισμού του ειδικού τέλους ακινήτων θα πρέπει κανείς πρώτα να πληρώσει όλο το ποσό και μετά να βρει το δίκιο του!
Παρ' όλ' αυτά η αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος και ιδίως προς την κατεύθυνση της απλοποίησης του Κώδικα Συναλλαγών (ΚΒΣ) θα πρέπει λογικά να δημιουργήσει θετικές προσδοκίες, αρκεί οι αλλαγές να μην ταυτίζονται στη φιλοσοφία τους με την περίφημη εγκύκλιο για το ΦΠΑ της... μπουγάτσας. Η απλοποίηση του Κώδικα Συναλλαγών είναι κομβικής σημασίας αν αναλογιστεί κανείς ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του 2008, σε συνολικό τζίρο νομικών προσώπων (εταιρειών) 321,8 δισ.ευρώ δηλώθηκε εισόδημα μόλις 16,7 δισ.ευρώ και εισπράχθηκε φόρος μόλις 4 δισ.ευρώ, ή μόλις 1,26% επί του τζίρου! Τη στιγμή που ο πέλεκυς της φορολογίας (άμεσης και έμμεσης) πέφτει βαρύς σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα - ας είναι καλά η περαίωση.
Όσο για το θέμα της μείωσης του ΦΠΑ που υποτίθεται ότι θα συνόδευε το νέο φορολογικό νομοσχέδιο (αρχικά είχε διαδοθεί ότι θα γίνει από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, αλλά όσο είδατε εσείς μείωση στα διόδια κατά 50%, άλλο τόσο θα μειωθεί και ο ΦΠΑ) ερχόμαστε να κάνουμε την εξής πρόταση: καθιέρωση περιόδου με μειωμένο ΦΠΑ για περιορισμένο χρονικό διάστημα π.χ. 1 - 2 μηνών, ή καθιέρωση μειωμένου ΦΠΑ σε γεωγραφικές περιοχές με τη μεγαλύτερη φορολογική συμμόρφωση, ή σε περιοχές με τη μεγαλύτερη ανεργία (π.χ. Δ.Μακεδόνια), με ταυτόχρονη κατάργηση του ευνοϊκού καθεστώτος από τα νησιά. Και τέλος μια ακόμα πρόταση λαμβάνοντας υπόψη τον πρόωρο ερχομό του χειμώνα: αναστολή του υψηλού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης για περίοδο 30 ημερών.

Να περάσει ο επόμενος, παρακαλώ!...

Ανάμεσα στην ονοματολογία των τελευταίων ημερών, νομίζω ότι πρέπει να προστεθεί και το όνομα του νυν Πρωθυπουργού, μετά τα εγκωμιαστικά άρθρα στο διεθνή Τύπο ("παρεξηγημένη ιδιοφυία", "παμμέγιστος μπλοφατζής", "σύγχρονος Οδυσσέας")... Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές από το επίκεντρο των διαβουλεύσεων, τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά του καθενός υποψήφιου νέου πρωθυπουργού είναι καλά τεκμηριωμένα και αξιόλογα (και γιατί να βάλουμε τον Παπαδήμο; -τότε ποιον να βάλουμε;- τον Διαμαντούρο! - και γιατί όχι τον Ρουμελιώτη;- όχι, καλύτερα τον Σκουρή! - μήπως τον Πετσάλνικο καλύτερα; κ.λπ). Πρώτη φορά τέτοιος συνωστισμός για έναν "κολοκυθυπουργό", συμβασιούχο δημόσιο υπάλληλο (αλήθεια, τελικά είναι συμβασιούχος ορισμένου χρόνου ή με σύμβαση έργου;). Αλλά το παιχνίδι είναι στημένο, κι ας είναι ο Αχιλλέας έγκλειστος ακόμα στο Ίτς-Καλέ! Να βαρεθούμε από τις τύπου open-gov καθυστερήσεις, και να πούμε στο τέλος "ας μπει κι ο Φούφουτος, επιτέλους"!
Μ' αυτά και μ' αυτά, περιμένοντας τον Καθυστερημένο Πρωθυπουργό, τα πραγματικά προβλήματα μπήκαν προσωρινά  στην άκρη: Θα αντέξουμε το βαρύ χειμώνα του ΣΚ; Θα μας απαλλάξει το ΣτΕ από το ειδικό τέλος ακινήτων; Θα ψηφιστεί το νέο φορολογικό, για να μειωθεί ο ΦΠΑ και να απλοποιηθεί ο ΚΒΣ, πηγή προέλευσης της φοροδιαφυγής; Πιάσαμε τους μαϊμού συνταξιούχους; Τους έμειναν λεφτά να γυρίσουν πίσω; Θα μειωθεί ο φόρος των επιχειρήσεων στο 15%; Θα συνεισφέρουν οι εφοπλιστές στην εθνική προσπάθεια; Θα εξαγοράσουν την ελευθερία τους με τον χρεωστούμενο ΦΠΑ οι συλληφθέντες επιχειρηματίες;
Και ενώ τα αναπάντητα ερωτήματα περιμένουν μάταια μιαν απάντηση, έχουμε μια καλή είδηση: Οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 65% τον Σεπτέμβριο (από τα υψηλότερα ποσοστά διαχρονικά). Όσο για τους Ιταλούς, που ακολουθούν το δικό μας δρόμο του "αναπόφευκτου" ένα έχουμε να πούμε: Καλώς τα παιδιά! Και... να περάσει ο επόμενος, παρακαλώ! 

Γιουρίκα!!! (ή μήπως: Γιωρίκα!)

Παρακολουθώντας (και θαυμάζοντας) μόνο κι έρημο στα υπουργικά έδρανα τον οικονομικό αντιπρόεδρο να ακούει (μαζεύοντας ιδέες) όσους ακολούθησαν την ομιλία του Πρωθυπουργού, είχα μια εξαιρετική έμπνευση για το γόρδιο δεσμό του πολιτικού προβλήματος των τελευταίων ωρών: Γιατί να ταλαιπωρεί κάθε δύο χρόνια η αντιπολίτευση τον εκάστοτε πρωθυπουργό με παραίτηση; [Παρένθεση: Κι αυτός ο έρμος, τι το θέλε να δεσμευτεί εξαρχής ότι δεν θα κάνει σαν τους άλλους, δεν θα παραιτηθεί, και θα εξαντλήσει την τετραετία; Φανερό ότι το γρουσούζεψε. Έπρεπε να πει: εγώ παιδιά, θα μείνω για λίγο - και ουδέν μονιμότερο του προσωρινού - κλείνει η παρένθεση].
Ας συμφωνήσουνε, λοιπόν, τα κόμματα οι εκλογές να γίνονται κάθε 2 χρόνια, αντί για κάθε 4. Άλλωστε, η εμπειρία δείχνει ότι επάνω στα 2 περίπου χρόνια όλη η αντιπολίτευση ζητά εκλογές. Αλλά με έναν όρο, ο οποίος θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει δεκτός και στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση: η επιχορήγηση των κομμάτων θα μειωθεί στο 50% της προβλεπόμενης σήμερα. Και το κόστος των εκλογών (ψηφοδέλτια, κάλπες κλπ) θα το αναλάβουνε τα κόμματα. Και με πλήρη κατάργηση των εκλογικών επιδομάτων δικαστικών αντιπροσώπων, νομαρχιακών υπαλλήλων κλπ - εξάλλου και οι εφορευτικές επιτροπές εθελοντικά (όσο εθελοντικό είναι και το PSI plus) συμμετέχουν και αμισθί. Τώρα, θα πει κανείς, αυτό είναι το θέμα; Κι όμως είναι, γιατί:
α) αν δεν βγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, μπορεί να ξαναπάμε πάλι σε εκλογές, και ξανά και ξανά...
β) αν βγει η ΝΔ και αποτύχει στην επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου με την τρόικα (και με τι χαρά θα ακούσουν Μέρκελ και Σαρκοζί τη λέξη "επαναδιαπραγμάτευση", με εκτροχιασμένο τον προϋπολογισμό του 2011), τότε η νέα αντιπολίτευση θα ζητά εκ νέου εκλογές, λόγω έλλειψης νομιμοποίησης.
Και για να καταλάβουμε πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τώρα που αναμένεται να ψηφιστεί η "αναπόφευκτη" δανειακή σύμβαση και ν' αρχίσουν οι τσακωμοί για τα πρόσωπα κοινής αποδοχής, το κόστος δανεισμού της Ιταλίας έφτασε το ...6,30%! Ιταλία η οποία θέλουμε να μας δανείσει το μερτικό της με... 3,5%. Πού να γίνονταν αυτό στην Ελλάδα. Αλλά δυστυχώς Μηχανισμός Στήριξης που να αντέξει τη γειτονική χώρα αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει... 

Verboten Referendum!

Πώς αλήθεια να δείξει κανείς κατανόηση στο απονενοημένο διάβημα του Πρωθυπουργού; Πώς τού 'ρθε - Mon dieu! - στα καλά καθούμενα, με τη νέα δανειακή σύμβαση φρέσκια, σπαρταριστή, να θυμηθεί το δημοψήφισμα; Εδώ δεν ρώτησε κανείς τον λαό αν έπρεπε να μπει με το στανιό στην ΕΟΚ (καταστρέφοντας τον παραγωγικό ιστό της αγροτικής οικονομίας), ή αν έπρεπε να υιοθετηθεί το ευρώ (παρέχοντας άφθονο φθηνό χρήμα σε ένα διεφθαρμένο κράτος), ή αν έπρεπε να μας φορτώσουν το Μνημόνιο (για να πληρώνουμε τα χρέη με νέα χρέη)... Για να λέμε και του στραβού, κάτι έλεγε περί δημοψηφίσματος πρόσφατα, αλλά όλοι περίμεναν ένα ανώδυνο κοινωνικό ζήτημα, όπως η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, η προστασία των ζώων συντροφιάς στον καιρό της πείνας κ.λπ.
Αχ τι όμορφα ήταν να ζούμε με δανεικά, έστω και του Μνημονίου, ειδικά όταν υπήρχε ένας yesman μεσάζοντας και καρπαζοεισπράκτορας, ο οποίος έταζε στους ξένους ανέφικτα πράγματα για να μας φέρει τα λεφτά... Και να σου τώρα ξαφνικά ο yesman έγινε ναι-μεν-αλλά, μεταμορφώθηκε σε πεταλούδα, της οποίας το πέταγμα έφερε το χάος στο Τόκυο και όπου γης! Και ενώ με τις ηρωικές πράξεις αντίστασης τις προάλλες εορτάσαμε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου (ενάντια στην οικονομική κατοχή), τώρα σύσσωμος ο λαός ευελπιστεί η Γερμανία και η Ευρώπη να του τραβήξουνε το αυτί για να πάρει πίσω το δημοψήφισμα..! Ή να μην μας δώσουνε λεφτά για ψηφοδέλτια δημοψηφίσματος, αλλά να μας δώσουνε όμως για εκείνα των εκλογών (μην ανησυχείτε, θα ακολουθηθεί το μοντέλο των σχολικών βιβλίων, θα κυκλοφορήσουν λίγα ψηφοδέλτια τα οποία θα βγάλουν φωτοτυπίες με δικά τους έξοδα όσοι πολίτες ψηφίσουν!).
Αλλά και οι ξένοι να μην μας αφήσουνε, το πιθανότερο (φευ!) είναι να μην μαζευτούνε 151 βουλευτές να υπερψηφίσουνε την πρόταση για το Απαγορευμένο Δημοψήφισμα. Ευτυχώς, γιατί ο ελληνικός λαός, αν και ώριμος, θα καταψηφίσει αυτόν που ρωτάει, εκφράζοντας τη διαμαρτυρία του ενάντια στην κυβερνητική πολιτική (για ακόμη μια φορά με τον πιο κατάλληλο τρόπο). Και επειδή, ο ελληνικός λαός, μολονότι ο εξυπνότερος του κόσμου, δεν μπορεί να κατανοήσει τα ψιλά γράμματα στις πιστωτικές κάρτες, πόσω μάλλον μιας διεθνούς δανειακής σύμβασης... Με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να κλείσει η κάνουλα των δανείων της τρόικας (σε ευρώ)... Τώρα, το γιατί η αβεβαιότητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι μεγαλύτερη από εκείνη των πρόωρων εκλογών (ιδίως χωρίς προοπτική αυτοδύναμης κυβέρνησης), ή μεγαλύτερη από την απειλή με στάση πληρωμών, χάριν της αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, αυτό είναι άλλο θέμα...
Υπάρχει τελικά ελπίδα; Ελπίδα για αναστροφή του κλίματος στην αγορά; Μόνο με συμφωνία κυρίων μεταξύ των δύο αρχηγών των κομμάτων εξουσίας (σε στηρίζω τώρα - με στηρίζεις μετά) και κοινή διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. Και στη συνέχεια με αμείλικτο πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας...